Kwiaty - wystąpienie muzyczno-poetyckie uczniów szkoły podstawowej

Scenariusz – KWIATY

Narrator: Witam wszystkich i zapraszam do obejrzenia wystąpienia muzyczno – poetyckiego uczniów szkoły podstawowej, pod tytułem „Kwiaty”.

Czesław Niemen „Kwiaty ojczyste”

I. Kazimiera Czurka - W Kwiatach

Najwspanialsze piękno Świata
Podarował nam Bóg w kwiatach.
Kwiat nam zawsze towarzyszy od krzyku narodzin, aż do śmierci ciszy
Kochajmy więc kwiaty i cieszmy się nimi
Od pierwszego dnia wiosny do ostatniego dnia zimy
Niech na każdym stole bukiet kwiatów stoi
Kształtem, barwą, wonią chore serce koi.

Narrator: Mamy wiosnę, a wiosna kojarzy się z kwiatami. Dziś zakwitają dla nas kwiaty, bo, jak mówi Fredrich Ruckert, "Gdzie kwitnie kwiat - musi być wiosna, a gdzie jest wiosna - wszystko wkrótce rozkwitnie...".

Marek Grechuta „Wiosna, ach to ty”

II. Bolesław Leśmian - Ballada bezludna

Niedostępna ludzkim oczom, że nikt po niej się nie błąka,
W swym bezpieczu szmaragdowym rozkwitała w bezmiar łąka,
Strumień skrzył się na zieleni nieustannie zmienną łatą,
A gwoździki spoza trawy wykrapiały się wiśniato.
świerszcz, od rosy napęczniały, ciemnił pysk nadmiarem śliny,
I dmuchawiec kroplą mlecza błyskał w zadrach swej łęciny,
A dech łąki wrzał od wrzawy, wrzał i żywcem w słońce dyszał,
I nie było tu nikogo, kto by widział, kto by słyszał.

Gdzież me piersi, Czerwcami gorące?
Czemuż nie ma ust moich na łące?
Rwać mi kwiaty rękami obiema!
Czemuż rąk mych tam na kwiatach nie ma?

Zabóstwiło się cudacznie pod blekotem na uboczu,
A tu jakaś mgła dziewczęca chciała dostać warg i oczu,
I czuć było, jak boleśnie chce się stworzyć, chce się wcielić,
Raz warkoczem się zazłocić, raz piersiami się zabielić -
I czuć było, jak się zmaga zdyszanego męką łona,
Aż na wieki sił jej zbrakło - i spoczęła niezjawiona!
Jeno miejsce, gdzie być mogła, jeszcze trwało i szumiało,
Próżne miejsce na tę duszę, wonne miejsce na to ciało.

Gdzież me piersi, Czerwcami gorące?
Czemuż nie ma ust moich na łące?
Rwać mi kwiaty rękami obiema!
Czemuż rąk mych tam na kwiatach nie ma?
Przywabione obcym szmerem, wszystkie zioła i owady
Wrzawnie zbiegły się w to miejsce, niebywałe węsząc ślady,
Pająk w nicość sieć nastawił, by pochwycić cień jej cienia,
Bąk otrąbił uroczystość spełnionego nieistnienia,
Żuki grały jej potrupne, świerszcze - pieśni powitalne,
Kwiaty wiły się we wieńce, ach we wieńce pożegnalne!
Wszyscy byli w owym miejscu na słonecznym, na obrzędzie,
Gdzież me piersi, Czerwcami gorące?
Czemuż nie ma ust moich na łące?
Rwać mi kwiaty rękami obiema!
Czemuż rąk mych tam na kwiatach nie ma?

Narrator:
Kwiaty, tak jak imiona, gesty czy szlachetne kamienie, mają swoje konkretne znaczenie. Są symbolami, które wyrażają nasze myśli oraz uczucia. Zawsze warto wiedzieć komu, w jakich okolicznościach, powinniśmy dać konkretny kwiat.
Nie dawaj kwiatów "byle jakich" - skomponuj własny bukiet biorąc pod uwagę symbolikę i kolorystykę kwiatów - wtedy ukarzesz drugiej osobie swoje uczucia, nawet te najbardziej skrywane. Czasem kwiat znaczy więcej niż słowa.
Pamiętajmy też, iż dowolne kwiaty możemy podarować sobie sami, nawet bez okazji.

Milej Cyrus – „Flowers”

III. Ewa Willaume-Pielka - Myśli pachnące

Dla ciebie zdjęłam promienie,
choć miejsce ich na błękicie
i teraz każdy zamienię
w kropelkę rosy o świcie

Tobie bym pyłki z kwiatów
co dnia z uśmiechem wręczała
jak to robiłam przed laty,
gdy szczęścia wyczekiwałam.

Tymczasem rzadko koło mnie
promienie rozsyła słońce
i również rzadko ktoś do mnie
przysyła myśli pachnące.

Narrator:
Podarowanie komuś bratków znaczy, że zawsze pamiętamy o tej osobie i liczymy na to, że i ona o nas pamięta i tak samo zależy jej na nas, jak nam na niej. Dlatego bratki często są sadzone na grobach. Mówią one: "Pamiętamy, kochamy, tęsknimy".

Farben Lehre „Kwiaty”

IV. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Bratki cmentarne

Umarli wychodzą z ziemi
gromadą bratków;
bratki są martwe i nieme
- niepomne strasznych wypadków.

Życiu i śmierci obce,
żywią się rosą ranną,
bratek, który był chłopcem,
bratek, który był panną.

„Kwiatki bratki i stokrotki” (Jakiel H.)

Narrator:
Stokrotki i nieco podobne do bratków fiołki są symbolem niewinności i skromności; w przeciwieństwie do frezji, które są wyrazem szacunku, uznania oraz radości, ale także zaproszeniem do flirtu, ponieważ ich zapach jest porywający i urzekający.

V. Aleksandra Baltissen - Bajkowy sen o frezji

Frezja pochodząc z Przylądka Dobrej Nadziei
w mowie kwiatów uznaniem i radością się dzieli...
Śliczne, małe i kolorowe kwiatki
mają silnie pachnące, dzwonkowate płatki.
Tak proste stwierdzenie
jest jego sensem, jego istnieniem...
Także domaga się obdarzenia miłością,
ponieważ zapach frezji nie grzeszy skromnością...
Każdy ma prawo marzyć inaczej,
gdyż wtedy przyglądamy się istnieniu baczniej.
Zapachem frezja nas prowokuje
i do urzeczywistniania marzeń zobowiązuje...
Jako przykład jest doskonała,
ponieważ jest piękna i rozsiewająca słodką woń. Cała.
Dzięki niej znajdujemy możliwości na szczęście.
To ona otwiera nam do bram misji na ziemi wejście...
Delikatnością kwiatów przenika przez jednostajne dni
oraz z wygiętą łodyżką bajkowo nam się śni.
Takim językiem zapału jak ona warto mówić,
by te najpiękniejsze marzenia i pragnienia w sobie obudzić...

Narrator:
Hiacynt - W zależności od koloru, kwiat ma różne znaczenie. Sam hiacynt jako taki oznacza przykrość wywołaną zachowaniem bliskiej osoby.
Biały hiacynt jest wyrazem sympatii, żółty szczęścia z powodu miłości, błękitny stałości w uczuciach, poglądach, a fioletowy .... Fioletowy w zależności od sytuacji albo przebacz bo zrobiłem źle i jest mi przykro, albo kochaj mnie bardziej.

VI. Hiacynty – Araksol (https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/hiacynty-362839)

zazdroszcząc przebiśniegom
śmiało rwą się na świat
wychylając ochoczo z ziemi
żywo zielone kiełki

zrażone chłodem..stulone
jakby drzemią..oczekując nieśmiało

na czułe pocałunki słońca
na delikatną pieszczotę wiatru
na orzeźwiające połyskliwe
niczym diamenty kropelki rosy

wdzięczne...

nagle rozkwitają...
rozchylając w pełni swe urocze
subtelnie zabarwione płatki
różowe białe fioletowe

czarując..

wyrafinowanym kształtem
i intensywnym aromatem

Narrator:

Czy zastanawialiście się kiedyś nad kolorami kwiatów? Skąd się one biorą? Czy mają jakieś znaczenie? Otóż tak:
Biel to symbol czystości, niewinności i szczerości. W dawnych czasach wierzono, że dziewczyna, której udało się znaleźć w bukieciku czerwonych róż, białą miała szanse na szybkie oświadczyny.
Podarowanie komuś kwiatów w różowym kolorze wyraża przyjaźń wobec obdarowywanej nimi osoby.
Czerwone kwiaty daje się tym, których się kocha, są dla nas najważniejsi. Dziewczynie, matce, żonie.
Błękit to wierność drugiej osobie, wierność na zawsze, na wieki.
Fiolet oznacza żal oraz smutek, więc nie powinniśmy obdarowywać nikogo fioletowymi kwiatami.
Zieleń to nadzieja oraz szczęście, ale także kompromis, a przede wszystkim nieśmiertelność. W naszej kulturze nie ma zwyczaju dawania zielonych kwiatów, może dlatego, że wydają nam się monotonne, zielona łodyga, zielony kwiat. Jednak warto przełamać stereotypy i wręczyć komuś, kto nie ma już nadziei na lepsze jutro zielony bukiecik.
Natomiast nie należy nikomu dawać kwiatów żółtych, gdyż są one symbolem złych uczuć.

Żonkil - Żonkile to symbole wiosny i często kupujemy je, by wiosną poczuć w domach i sercach. Należy jednak pamiętać, że żółty żonkil to przede wszystkim wyraz zazdrości i miłości bez wzajemności.

Grzegorz Turnau „Gdy kwitnie żonkil”

VII. Żonkile - William Wordsworth (przekład :Tomasz Krzykała)

Wędrowałem samotnie niczym chmura
Płynąca ponad dolinami i omiatająca wzgórza,
Kiedy nagle ujrzałem żółty tuman,
Całą łąkę falującą w złotych żonkilach;
Obok jeziora, pod drzewami,
Pląsającą, trzepoczącą z wiatru powiewami.

Z niesłabnącą siłą błyszczały te kwiaty jak gwiazdy
Migoczące nocą gdzieś na mlecznej drodze,
Linią bez końca rozciągnięte po horyzont blady
Wzdłuż brzegu biegnące w dal przy zatoce:
Dziesięć tysięcy od razu widziałem za jednym spojrzeniem,
Pochylających główki i zajętych swym tańcem.

Fale poniżej nich też w tańcu pląsały, ale kwiaty
Przewyższały połyskliwe fale swą radością:-
I poeta bez zadumy był szczęśliwy cały
Gdy czas spędzał z tak wesołą i pogodną kompanią:
Patrzyłem wciąż i patrzyłem, ale nie przeczuwałem
Jakim bogactwem, tak patrząc faktycznie się napawałem:

Bo często później kiedy byłem w domu
W nastroju przygnębienia, chłodu i obcości,
Znów widziałem tamte kwiaty przyniesione we wspomnieniu
Które jest błogosławieństwem samotności,
I znów się skrzy moje serce ich radosnymi pląsami,
I znów tańczę z żonkilami.

Narrator: Narcyz symbolizuje odrętwiałość, sen, nieczułość, egoizm, miłość własną – choć nam kojarzą się z pięknym kolorem oraz z zabawną piosenką.

Łzy – „Narcyz” (Pilaszek?)

Narrator:
Konwalia - To niepozorny, ale i urzekający kwiat. Jest ona symbolem delikatności i nieśmiałości. Konwalie daje się osobie, którą uważa się za bardzo ładną.

VIII. Maria Konopnicka - Konwalia

W jutrzennych łunach cała,
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Na swego oblubieńca.
Las spłonął — w ogniach drżąca
Na trawach rosa stoi;
Wychodzi promień słońca,
Królewicz w jasnej zbroi.
"Czekaj tu na mnie mało,
O biały ty mój kwiecie,
Bo jeszcze dość zostało
Nocy na bożym świecie.
Złocisty miecz podniosę
Nad ziemią tą zaćmioną,
Potem pić przyjdę rosę
Na białe twoje łono".
Nad lasem chmura stoi,
Z zachodu idą burze...
Królewicz w złotej zbroi
Poszedł — i zagasł w chmurze.
"Dalekoż mi, daleko,
Słoneczko me, do ciebie!
Już zimne rosy cieką,
Już idzie noc po niebie!"
We łzach srebrzysta cała,
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Swojego oblubieńca.

Sanah „etc.” (Kochanowicz H.)

Narrator:
Goździk - W zależności od koloru kwiat ten ma wiele znaczeń. Biały - oznacza niewinność, ale żółty to już pogarda. Czerwony to podziw, a różowy symbolizuje wieczną pamięć o obdarowanej goździkiem osobie.

IX. Ewa Willaume-Pielka - Zimowe goździki

Na pewno pociągiem mkniesz z deszczem
i myślisz, co zdarzy się jeszcze,
bo o sannie nie ma co marzyć,
o radosnych rumieńcach na twarzy
myśleć nie można także.
Na północy kraju, wszakże,
są stale śnieżyce i mrozy.
Więc proszę abyś założył,
wełniane nauszniki.
I ochroń także czerwone goździki
przed mrozem.
Wtedy sobie i im pomożesz,
sprawiając przyjemność
swojej dziewczynie.
Kwiaty zimą? - oczywiście.
Niech zwyczaj ten nie zaginie,.
bo kochać zawsze należy z kwiatami.
- całymi latami.

Narrator:
Niezapominajka - Jeżeli damy komuś niezapominajkę to chcemy, aby ta osoba nigdy o nas nie zapomniała. Ale pragniemy, też żeby stało się coś więcej, żeby ta osoba stworzyła z nami jakiś związek, chociażby przyjaźń.

X. Maria Konopnicka - Niezapominajki

Niezapominajki
to są kwiatki z bajki!
Rosną nad potoczkiem,
patrzą rybim oczkiem.
Gdy się płynie łódką,
Śmieją się cichutko
I szepcą mi skromnie:
„Nie zapomnij o mnie”.

Narrator:
Tulipan - Najlepiej otrzymać od kogoś czerwonego tulipana, gdyż jest on wyrazem miłości. Gorzej jak otrzymamy żółty kwiat, ponieważ jest on oznaką miłości bez sensu, która niedługo się skończy.

XI. Tulipany

Na grządce
dwa pąsowe tulipany
Jeden w drugim zakochany
czule tulą się do siebie
ot, jak tulipany.

Mieczysław Fogg „Tulipany”

Narrator:
Irys - Irys oznacza zaufanie, ale jeżeli otrzymamy niebieski kwiat to jest to już oziębłość. Natomiast fiolet sugeruje, że ktoś o nas już nie pamięta.

XII. Irys

irys - piękny książę
pyszni się jak paw
tyle na nim barw.
Trzy płatki kapryśnie
wygięte ku górze
mienią się fioletem
żółcią, brązem, różem.

Inne – symetrycznie
na dół odchylone
dumnie potrząsają
kwiatową koronę

Na długiej łodydze
leciutko się chwieje
w poranek majowy
słoneczny, pogodny
wie, że go podziwiam,
że jest tego godny.

Narrator:
Róża – O różach pisze i śpiewa się najczęściej. Najczęściej też znajdujemy je w bukietach, które dajemy i którymi jesteśmy obdarowywani. Dzieje się tak dlatego, że kwiaty te uważane są za królowe wśród kwiatów – piękne, wonne, aksamitne...
Przy doborze tych kwiatów pamiętajmy zawsze o znaczeniu kolorów kwiatów.

Weź Nie Pytaj - „Czerwone róże”

Narrator:
Przypomnijmy jeszcze, że rok 2023 jest rokiem poetki Wisławy Szymborskiej.
Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku na Prowencie, a zmarła 1 lutego 2012 roku. Była ona poetką, eseistką, krytyczką, tłumaczką, felietonistką. W 1996 roku otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Założyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, była członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, damą Orderu Orła Białego.
Od 1929 Wisława Szymborska mieszkała w Krakowie, gdzie debiutowała w 1945 na łamach „Dziennika Polskiego” wierszem Szukam słowa. W 1952 w wydała pierwszy tom poetycki „Dlatego żyjemy”. W latach 50tych i 60tych XX wieku była kierowniczką działu poezji tygodnika „Życie Literackie”, następnie do lat 80tych XX wieku publikowała w nim felietony „Lektury nadobowiązkowe”, które pisała do 2002.
Twórczość tej poetki jest rozległa, ale i ona doceniała urodę kwiatów, a i dziś do jej twórczości sięgają młodzi artyści.

Wspomniana róża może przywoływać na myśl kochanego człowieka i kwiat od niego lub piękną, ale kamienną różę pustyni.

Piosenka Sannah – „Nic dwa razy się nie zdarza...”

Narrator:
Zastanawialiście się kiedyś, czy kwiaty lubią swoje kolory? Czy marzą o zmianie? Czy pragną wyglądać inaczej? Może cieszyłyby się ze zmian?

XIV. Jadwiga Koczanowska Błękitna Róża, Czarny Tulipan (z cyklu Duch Kwiatów)

Błękitną Różą była ona,
a on był czarnym Tulipanem,
spotkali się po wschodzie słońca,
a płatki mieli w łzach skąpane.
Ona zmartwiona swym błękitem,
on swoją czernią zawstydzony,
bardzo cierpieli, że są inni,
chcieli odmienić swe kolory.
Róża pragnęła być różową,
Tulipan marzył o czerwieni,
cicho prosili Ducha Kwiatów,
by ich marzenia zechciał spełnić.
Wierzyli mocno, że gdy tylko
przywdzieją barwy wytęsknione,
to życie stanie się piękniejsze,
wonną radością wypełnione.
Duch Kwiatów słuchał skarg w skupieniu
i tylko trochę był zdziwiony,
że kolor płatków dla tych kwiatów
takim problemem jest ogromnym.
Przyglądał się Błękitnej Róży,
wytwornej czerni Tulipana,
a choć niechętnie, prośbę spełnił
i dokonała się przemiana.
Róża stawała się różową,
Tulipan w czerwień się przystrajał,
wyschły łzy smutku, a łzy szczęścia
skropiły płatki w nowych barwach.
Gdy odchodzili w głąb ogrodu
tacy radośni i szczęśliwi,
Duch Kwiatów patrzył zamyślony
i wciąż się nie przestawał dziwić.
Dlaczego takie piękne kwiaty
pragną zewnętrznie się odmienić?
Czy to wystarczy im do szczęścia?
Czy długo będą tym się cieszyć?
Zawołał do nich gromkim głosem
nim zanurzyli się w zieleni,
że kiedy znów zapragną zmiany
to muszą swoje serca zmienić.

Narrator:
Wręczanie kwiatów to jeden z bardziej uroczystych sposobów wyrażania uczuć. Dajemy je z różnych okazji - urodzin, imienin, jubileuszy, awansu, ślubu, walentynek, ... gdy chcemy kogoś przeprosić, wyznać mu miłość, podziękować, pogratulować. codziennie mamy wiele powodów, by obdarować kogoś kwiatami. Mogą to być kwiaty z kwiaciarni lub zerwane własnoręcznie w ogrodzie czy na łące. Pamiętajmy, ze zawsze miło jest dawać i otrzymywać kwiaty.

XV. Adam Asnyk - Posyłam kwiaty...

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią stęsknione!
Co w serca mego zostanie skrytości
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami,

Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą.
Szczęśliwe kwiaty! im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi;

Ich wonne słowa nie mogą obrazić
Dziewicy, choć jej upadną pod nogi;
Wzgardą im usta nie odpłacą skromne,
Najwyżej rzekną: "Słyszałam - zapomnę".

Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiele
I składać życzeń utajonych wiele,
I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny...
Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.

Narrator:
Angielskie przysłowie mówi: "Gdybyśmy tak każdego dnia na drogę naszego bliźniego rzucali jeden kwiatek, to drogi ziemi byłyby pełne radości..." Czyż nie jest to sama prawda?

PIOSENKA - Pamiętajcie o ogrodach - Janusz Kofta

Narrator:
Bardzo dziękujemy za uczestniczenie z nami w tym spotkaniu u progu tegorocznej wiosny. Mamy nadzieję, że spędzony z nami czas będzie dla Państwa i dla Was koledzy takim kwiatkiem rzuconym przez nas na drogę Waszego życia.

Seweryn Krajewski „Kwiat” (nie śpiewamy, idzie w tle)