Relaks w przedszkolu

Relaks w przedszkolu
Ćwiczenia relaksacyjne dla dzieci pomagają w rozładowaniu negatywnych emocji i dają możliwość odpoczynku, zniwelowania stresu i wyciszenia się. Tego typu ćwiczenia sprawiają, że dzieci lepiej radzą sobie z nauką, przebywaniem poza domem, kontaktach z innymi i nie mają problemów z koncentracją.
Techniki relaksacyjne umożliwiają odprężenie organizmu, radzenie sobie ze złością, strachem, bólem, poczuciem straty, a przy okazji uspakajają oddech, obniżają ciśnienie, zmniejszają napięcie mięśni i - jak twierdzą psychologowie – pomagają one w harmonijnym rozwoju każdego dziecka.
Metody te przyczyniają się do lepszego zrozumienia własnych stanów emocjonalnych i radzenia sobie w różnych sytuacjach. Dzięki temu ulegają znacznej poprawie relacje między wychowankami, dzieci stają się bardziej wrażliwe (w znaczeniu pozytywnym) i otwarte na druga osobę.

Formy relaksu
• Słuchanie muzyki: klasycznej (Mozart, Grieg, Strauss, Vivaldi, Chopin), kołysanek, muzyki relaksacyjnej szczególnie z odgłosami natury.
• Ćwiczenia oddechowe- celem ćwiczeń oddechowych jest usprawnianie aparatu oddechowego, utrwalenie prawidłowego toru oddechowego, zwiększenie pojemności płuc, różnicowanie fazy wdechu i wydechu, wydłużenie fazy wydechowej oraz działanie relaksujące i uspokajające.
• Wierszyki masażyki – prowadzący cichym tonem, wręcz szeptem, snuje opowieść, np. o wędrujących zwierzętach, płynącej wodzie, jadących pojazdach i inne, dzieci ilustrują ruchem dłoni na plecach lezącego/siedzącego partnera. Dotyk ma działanie terapeutyczne. Zmniejsza się dzięki niemu napięcie mięśniowe.
• Bajki relaksacyjne
Do innych technik relaksacyjnych, wykorzystywanych z powodzeniem w odniesieniu do dzieci w wieku przedszkolnym, są bajki relaksacyjne zaliczane do grupy bajek terapeutycznych. Priorytetowym zadaniem bajek relaksacyjnych jest wprowadzenie dzieci w stan uspokojenia i relaksu, zwłaszcza na podstawie wizualizacji. Zazwyczaj są to „specjalnie układane opowiadania z bohaterem, baśniową akcją, baśniowymi postaciami i przedmiotami, stanowiące połączenie baśni opowiadanych dzieciom oraz technik wizualnych dla dorosłych” Z kolei M. Molicka 6 odchodzi od elementów magii i czarów oraz baśniowych krain w bajkach relaksacyjnych, na korzyść realnych miejsc dobrze znanych dziecku. Jej zdaniem bohater bajki powinien przeżywać realne sytuacje, które polegają na obserwowaniu i doświadczaniu wszystkimi zmysłami miejsca, gdzie odpoczywa. Przed rozpoczęciem opowiadania bajki osoba prowadząca powinna wprowadzić dzieci w stan rozluźnienia. Jej sugestie powinny zawierać trzy struktury: słuchową, wzrokową i czuciową
• Relaksacja progresywna Jacobsona
Trening relaksacyjny Jacobsona jest bardzo prosty, bo polega na napinaniu i rozluźnianiu określonych grup mięśni. W przypadku dzieci i młodzieży konieczne jest wzmocnienie przekazu wizualizacją np. przy napinaniu i rozluźnianiu mięśni rąk wyobrażamy sobie, że wyciskamy sok z cytryny itd.
• Trening autogenny Schultza (w adaptacji Polender)
A. Polender wykazała jednak, że po odpowiednim przerobieniu trening autogenny daje się dostosować do małych dzieci dzięki wykorzystaniu ich zdolności do identyfikacji, naśladownictwa i dużej naturalnej sugestywności. Podstawową ideą, na której oparła swój projekt było dopasowanie instrukcji do właściwości rozwojowych małego dziecka i przedstawienie jej w formie bajki o zwierzętach bądź innych postaciach. Dzieci, słuchając opowiadania terapeuty na przykład o zmęczonym misiu czy wyczerpanym po balu Kopciuszku, identyfikują się z nim i naśladują go, poddając się sugestii zawartej w słowach terapeuty. W ten sposób wykonują wszystkie polecenia treningu autogennego, w konsekwencji których dochodzi u nich do zwolnienia napięć mięśniowych. Relaksacja ta powinna być prowadzona w pozycji leżącej (pod głową dzieci znajdować się powinny poduszeczki), w pomieszczeniu odizolowanym od hałasu. Relaks dla dzieci w wersji A. Polender ma na celu rozluźnienie mięśni i poprawienie krążenia obwodowego. Ćwiczenie to powoduje zwolnienie napięć wewnętrznych i obniża tonus mięśniowy przez co daje dziecku spokój oraz znosi lęki i napięcia.
Bajka, którą wykorzystujemy w celu wywołania odprężenia, zawiera część wprowadzającą, składającą się z instrukcji zawierającej elementy dramatyzujące. Zastosowanie wspomnianych elementów ma na celu emocjonalne związanie dziecka z bohaterem opowiadania i wywołanie pewnego napięcia, które potem w części treningowej jest rozładowywane, dzięki czemu pojawia się uczucie bezpieczeństwa i spokoju. Część środkowa bajki powinna zawierać zawsze tę samą instrukcję relaksacyjną, natomiast zakończenie musi sprowadzać dziecko do realnego świata.