Pysiowy sposób na złość - zabawy pozwalające na wyrzucenie z siebie złości zainspirowane bajką terapeutyczną Lidii Ippoldt. Dzieci 4 letnie

Cel główny:
-Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci;

CELE OPERACYJNE (dziecko):
- z uwagą słucha bajki, udziela odpowiedzi na pytania nauczyciela
dotyczące treści utworu,
- w zrozumiały sposób, (jak na swój wiek), komunikuje o swoich
potrzebach i decyzjach oraz odczuciach,
- zna sposoby na rozładowania złości i próbuje tego dokonać poprzez
ruch z rekwizytem,
- próbuje się wyciszyć przy muzyce relaksacyjnej,
- czerpie radość ze wspólnych zabaw.

Metody pracy:
•zadaniowa, aktywizująca dzieci, słowna, oglądowa.
Formy pracy:
•z całą grupą, indywidualna.
Pomoce: tekst bajki terapeutycznej Lidii Ippoldt pt. „Pysiowy sposób na złość”, ilustracja do opowiadania, piłka, piórka dla każdego dziecka, nagranie startu rakiety oraz muzyki relaksacyjnej, gniotek dla każdego dziecka, kartki papieru, tarcza na papierze przyczepionym do ściany.

Przebieg:
1.Krótka rozmowa n/t treści utworu – udzielanie odpowiedzi na pytania n-la.
2.„Piłka w kole” – chętne dzieci odpowiadają na pytanie n-la: „Co mnie złości?”
3.„Pysiowy sposób na złość” – głaskanie swoich policzków piórkiem, następnie w parach policzków kolegi, koleżanki.
4.Zabawa z użyciem gniotków.
„Czasem jest tak, że coś nas tak ogromnie zezłości, że Pysiowe piórko może nie pomóc, ale nawet wtedy musimy tą złość z siebie wyrzucić”.
Nauczycielka rozdaje każdemu dziecku gniotka i w kole dzieci wykonują polecenia nauczycielki:
- ściskamy gniotka jedną ręką, drugą, „spłaszczamy” go, formujemy wałek i uderzamy piąstkami, podrzucamy i pozwalamy mu upaść, ciskamy o podłogę.
4. „Start rakiety” – kiedy już złość zostaje wyrzucona, próbujemy innego sposobu. Nauczycielka opowiada dzieciom o starcie maszyny; start odbywa się najpierw cicho i powoli, potem szybciej i głośniej, stukanie palcami o dywan, dzieci uderzają piąstkami o dywan, następnie podskakują, tupią nogami, naśladowanie brzęczenia owadów. Siła każdego ćwiczeń narasta, a na koniec dzieci wyskakują w górę podnosząc ręce oraz wydają okrzyk bum! Następnie wykonują ponownie te czynności, ale w odwrotnej kolejności, ich ruchy stają się spokojniejsze i wolniejsze, aż ucichną. Nauczyciel mówi, iż rakieta znikła już za chmurami. Zabawę można powtórzyć.
5. „Papierowa bitwa” – dzieci otrzymują kartki papieru, z których formują kule, następnie rzucają nimi do wyznaczonego celu (tarcza na ścianie). Nie wolno rzucać w kolegę lub koleżankę.
6. „Siłujemy się na dłonie” – dzieci siadają skrzyżnie naprzeciw siebie, wyciągają przed siebie wyprostowane ręce i dłońmi naciskają na dłonie kolegi/koleżanki. Na hasło nauczycielki: „stop!”- kładą ręce na kolana, zabawę powtarzamy ze zmianą partnera.
7. „Lubimy się w grupie” – „Mimo, iż się różnimy i czasem możemy się na siebie gniewać, to każdego można za coś lubić.” Dzieci stoją w rozsypce. Nauczycielka kieruje do nich prośby:
- dotknij kogoś, kto ma coś niebieskiego,
- dotknij kogoś, kto ma ciemne włosy,
- dotknij kogoś, kto ma jasne włosy,
- dotknij kogoś, kto jest chłopcem lub dziewczynką, tak jak ty.

8. Zabawa relaksacyjna przy muzyce – nauczycielka opowiada o łące pełnej kolorowych motyli, latających cicho ptaków i szumiących drzewach i trawie, dzieci słuchają opowiadania relaksując się. Podziękowanie za wspólną zabawę.