Analiza przypadku - uczeń nadpobudliwy

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU PIERWSZEGO

Identyfikacja problemu: Uczeń nadpobudliwy

Problem dotyczy ucznia klasy V szkoły podstawowej

Środowisko rodzinne ucznia
Uczeń jest wychowywany w pełnej rodzinie składającej się z rodziców i jednego starszego rodzeństwa. Ojciec posiada wykształcenie zawodowe, obecnie pracuje zawodowo. Matka posiada wykształcenie zawodowe i pracuje w rolnictwie. Warunki socjalno-bytowe rodziny są dobre. Dom wyposażony jest w centralne ogrzewanie, bieżącą wodę, gaz, w domu jest również telefon. Uczeń posiada własny pokój ,w którym „stara się” utrzymać porządek. Źródłem dochodu rodziny jest praca ojca i dochody z gospodarstwa. Rodzina nie ma problemów finansowych.
Uczeń w domu na odrabianie lekcji poświęca około 30 minut i nie jest to czas wykorzystany efektywnie. Z byle problemem zwraca się o pomoc do rodziców i starszej siostry. Czas wolny najchętniej spędza grając w piłkę nożną z młodszymi kolegami. Książki czyta bardzo niechętnie. Z tego powodu ma problemy z przyswojeniem materiału w szkole. Nie bierze udziału w wycieczkach szkolnych i rajdach rowerowych organizowanych przez szkołę.

Środowisko szkolne ucznia
Uczeń do szkoły przychodzi punktualnie. Bardzo często jest nieprzygotowany oraz bardzo rzadko odrabia zadane prace domowe. Zdarza się, że nie ma zeszytu i wtedy nudzi się na lekcji. Nauką się nie przejmuje, polecenia nauczycieli wykonuje niechętnie lub wykonuje je z oporem lub lekceważy je. Wolałby zająć się ciekawszymi rzeczami np.: zabawą, graniem w piłkę. Cieszy się z pochwał ale też martwi i smuci kiedy dostanie złą ocenę.
Uczeń przeszkadza na lekcjach nauczycielowi i kolegom. Jest bardzo nadpobudliwy i nie może usiedzieć w miejscu. Bardzo często zmienia miejsce w klasie. Chce zaimponować kolegom robiąc niegroźne wybryki. Na lekcjach jest nie zdyscyplinowany ale jest lubiany przez klasę, ponieważ klasa do której uczęszcza jest mało ambitna. Uczeń nie potrafi zaprzyjaźnić się na stałe.
Ciągle poszukuje przyjaźni, ale jeżeli ją znajdzie tylko na krótką metę. Z kolegami przebywa chętnie, chętnie z nimi pracuje, ale zdarzają mu się kłótnie, konflikty, zatargi. Zdarza mu się agresja słowna w stosunku do kolegów, którzy go zdenerwują . Nie lubi podporządkowywać się kolegom, nie chętnie też pożycza im różne przedmioty Nie angażuje się do prac społecznych.

Geneza i dynamika zjawiska

Na podstawie obserwacji, wywiadu z rodzicami oraz informacji od wychowawczyni, zorientowałem się, że problem nadpobudliwości występował już od dzieciństwa. Od urodzenia chłopcem zajmuje się nad opiekuńcza matka. Jako dziecko nie potrafił się zająć jedną zabawą, ciągle zmieniał miejsce zabawy i zabawki . Był dzieckiem „wszędobylskim’’, wszystko go interesowało, ale na krótko. Ojciec poświęcał mu mało czasu ponieważ pracuje zawodowo a czasem zdarza mu się wrócić do domu pod wpływem alkoholu.
W klasach młodszych chłopcu trudno było dostosować się do dyscypliny szkolnej, często reagował płaczem. Miał też duże kłopoty z koncentracją uwagi podczas zajęć lekcyjnych. Pomoc ze strony matki w odrabianiu lekcji była niewielka i uczeń zaczął mieć najpierw drobne problemy z nauką, ale co roku zwiększały się. Niechętnie uczy się przedmiotów wymagających zapamiętywania. W klasach starszych uczeń często posiadał pieniądze, które były przeznaczone na opłaty szkolne, ale zdarzało się, że wydawał je na inny cel. Z pieniędzy otrzymywanych w domu kupował rzeczy często zbędne, które szybko przestawały go interesować. Ostatnio zdarzały mu się kłamstwa, jak się okazało zostały szybko wykryte.
Matka nie zdaje sobie sprawę, że syn jest dzieckiem trudnym, a wszelkie rozmowy w szkole z nauczycielami kończą się agresją z jej strony.

Wnioski dotyczące powstania problemu
- brak wprowadzenia dyscypliny ze strony rodziców
- nadopiekuńczość matki
- słaba kontrola wydatków ucznia
- zaspokajanie „zachcianek” syna
- za mało konsekwencji w postępowaniu z dzieckiem.

Znaczenie problemu
Uczeń na duże problemy z nauką, zarówno z przedmiotami humanistycznymi jak i ścisłymi. Corocznie obniża się jego średnia ocen.
W ogóle nie interesuje się nauką. Z przedmiotów szkolnych interesuje go wychowanie- fizyczne, ale nawet w tej dziedzinie potrafi się zniechęcić, gdy napotyka na trudności. Problemem jest brak wytrwałości i konsekwencji w działaniu.

Prognoza
Zachodzi obawa, że uczeń w przyszłości nie będzie umiał radzić sobie z trudnościami życiowymi bez wsparcia psychicznego innych osób. Rozpoczęte prace nie zawsze będą dokańczane jeżeli nie będą dla niego atrakcyjne. Jeżeli w pracy sam wykaże inicjatywę, wtedy może odnieść sukces.

Propozycje rozwiązania

- pomoc w wyborze dalszego kierunku kształcenia,
- współpraca z nauczycielami uczącymi dziecko,
- kontakt z poradnią psychologiczno – pedagogiczną.

Efekty
- zwiększenie kontroli nad wolnym czasem i „kieszonkowym dziecka’’,
- uczeń stał się bardziej samodzielny w podejmowaniu decyzji,
- nadmiar emocji rozładowują organizując dodatkowe zajęcia wymagające większego wysiłku fizycznego,
- rodzice więcej czasu poświęcają dziecku i pracy nad jego charakterem.