O złości - Zdenerwowany latawiec

Scenariusz zajęć dla grupy 6-latków
Mirosława Jańska
Temat zajęć: Zdenerwowany latawiec.
Cele ogólne:
 przytaczanie zachowań agresywnych i ich ocena,
 rozpoznawanie uczucia złości,
 poznanie właściwych sposobów odreagowywania złości,
 rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze złością,
 kształtowanie zasad moralnych.
Cele szczegółowe:
Dziecko:
 rozmawia na temat złości i agresji, podaje przykłady,
 uważnie słucha czytanego utworu,
 rozpoznaje uczucie złości,
 zna zasady wyrażania złości,
 wykonuje pracę plastyczną.
Formy pracy:
 indywidualna,
 grupowa,
 zbiorowa.
Metody pracy:
 słowne: rozmowy, odpowiadanie na pytania, swobodne wypowiedzi,
 techniki dramowe,
 twórczość artystyczna,
 aktywność ruchowa.
Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające uczucia, bajka pt. „Latawiec i wiatr”, kredki, brystol.
Przebieg zajęć:
1. Rozmowa na temat złości i agresji.
N. rozpoczyna rozmowę z dziećmi na temat agresji i złości. Dzieci przytaczają przykłady zachowań agresywnych, dzielą się doświadczeniami na temat tego, co u nich powoduje, że się złoszczą. Dzieci spośród obrazków przedstawiających uczucia wybierają ten, który przedstawia złość, przyczepiają go na tablicy.
2. Czytanie bajki „Latawiec i wiatr”
N. wzorowo czyta dzieciom bajkę pt. „Latawiec i wiatr”. Dzieci w przerwach naśladują wiatr i latawiec.
3. Rozmowa na temat utworu.
N. przeprowadza z dziećmi rozmowę na temat tego, co wydarzyło się w bajce. Zadaje pytania:
• Dlaczego latawiec był zły?
• Co robił wiatr?
• Kiedy wiatr przestał wiać?
• Co zrozumiał latawiec?
• Czy latawiec żałował tego co zrobił?

4. Czy mogę odreagować złość na drugiej osobie?
N. rozmawia z dziećmi na temat tego, czy można odreagowywać złość na kimś (np. bić, kopać obrażać innych, itd.). Nawiązuje do treści czytanego utworu. Dzieci zamykają oczy i wyobrażają sobie, że ktoś odreagowuje na nich swoja złość. Dzieci po krótkiej chwili otwierają oczy i odpowiadają na pytania co czuje osoba, gdy ktoś odreagowuje na niej swoją złość. Odpowiadają na pytanie czy wolno tak czynić i dlaczego. Wspólne formułowanie wniosku, że złości nie należy w sobie kumulować, można ja odreagować, ale nie wolno tego czynić wobec innych osób.
5. Jak ja wyrażam swoja złość?
Każde dziecko po kolei wchodzi do koła utworzonego z pozostałych dzieci siedzących na dywanie. Osoba stojąca w środku mówi: „Mam na imię...., kiedy jestem bardzo zł(y/a) robię tak!” i pokazuje jak wyraża swoją złość (np. grymasi się, robi złą, obrażona minę, tupie nogami, krzyczy itd.). Dzieci z pomocą N. oceniają i uzasadniają swoje stanowisko, czy dany sposób wyrażania złości jest prawidłowy. Jeżeli był właściwy pozostali naśladują go.

6. Jaki kolor ma złość i gniew?
Dzieci wyobrażają sobie, że są bardzo na coś złe. N. pyta dzieci jaki kolor kojarzy im się ze złością i wybierają spośród kredek wybrane przez siebie kolory. Dzieci w kilkuosobowych grupach rysują złość na brystolu, używając wybranych wcześniej kredek, mogą to robić gwałtownie odreagowując złość. Po wykonaniu pracy dzieci pokazują pozostałym wyniki swojej pracy.
Dzieci siadają w jednym rzędzie, jeden za drugim. N. pokazuje ostatniej osobie jakiś narysowany kształt lub przedmiot. Dzieci rysują sobie nawzajem rysunek na plecach i przekazują do przodu, osoba na końcu otrzymuje kartkę oraz pisak i rysuje co to. Porównywanie rysunku pierwszego z ostatnim.
7. Zabawa oddechowa.
Dzieci dmuchają z różnym natężeniem na paski papieru przyklejone do dolnej wargi. Następnie biorą paski papieru do rąk i dmuchają, udając najpierw lekki, a potem silny wiatr.