Jak pokonać niechęć chodzenia do szkoły?

Jak pokonać niechęć chodzenia do szkoły?

Przyczyn odmowy chodzenia do szkoły jest tyle, ile dzieci i czynników wpływających opuszczanie zajęć. Najczęściej jednak wymienia się następujące powody odmowy pójścia do szkoły:
przejście ze szkoły podstawowej do liceum
stresujące sytuacje w rodzinie, np.: przeprowadzka, rozwód, choroba
lęk przed różnymi aspektami życia szkolnego, np. klasówki czy odrzucenie przez rówieśników
własna ocena dotycząca radzenia sobie w szkole.
Często zdarza się, że długotrwała absencja powoduje lęk przed pytaniami o nieobecność lub obawę o powstałe zaległości w nauce. Uczeń przebywający długo w domu często nie chce rezygnować z korzyści takiej sytuacji, np. uwagi rodziców, ulubionych rozrywek itp.

Rozmowa z uczniem

Rozmowa z uczniem pozwala określić czy absencja wynika z lęku przed szkołą. Dziecko unikające szkoły jest często onieśmielone, pełne lęku i strachu. Kiedy dochodzi do interwencji, należy zadbać o spokojną atmosferę rozmowy aby pomóc mu się rozluźnić. Taki uczeń powinien czuć się akceptowany i szanowany. Na początku lepiej nie wspominać o problemie nieobecności, lecz zainteresować się pozostałymi aspektami życia dziecka- zainteresowaniami, rodziną, przyjaciółmi. Pytania formułujemy wprost, by były zrozumiałe. Unikamy pytań ogólnych (np. Jak się czujesz w szkole?). W trackie odpowiedzi zachęcamy do mówienia, wspieramy (np. Z jakiego powodu przestałeś chodzić do szkoły? Jak reagują twoi rodzice, kiedy mówisz, że źle się czujesz i nie chcesz iść do szkoły?)

Rozmowa z rodzicami

Rodzice dzieci unikających szkoły sami niejednokrotnie wykazują oznaki lęku. W rozmowie z nimi warto zwrócić uwagę na szczegóły, rozmawiać spokojnie, na bieżąco wyjaśniać nieporozumienia. Rodzice mogą czuć się winni sytuacji dlatego niezbędne jest wsparcie – znajdowanie racjonalnych przyczyn problemu. Z rozmowy z rodzicami dobrze uzyskać następujące informacje:
początki, czas trwania i powaga sytuacji
czynniki poprzedzające odmowę
wcześniejsze epizody odmowy chodzenia do szkoły oraz sposób radzenia sobie z tym rodziców
szczegółowy opis codziennych porannych czynności (o której dziecko wstaje, czy ktoś zostaje w domu itp.)
konsekwencje odmowy oraz zajęcia dziecka w czasie, kiedy powinna uczestniczyć w lekcji
obraz tego, co dzieje się w szkole według dziecka i rodziców
postępy w nauce
kontakty z rówieśnikami.
Zazwyczaj zachęca się rodziców do wyrażanie wszelkich wątpliwości dotyczących obecnej szkoły dziecka.

Strategie ułatwiające powrót do szkoły

1. Minimalizowanie wtórnych korzyści
Nakłanianie dziecka do pójścia do szkoły często może kończyć się płaczem, krzykiem, awanturą. Rodzicom należy uświadamiać, ze w takiej sytuacji pozostawienie dziecka w domu jest nagroda. Pozostaje ono w znajomym otoczeniu, a lęk przed szkołą narasta. Warto przyjrzeć się temu, co wzmaga opór dziecka (np. korzystanie z komputera czy oglądanie telewizji podczas pozostawania w domu) i ograniczyć dostęp do tego.

2. Pilnowanie porządku domowych zajęć
Utrzymanie stałego rozkładu dnia, łącznie z obowiązkami, porami snu i wstawania oraz czasu na rozrywkę. Jeśli dziecko nie chodzi do szkoły, w czasie kiedy powinno być na lekcjach, w domu również się uczy.

3. Ustalenie daty powrotu
Należy jasno i zdecydowanie uzgodnić z dzieckiem datę powrotu do szkoły.

4. Kształtowanie pewności siebie
Warto w rozmowach z dzieckiem skłaniać je do konfrontacji zamiast unikania problemu. Należy przekonywać je o naszej wierze w niego (np. Wiem, ze dasz sobie radę).

5. Odprowadzanie dziecka do szkoły

Powrót do szkoły

O powrocie dziecka do szkoły informuje się nauczycieli zaangażowanych w sytuację. Dzieciom stopniowo wracającym do szkoły można ułatwić powrót np. początkowo zwalniając je z akademii szkolnych bądź nie odpytywać na forum klasy.
Ważne, by uczeń otrzymywał pozytywne wzmocnienia za to, co robi dobrze (np. obecność na lekcjach, postępy w nauce). Warto odwoływać się do sytuacji przeszłych doświadczeń, z którymi dziecko sobie poradziło.

Powrót natychmiastowy – w przypadku dzieci młodszych lub takich, których nieobecność nie trwała zbyt długo.

Powrót stopniowy – nastolatki lub dzieci, które nie chodziły do szkoły przez wiele tygodni, mające napady silnego lęku.

Jeśli u dziecka widoczne są zachowania nerwicowe, w tym silny lęk uniemożliwiający wyjście do szkoły, należy skonsultować się z psychologiem. Niezbędna bowiem może okazać się terapia, np. trening umiejętności społecznych.