By trudności wychowawczych było mniej

Rodzina jest pierwszym środowiskiem wychowawczym dziecka, integralnie zaspakajającym jego potrzeby biologiczne i psychospołeczne. Środowisko rodzinne wprowadza dziecko w świat wartości kulturalnych i społecznych, ukazuje mu różnorodne cele oraz uczy je sposobów, za pomocą których te cele można osiągnąć. Zachowanie członków rodziny, szczególnie dzieci, oparte jest na naśladownictwie i przyjmowaniu wzorów od rodziców i rodzeństwa. Proces wychowania w rodzinie bywa często żywiołowy, spontaniczny, rzadziej natomiast staje się w pełni świadomą i planowaną działalnością, ukierunkowaną na realizację określonych celów.
Zadania wychowawcze współczesnej rodziny nie są łatwe, nie zawsze nadążamy za dokonującymi się zmianami społecznymi czy ekonomicznymi w naszym kraju, z czego rodzą się trudności i zaburzenia funkcji wychowawczych. Trudności wychowawcze mogą wynikać z niewłaściwych postaw wychowawczych nas-rodziców. Postawa rodzicielska to pewna tendencja do reagowania w określony sposób w stosunku do dziecka. Do negatywnych postaw wychowawczych zalicza się: unikającą, odrzucającą, nadmiernie korygującą i chroniącą. Nie można mówić tu o złych intencjach rodziców. Nam raczej brakuje umiejętności porozumiewania się z dziećmi. Nawet przy najlepszych chęciach często je ranimy. Idzie więc o to by matka i ojciec, wiedzieli ,jak kochać, jak rozmawiać, jak okazywać szacunek, również jak stawiać twarde wymagania, określać granice i pokazywać, co jest ważne. Być dobrym i umieć to wpoić dziecku. Aby dziecko wychować potrzeba czasu. Tymczasem nie mamy czasu dla siebie. Czy wystarcza nam czasu na rozmowę? Takie pojęcia jak miłość, lojalność, uczciwość są abstrakcyjne jeśli nie towarzyszy im rozmowa. Aby wychować, trzeba rozmawiać, musi się toczyć dialog między rodzicami i dziećmi.
Dzieci w naturalny sposób odbierają emocje i nastroje dorosłych, w sposób naturalny przyjmują postawy rodziców i przenoszą do swego życia. Jeśli dziecko nie dozna minimum uznania dla siebie, nie będzie posiadało dyspozycji do życzliwego odnoszenia się do drugiego człowieka- postawa poszanowania godności będzie mu obca. Podobnie będzie, gdy potrzeba spotykania się z szacunkiem dla przekonań, sądów , nie będzie zaspakajana- postawa tolerancji będzie mu obca.

Bibliografia:
M.Ziemska ,,Postawy rodzicielskie i ich wpływ na osobowość dziecka.”