Wierszyki o autyzmie - do wykorzystania na Dzień Świadomości Autyzmu

1.

Lubię, kiedy w mym pokoju
Każda rzecz ma stałe miejsce.
Jestem w bardzo złym nastroju,
Jeśli czyjeś obce ręce
Przestawiają to i owo,
Powodując chaos, zamęt.
Wtedy rzucam ostre słowo,
Wpadam w rozpacz, złość i lament.

2.

Przeszkadza mi zapach kremu,
Kolor żółty, dźwięk budzika,
Dotyk piasku, lepkość dżemu,
Wszystkich rzeczy tych unikam.
Moje zmysły tak działają,
Że świat czasem mnie przeraża.
Gdy spokoju mi nie dają,
Chować w kącie mi się zdarza.

3.

Gdy koledzy rozmawiają,
Bywa, że ich nie rozumiem.
Czy się ze mnie naśmiewają?
Tego odróżnić nie umiem.
Chciałbym, by do mnie mówili
Prosto, krótko i rzeczowo,
By życzliwi bardziej byli,
Nie łapali mnie za słowo.

4.

Gdy zaskoczysz mnie pytaniem,
Nie od razu ci odpowiem,
Bo zbyt wielkie zamieszanie
Wtedy miejsce ma w mej głowie,
Więc cię proszę: bądź cierpliwy,
Pozwól myśli mi poskładać.
Gdy rozmówca jest życzliwy,
Łatwiej mi się wypowiadać.

5.

Wszyscy mi wciąż powtarzają,
Że podczas każdej rozmowy,
By dobrze się porozumieć,
Ważny jest kontakt wzrokowy.
A ja nie patrzę ci w oczy,
I nie dlatego, że kłamię,
Lecz słucham cię bardziej uważnie,
Kiedy swój wzrok utkwię w ścianie.

6.

Ciągle się uczę i uczę
Panować nad emocjami,
Lecz nadal, gdy coś mnie rozzłości,
To krzyczę i tupię nogami.
Zrzucam swe rzeczy ze stołu,
Aż drży w posadach szkoła.
Niełatwo jest mnie uspokoić,
Potrzebna cierpliwość anioła.

7.

Kiedy coś mnie zaciekawi,
Spędzam nad tym godzin wiele.
Tak fachowo się wysławiam,
Jak dorosły w dziecka ciele.
Nad ciekawym zagadnieniem
Wciąż rozmyślam dnie i noce.
Wiedzą wzbudzam zadziwienie
(To są moje supermoce).

8.

Plany, reguły, zasady
Są po to, by lepiej się żyło.
Przestrzegam ich aż do przesady
I nie chcę, by coś się zmieniło.
Porządku wciąż w szkole pilnuję,
Wymagam punktualności,
Zupełnie więc nie pojmuję,
Dlaczego tak innych to złości.