Jestem niepowtarzalny - budujemy poczucie własnej wartości

Temat: Jestem niepowtarzalny – budujemy poczucie własnej wartości

Cele:
dziecko:
- uczy się autoprezentacji;
- uświadamia sobie, że każdy jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju, że każdy coś potrafi;
- uczy się dostrzegać swoje mocne strony i dzielić się nimi z innymi;
- dostrzegają własną indywidualność i niepowtarzalność.

Materiały:
piłka, chusta animacyjna, kartki do rysowania, kredki, włóczka.

Przebieg:
1. „Pajęczyna” - dzieci siedzą w kole. Jedno z nich, trzymając w ręku włóczkę, mówi na forum grupy o tym, jak się dzisiaj czuje („jestem wesoły, smutny, pełen energii itd.), a następnie turla włóczkę do wybranej osoby, nie wypuszczając jej z ręki. Kolejna osoba podobnie mówi, jak się dzisiaj czuje i turla włóczkę do następnego kolegi nie puszczając włóczki- w ten sposób powstaje „pajęczyna” naszych emocji i nastrojów.
2. Zabawa z wykorzystaniem chusty animacyjnej „Wszyscy, którzy ... potrafią pływać, jeździć na rowerze, śpiewać itp.” Dzieci, które uważają, że potrafią wykonać daną czynność wchodzą pod chustę. Należy podawać takie przykłady, aby każde dziecko znalazło się pod chustą.
3. Rozmowa kierowana o tym, że każdy ma swój talent, każdy jest niepowtarzalny i coś potrafi. (jeżeli nauczyciel dobrze zna dzieci o każdym może powiedzieć coś miłego, dobrego).
4. Dzieci rysują na kartkach wszystko to w czym są dobre (rysunki nie muszą być artystyczne, tylko schematyczne), następnie dobierają się w pary i rozmawiają o swoich pracach.
5. Wystawa – wszyscy z grupy podziwiają rysunki dzieci, chętna osoba może opowiedzieć w czym jest dobra.
6. „Jestem gwiazdą” - Dzieci ustawiają się w szpaler. Każde z nich przechodzi kolejno przez środek, dzieci w szpalerze klaszczą, witają owacyjnie dziecko przechodzące. Ćwiczenie kończymy rundką „Kiedy muszę wyjść na środek sali, czuję się ...”.
7. Zabawa na zakończenie: Coś miłego – uczestnicy grupy tworzą dwa koła, jedno wewnątrz drugiego, tak aby za każdą osobą stała inna. Osoby w środku stoją w miejscu. Mają zamknięte oczy. Osoby, które stoją na zewnątrz, przesuwają się w prawą stronę i szepczą osobie będącej przed nią coś miłego. Może to być coś, co np. sami chcieliby usłyszeć, komplement.