Prognoza pogody. Scenariusz zajęć

Cele główny:
- Doskonalenie umiejętności rozumienia informacji przedstawionych w formie symbolu
- Dokonywanie umiejętności rozpoznawania zjawisk atmosferycznych
- Kształtowanie umiejętności wcielania się w rolę aktora

Cele szczegółowe:
Dziecko:
* zapamiętuje proste znaki w zabawach prowadzonych przez nauczyciela
** posługuje się znakami synoptycznymi oznaczającymi wybrane zjawiska atmosferyczne
* nazywa typowe zjawiska atmosferyczne: pada deszcz, śnieg, świeci słońce, wieje wiatr, burza
** rozumie informacje podawane w prognozie pogody: kojarzy nazwę z odpowiednim zjawiskiem atmosferycznym, rozpoznaje znaczenie znaków synoptycznych
* występuje w teatrzyku przyjmując określone role, posługuje się rekwizytami
** odgrywa scenki według własnego pomysłu

Metody pracy za M. Kwiatowską (1985):
Czynne: ćwiczeń praktycznych, samodzielnych doświadczeń,
Słowne: rozmowy, objaśnienia.
Percepcyjne: obserwacji i pokazu.

Formy pracy:
- zbiorowa,
- indywidualna

Pomoce dydaktyczne:
Opowiadanie „O marcu, Pannie Juliannie i o ptaszku” https://www.youtube.com/watch?v=sZv_e2JUXCM ,
Woogie Boogie https://www.youtube.com/watch?v=KeKgAM3oUVc, zagadki słuchowe, filmiki z prognozami pogody, kartki, mazaki, patyczki do szaszłyków, teatrzyk

Przebieg:
1. "Powitanka" - zabawa przy piosence Woogie-boogie.
2. Zagadki słuchowe „Odgłosy przyrody”
3. Opowiadanie Lucyna Krzemienieckiej „O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku” oraz omówienie tekstu.
Treść opowiadania:
Zbudził raz marzec pannę Juliannę.
– Spójrz, jak słoneczko błyszczy poranne! Idźże czym prędzej na spacer miły, już wszystkie panny to uczyniły. Pyta Julianna tuż przed okienkiem.
– A jaką marcu, wziąć mam sukienkę?
– Weź tę leciutką, tę w kwiatki zwiewną, pogoda ładna będzie na pewno. I kapelusik ten z różyczkami. I pantofelki – te z dziureczkami.
Biegnie Julisia wesoła taka, zdejmuje lekką suknię z wieszaka. Bierze kapelusz pełen różyczek. Frr... już wybiegła. Mknie przez uliczkę i myśli sobie: Pójdę w aleje, już się tam wiosna na drzewach śmieje. Lecz psotnik marzec pannę dogania, chmurami szybko niebo zasłania, zerwał się wiatr i deszcz chlusnął z cebra. Panna Julianna narobi krzyku:
– Ej psotny marcu, psotny deszczyku! – Mój kapelusik, on nie na deszcze!
I frr... pobiegła przebrać się jeszcze. Wzięła parasol, czapkę na słoty.
– Na nic mi teraz marcowe psoty!
Lecz marzec psotnik pannę dogania. Szepnął coś słonku, bo się wyłania i tak przygrzewa, i tak przypieka.
Z panny pot spływa, panna narzeka:
– Ej, nie na słońce grube ubiory. Ależ ten marzec do psoty skory!
Miesza jak w garncu słońce i deszcze. Pójdę się chyba przebrać raz jeszcze. Znów się przebrała, biegnie
z podwórka. Ujrzał ją ptaszek, ten w szarych piórkach, i ćwierknął głośno:
– Dziwię się pannie, że piórka zmienia tak nieustannie. Ja, kiedy deszczyk mam na ogonku, wysycham sobie
w marcowym słonku.

Pytania do pracy z tekstem:
Kto wystąpił w opowiadaniu?
Jaką przygodę miała panna Julianna?
Dlaczego marzec został nazwany psotnikiem?
Jaka pogoda była tego dnia, gdy panna Julianna wybrała się na spacer?
Jak czuła się panna Julianna, ciągle zmieniając ubrania? Czy spacer Julianny był udany i przyjemny?
Jak należy się ubierać, gdy mamy do czynienia ze zmienną pogodą?
Co to znaczy ubrać się na cebulkę?
Kto może nam pomóc przewidzieć, jaka będzie pogoda?
Czy Julianna słuchała prognozy pogody?
4. Rozmowa na temat „Co to jest prognoza pogody? Kto ją przekazuje?”. Oglądanie krótkich filmików z prognozą pogody. Omówienie symboli określających pogodę.
5. Tworzenie kukiełek – symbole pogody (np. słońce, wiatr, deszcz, śnieg)
6. Zabawy w kąciku teatralnym „Pogoda TV” – tworzenie prognoz pogody przy pomocy wykonanych przez dzieci kukiełek.