Pomysł i opracowanie: Anita Rucioch-Gołek, ZS nr 1 w Zbąszyniu
Uczestnicy: jedna klasa (zaangażowani - wszyscy uczniowie)
Przedakcja: NIEPALĄCY rozdają - wciskają na 1 i 2 przerwie ulotki, możliwie wszystkim, o tym, że COŚ się wydarzy.
Czas akcji: duża przerwa
Miejsce akcji: boisko szkolne
Osoby:
PAPIEROSY (2)
PALACZE (15) – charakteryzacja na obrzydliwych nałogowców: żółte twarze, podkrążone oczy, żółte i czarne zęby, płaszcze bądź marynarki zupełnie niegustowne i pod nimi – płuca (w starych rajstopach śmieci, niedopałki – coś, co przypomina płuca palaczy)
NIEPALĄCY (17) – elegancja i szyk w ubraniu i zachowaniu się
DOBOSZ
SCENA I
DOBOSZ przygrywając na perkusji wychodzi pierwszy. Zwraca na siebie uwagę. Wychodzą na boisko dwa PAPIEROSY. Chodzą pozornie bez celu i sensu między uczniami. Po prostu – żadnych reakcji na reakcję widzów.
SCENA II
Grupa PALACZY wychodzi na boisko ze śpiewem na ustach („A ja palę faję...”). Są dumni, pyszni, głośni, nawet aroganccy, zaczepiają innych, popisują się, chwalą się tym, że palą i są „cool”. Kumplują się z PAPIEROSAMI, traktują je jak bogów.
SCENA III
Wychodzą NIEPALĄCY śpiewając „Mówię ci, nie pal...”. Otaczają PALACZY, karcą ich, zbierają ich w grupkę przestraszoną, ale robią to kulturalnie i stanowczo. PALACZE zaczynają się dusić, dławić, konwulsyjnie prawie-że-umierać. PAPIEROSY zostają pobite eleganckimi torebkami (aluzja do reklamy tv). NIEPALĄCY wyprowadzają przestraszoną śmiertelnie, słaniającą się na nogach bandę z boiska.
Dobosz wychodzi ostatni.
Koniec.
Zdziwienie widzów – uczniów i nauczycieli. Refleksja.