"Bądź jak lampka przed tabernakulum" ( św. Urszula Ledóchowska ). W poszukiwaniu Skarbu

Cele operacyjne:
1. Uczeń wie czym jest tabernakulum, wieczna lampka – rozpoznaje je.
2. Dziecko rozumie pojęcie: adoracja.
3. Dziecko ma świadomość obecności w kościele Jezusa Eucharystycznego, który jest Skarbem.
4. Uczeń odczuwa i rozumie potrzebę ciszy oraz chce osobiście spotkać się z Panem Jezusem.

Przebieg katechezy:
I. Przed wejściem do kościoła tłumaczę dzieciom potrzebę zachowania ciszy i skupienia w świątyni. Wchodząc do przedsionka przypominamy wszystkie omawiane w klasie czynności: zanurzenie rąk w wodzie święconej oraz znak krzyża, który czynimy, konieczność przywitania się z Gospodarzem domu. Podchodzimy bardzo blisko ołtarza, klękamy i wspólnie mówimy poznaną modlitwę: „Niechaj będzie pochwalony...”. Po modlitwie dzieci siadają w pierwszych ławkach kościoła.(celowo nie siadamy w prezbiterium, aby podkreślić świętość tego miejsca - co wyjaśniam uczniom).
II. -Na lekcjach w szkole mówiliśmy o kościele. Które miejsce w świątyni jest najważniejszym? Jest w centrum? (naprowadzam dzieci do stwierdzenia, że jest nim tabernakulum). – Dlaczego tabernakulum jest takie ważne? – Jeżeli w tabernakulum ukryty jest Pan Jezus, to zaśpiewajmy dla Niego piosenkę: „Jezus jest tu”. (śpiewając dzieci wznoszą ręce w geście uwielbienia).
III. Opowiadam dzieciom historię tabernakulum:
Słowo TABERNAKULUM oznacza namiot.(dzieci powtarzają za mną to słowo) Kiedyś bardzo dawno, kiedy na świecie nie było jeszcze Pana Jezusa, podczas wypraw wojennych w namiotach mieszkały najważniejsze osoby: wodzowie, cesarze. Różniły się one od dzisiejszych namiotów, które znacie. Były piękne i bogato ozdobione. Później, po narodzeniu Pana Jezusa, kiedy żyli już pierwsi chrześcijanie, tabernakula były to szafki, w których przechowywano Ciało Chrystusa dla osób chorych, które nie mogły brać udziału we Mszy Świętej. Wtedy tabernakula znajdowały się w domach chrześcijan, bo tam odprawiano Mszę Świętą. Później Ciało Pana Jezusa, dla osób chorych, przechowywali w swoich mieszkaniach kapłani i tam też znajdowały się tabernakula. W końcu szafkę służącą do przechowania Eucharystii, ustawiano na ołtarzu, bądź zawieszano nad nim, a nawet umieszczano w bocznych ścianach kościoła. Na początku każdy chrześcijanin, który przychodził na Mszę Świętą przyjmował Komunię Św. i tylko dla osób chorych przechowywano ją w tabernakulum i zanoszono do domów. Jednak kapłani zauważyli, że ludzie którzy przychodzą do Świątyni, aby wziąć udział we Mszy Św., modlą się przed tabernakulum - do ukrytego w nim w Najświętszym Sakramencie Pana Jezusa – adorują Pana Jezusa, oddają Mu cześć w ciszy i skupieniu. Dlatego tabernakulum umieszczono w centrum kościoła, w najważniejszym miejscu, aby każdy kto wychodzi czy wchodzi do świątyni od razu wiedział, gdzie znajduje się Jezus.
- Jak wygląda dzisiaj tabernakulum? (jest pięknie ozdobione złote i rzeźbami, ma zamykane na kluczyk drzwiczki, nie można go wyciągnąć z ołtarza)
- Dlaczego to wszystko jest potrzebne?(bo mieszka w nim najważniejsza Osoba, nasz najlepszy Przyjaciel, ktoś dla nas najdroższy, nasz Skarb)
- Co robimy ze skarbem? (chronimy, podziwiamy, oglądamy go)
Naszym SKARBEM jest PAN JEZUS. Chcemy Go podziwiać, wpatrywać się w Niego z miłością, chcemy Go chronić, by nikt Go nie obraził. Uwielbiamy Pana Jezusa czyli ADORUJEMY.

IV. – Moment osobistej adoracji dzieci (każde dziecko podchodzi przed tabernakulum, klęka i robi znak krzyża).
V. -Skąd mamy pewność, że Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie jest obecny w tabernakulum? ( przypomina nam o tym wieczna lampka, sprawdzam czy dzieci pamiętają tę informację z lekcji poprzednich). – Poszukajmy wiecznej lampki w naszej świątyni? – Czy jeżeli Pan Jezus Eucharystyczny jest w tabernakulum, to lampka może nie palić się ?
Lampka zawsze pali się czerwonym światełkiem, nie gaśnie. Ona pokazuje, że my także powinniśmy zawsze być tak blisko Pana Jezusa i płonąć do Niego miłością, która nie gaśnie. Powinniśmy być blisko Niego i w ciszy adorować Go, czyli patrzeć na Pana Jezusa z miłością. Św. Urszula Ledóchowska powiedziała do nas takie piękne słowa: „Bądź jak lampka przed tabernakulum”.

VI. Modlitwa: (dzieci klękają) - Powiem Panu Jezusowi w ciszy, w myślach: „Panie Jezu, chcę być jak lampka przed tabernakulum”. Teraz na głos powtarzamy: „Panie Jezu, chcę być jak lampka przed tabernakulum”. Amen.