Jak poeci opisują przyrodę?

Cele lekcji:
Po lekcji uczeń potrafi:
• Prawidłowo odczytać utwór poetycki.
• Nazywać występujące w tekście środki poetyckie.
• Wskazywać w wierszu środki poetyckie.
• Z pomocą nauczyciela odczytywać sens utworu.

Metody pracy:
• Met. Programowa – praca z tekstem, rozmowa sterowana.
• Met. Aktywna - drama – wchodzenie w rolę, dyskusja, burza mózgów.

Środki dydaktyczne:
• Teksty „Liść” J. Ratajczaka oraz fragment „Pana Tadeusza” – „Zachód słońca”, ilustracje, fotografie i pocztówki przedstawiające zachodzące słońce oraz liście.

Przebieg zajęć:
1. Zapis tematu. Przygotowanie do zajęć.
2. Głośna lektura wiersza „Liść”, następnie ten sam wiersz jeszcze raz odczytuje nauczyciel.
3. Rozmowa sterowana dotycząca utworu:
• Co opisuje wiersz?
• Kto jest jego bohaterem?
• Kim jest liść?
• Jakie pory roku zostały opisane w wierszu?
• Jakie środki poetyckie zostały zastosowane w wierszu?
4. Uczniowie wchodzą w rolę liścia. Przedstawiają różne wcielenia.
5. Zapis wniosków:
Kim jest liść?
• Dzieckiem (ma piąstkę – zdrobnienie).
• Krasnoludkiem (ma piąstkę, siedzi na gałązce – zdrobnienia).
• Czarodziejem (z dłoni lato rozwija zielone – epitet).
• Ptaszkiem (piórka nastroszył – zdrobnienie).
Wiersz J. Ratajczaka opisuje wszystkie pory roku i mówi o czasie – „wielkim czarodzieju”.
6. Uczniowie zamykaja oczy „Nauczyciel odczytuje fragment „Pana Tadeusza”. Następnie nauczyciel dyskutuje z uczniami na temat ich wrażeń podczas słuchania.
7. Burza mózgów dotycząca zachodu słońca.
ZACHÓD SŁOŃCA

8. Analiza wiersza.
• Co poeta opisał w tym fragmencie?
• Za pomocą jakich środków poetyckich prezentuje przyrodę?
• Ile obrazów zostało przedstawionych w wierszu?
9. Zapis wniosków:
W wierszu A. Mickiewicza zostały przedstawione cztery obrazy:
• Ogólny widok nieba „błękitnego” i „różanego” z gasnącym słońcem i rozrzuconymi chmurkami (epitety, zdrobnienia).
• „lekkie i świecące” chmurki przypominają „trzody owiec”, a te drobniejsze „stada cyranek” (epitety, porównania).
• Najważniejszy w zachodniej stronie nieba obłok jest jak pofałdowana firanka – najpierw barwny, potem szarzeje (epitety).
• Słońce jak znużony człowniek spuszcza głowę, zasuwa obłok – firankę, wzdycha i usypia (uosobienie).
10. Zapis pracy domowej
Naucz się na pamięć fragmentu „Pana Tadeusza” p.t. „Zachód słońca”.