Znaczenie błędów i formułowanych do nich komentarzy w procesie przyswajania języka obcego

Każdy człowiek popełnia w swoim życiu wiele błędów. Nie jesteśmy w stanie się przed nimi ustrzec. Również proces przyswajania języka obcego jest powolnie zachodzącym procesem, na który składają się kolejne etapy nabywania poprawności i płynności w komunikacji zarówno w mowie jak i w piśmie. Człowiek nabywając kompetencji lingwistycznych w naturalny sposób popełnia błędy, których ilość w miarę upływu czasu nauki zmniejsza się. Nie należy więc postrzegać błędów jako wielkiego problemu świadczącego o niedoskonałości lub czegoś negatywnego, za co należy się kara, ale należy je zaakceptować jako naturalny i nieunikniony element pojawiający się w procesie nauki. Błędy są potrzebne, aby w myśl przysłowia „Uczmy się na swoich błędach” wyciągać z nich odpowiednie wnioski. Są dowodem na to, że uczeń zmierza do przodu i pokonuje kolejne etapy nauki. Jeden z wybitnych brytyjskich językoznawców J. Edge określa błędy nawet jako „eksperymentowanie z językiem, a konsekwencje ich popełniania jako wypracowanie prawidłowych zasad”.
Pracując w zawodzie nauczyciela z błędami uczniów spotykamy się na co dzień. Powinniśmy jednak zwrócić baczną uwagę na to jak je korygujemy i jaką informację zwrotną formułujemy w kierunku ucznia. Komentując błędy uczniów powinniśmy używać takich słów, które nie zniechęciłyby ich do nauki, lecz motywowały do dalszej pracy. Powinniśmy być ostrożni i taktowni w formułowaniu komentarzy i w wyrażaniu opinii dotyczących działań ucznia oraz stawiać adekwatne do komentarzy oceny. Powinny one zawierać dokładne wyjaśnienia zaistniałych problemów, odwoływać się do konkretnych przykładów. W naszych informacjach zwrotnych do ucznia nie powinno też zabraknąć pozytywnych wzmocnień, podkreślenia mocnych stron ucznia i tego co było dobre w jego pracy czy wypowiedzi.
Nie bójmy się również stwarzać uczniom okazji do wzajemnego sprawdzania swoich prac i korygowania błędów. Samoocena i ocena koleżeńska to dobry sposób na wzajemną wymianę poglądów i konstruktywną dyskusję. Taka forma poprawy angażuje uczniów w proces uczenia się, integruje ich, uczy współpracy, sprawia, że uczniowie uczą się od siebie nawzajem. Uświadamia także, że nikt nie jest wolny od błędów i porażek.

Literatura:

J. Edge. „Mistakes and correction”. Błędy i ich poprawianie.

Elżbieta Szabelska
Gimnazjum Stare Miasto