Zabawa dydaktyczna w parach "Wiewiórki bawią się w lustro" - graficzne odwzorowywanie układu elementów z wykorzystaniem materiału przyrodniczego

Grupa wiekowa: 5-latki

Cele:
- rozwijanie umiejętności graficznego odwzorowywania układu elementów
- rozwijanie umiejętności uważnego słuchania instrukcji nauczyciela
- kształtowanie umiejętności współpracy w parze, z poszanowaniem partnera
- kształtowanie właściwych postaw troski i dbania o drugą osobę
- wdrażanie do zachowań i reguł przyjętych w grupie,
- wdrażanie do cierpliwego czekania na swoją kolej,

Metody nauczania wg. M. Kwiatkowskiej:
- czynne: zadań stawianych dziecku
- słowne: opowiadanie, rozmowa, instrukcje
- percepcyjne: pokaz

Formy: w parach, zbiorowa

Przebieg zajęć:
I. Wprowadzenie.
1. Powitanka: „Hej, witam Was”
2. Nauczyciel wita dzieci i zaprasza do wspólnej zabawy w kole z dzwonkiem.
Dzieci siedzą w czterech rzędach, podają sobie dzwoneczek, tak, aby nie wydobył się z niego dźwięk. Nie chcemy obudzić leśnych śpiochów.
3. Zagadka o kimś, kto nie jest zimowym leśnym śpiochem.
„Z drzewa na drzewo bez kłopotu skaczę
Zbieram orzeszki, kiedy je zobaczę
Jestem dumna z kity, co ją rudą noszę
Jak ja się nazywam?
Odgadnijcie proszę.” (Wiewiórka)
II. Rozwinięcie
1. Zabawa dydaktyczna „Lustro” w parach - graficzne odwzorowywanie układu elementów z wykorzystaniem materiału przyrodniczego.
Dzieci siedzą w parach naprzeciwko siebie. Między parami leżą podkładki. Nauczyciel upewnia się, że dzieci siedzą odpowiednio. Każdemu dziecku rozdaje miseczkę z potrzebnymi materiałami przyrodniczymi (szyszki, żołędzie, kasztany, patyki) oraz listki wykonane przez dzieci.
Na początku nauczyciel prosi, aby każde dziecko na podkładkę ułożyło taki sam wzór, jaki zademonstruje nauczyciel na tablicy.
Nauczyciel wyjaśnia, że dzieci są teraz małymi wiewióreczkami, które bawią się ze sobą w „Lustro”. Wyjaśnia na czym polega zabawa: dzieci po tej stronie, którą wskaże nauczyciel układają wzór z elementów, które mają w miseczkach. Kiedy skończą, dzieci, które są naprzeciwko starają się odwzorować taki sam wzór: ten sam układ i te same elementy. Układanie powtarzamy 4 razy, tak, aby każde dziecko z pary mogło ułożyć wzór dwa razy. Nauczyciel przypomina zasady zabawy, czyli cierpliwego czekania na swoją kolej, zgodnej współpracy i uważnego słuchania instrukcji nauczyciela.
Po zabawie nauczyciel prosi, aby przy czynnościach porządkowych pomogły mu wybrane dzieci.
2. Zabawa w parach inspirowana Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborn „Moje-Twoje”
Dzieci siedzą w tych samych parach naprzeciwko siebie i wykonują czynności, według instrukcji nauczyciela:
Kładziemy rękę na swojej głowie, potem na głowie partnera
Wskazujemy palcem swoje czoło, następnie czoło partnera
Mrugamy do siebie okiem
Dotykamy swojego nosa, następnie nosa partnera
Poklepujemy swoje kolano, następnie kolano partnera
Poprawimy fryzurę
Łapiemy się na ręce i delikatnie się przeciągamy do przodu i do tyłu.
Dziękujemy partnerowi za zabawę.
3. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Wiewióreczki i drzewa”.
Dzieci stoją na dywanie. Nauczyciel rozdaje liście dzieciom, które będą drzewem. Pozostałe dzieci będą wiewiórkami. Drzewa stoją nieruchomo. Kiedy gra tamburyn, wiewiórki skaczą z nogi na nogę między drzewami. Kiedy tamburyn przestaje grać, a nauczyciel mówi hasło „Wiewiórki do domu”, każda wiewiórka szuka drzewa i kuca przy drzewie. Natomiast drzewa nachylają się do wiewiórek i otulają je liśćmi. Następuje zamiana ról.
III. Zakończenie
1. Zabawy wyciszające w kole. Dzieci przy muzyce relaksacyjnej podają sobie kilka żołędzi w ciszy. Ostatnie dziecko wrzuca go do koszyka. Następnie łapią się za ręce i podajemy „Iskierkę przyjaźni.”
2. Podsumowanie zajęć i ewaluacja.
Podziękowanie za aktywność.