Matematyka jest ciekawa - uczę się oszczędzać i przechowywać pieniądze. Scenariusz zajęć z zakresu rozwijania pojęć matematycznych dla dzieci 6 letnich

Scenariusz zajęć z zakresu rozwijania pojęć matematycznych dla dzieci 6 letnich.

Temat zajęcia: Matematyka jest ciekawa – uczę się oszczędzać i przechowywać pieniądze.

Cele ogólne:
– doskonalenie umiejętności: dyskutowania, argumentowania, selekcjonowania informacji
i wnioskowania,
– doskonalenie umiejętności kierowania innymi i współdziałania w grupie zadaniowej,
– poszerzanie wiedzy w zakresie oszczędzania i gospodarowania pieniędzmi,
– kształtowanie umiejętności twórczego rozwiązywania problemów,
Cele operacyjne:
– dostrzeże problem i go rozwiąże,
– rozumie czytany tekst
– dokona trafnych wyborów,
– poszuka optymalnych rozwiązań,
– zapozna się ze sposobem oszczędzania i gospodarowania pieniędzmi,
– rozwiąże problem za pomocą poznanych technik,
Metody pracy:
słowna, czynna, oglądowa
Techniki pracy:
„burza mózgów”, „mapa myśli”, „sześć kapeluszy”
Formy pracy:
indywidualna, zbiorowa, grupowa
Środki dydaktyczne:
list zawierający problem do rozwiązania, arkusze papieru, pisaki ,kredki, gazety, ilustracje pomocne przy rozwiązywaniu problemu, kolorowe kapelusze.

Bibliografia
1. Adamek I. Rozwiązywanie problemów przez dzieci. WSP, Kraków 1995
2. Buzan T., Buzan B. Mapy twoich myśli. Ravi, Łódź 2003
3. De Bono E., Jak myśleć sprawniej. MEDIUM, warszawa 1999
4. De Bono E., Sześć kapeluszy czyli sześć sposobów myślenia. Prima, Warszawa 1998

Przebieg zajęcia:

1. Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali i zaprasza do wspólnej zabawy: „ Popatrz w prawo, popatrz w lewo i uśmiechnij się do wspólnej zabawy zapraszam Cię”.
Dzieci witają się różnymi częściami ciała np. dłonią, czołem, nogą...
2.Wprowadzenie do zajęć. Nauczyciel odczytuje list, który otrzymał od kuzyna z Zakopanego
i prosi dzieci, aby pomogły Tomkowi w rozwiązaniu jego problemu.
List
Drodzy przedszkolacy:
Mam problem pomóżcie mi, proszę!

„ Pochodzę ze średnio zamożnej rodziny – Dlatego nie zawszę, gdy nadchodzą wakacje, mogę jechać na odpoczynek do jakiegoś pięknego zakątka naszego kraju, a bardzo bym chciał. Poradźcie, co mógłbym zrobić: - Jak wziąć: sprawy w swoje ręce i odmienić szarą codzienność,
a przy okazji nauczyć się czegoś pożytecznego? Jak zdobyć pieniądze na wakacje?

Tomek z Zakopanego.

Rozmowa na temat listu - „ Burza mózgów”
Poszukiwanie odpowiedzi na pytania:
Co robi osoba, która nie ma pieniędzy?
Jak my możemy zdobyć pieniądze?
Skąd ludzie mają pieniądze?
Dlaczego trzeba pracować?
Jakie prace wykonują ludzie w celu zarobienia pieniędzy? - zachęcanie dzieci do wypowiedzi, w jaki sposób dzieci planują w przyszłości zarabiać pieniądze.
Jak można oszczędzać, przechowywać, gromadzić pieniądze? (lokata, akcje/obligacje, „skarpeta”, skarbonka, portfel, sejf...) • Który sposób wydaje się wam najbardziej bezpieczny i korzystny?
Po co wkładamy pieniądze do skarbonki?
Do czego nie są nam potrzebne pieniądze?

Po uważnym przeczytaniu listu i analizie problemu Tomka, nauczyciel proponuje, rozwiązanie tego zadania, używając nowej metody jaką jest 6 Myślowych Kapeluszy.
Dzieci zapoznały się z tą techniką wcześniej, opis wprowadzenia tej metody -załącznik 1.
Nauczyciel zadaje pytania dla przypomnienia zasad związanych z nową metodą.
1. - kiedy zakładamy czerwony kapelusz?
„Zakładamy go wtedy, kiedy mamy mówić o czymś ważnym: o uczuciach, naszych emocjach. Umożliwia nam przedstawienie swoich przeżyć”.
2. - kiedy zakładamy zielony kapelusz?
„Zakładamy go wtedy, kiedy staramy się wymyślić coś nowego, związanego z problemem, o którym rozmawiamy”
3. - kiedy zakładamy biały kapelusz?
„Zakładamy go wtedy kiedy mamy zajmować się danymi, faktami, informacjami, jakie mamy do dyspozycji”.
4. - Kiedy zakładamy żółty kapelusz?
„ Kojarzy nam się ze słońcem, zakładamy go wtedy, kiedy coś nam się podoba w omawianym pomyśle i podajemy jego dobre strony ”.
5. - Kiedy zakładamy czarny kapelusz?
„Zakładamy go wtedy, kiedy mówimy, co nam się nie podoba w omawianym pomyśle.
Dzieci zostają podzielone na drużyny poprzez wylosowanie numeru danej grupy.(ilość grup zależy od ilości dzieci)
Dzieci wymyślają rozwiązanie, wykorzystując do tego 6 Myślowych Kapeluszy.
Wykonanie prac w grupach, analiza problemu, uporządkowanie i przedstawienie pomysłów na dużych kartkach papieru za pomocą rysunków, gotowych obrazków, wycinków z gazet i słów. ( mapa myśli).
Prezentacja pracy grupowej, przypięcie arkusza z wykonanym zadaniem do tablicy, przedstawienie rezultatów pracy.
Po występie każdego zespołu, pozostałe grupy oceniają rezultaty pracy danej grupy, wspólne wybranie najlepszego rozwiązania dla Tomka.

Załącznik 1
Zapoznanie z metodą „sześciu kapeluszy” Edwarda de Bono.
„Dzisiaj poznacie nową technikę, która nazywa się sześć kapeluszy. Czy ktoś słyszał o takiej technice?”
„Skoro nikt nie zna tej techniki, to w takim razie dowiecie się, na czym będzie ona polegała”
Nauczycielka wywiesiła na tablicy wszystkie zasady z sześciu kapeluszy.

Próba zastosowania nowo poznanej techniki.
Nauczycielka zaprosiła dzieci na dywan i zadała im pytanie: „Jaka jest nasza grupa?”
Dzieci próbują odpowiedzieć na postawione pytanie. Nauczycielka naprowadza ich poprzez zadawanie dodatkowych pytań.
Dzieci wymieniają fakty związane z grupą, czyli: w naszej sali znajdują się stoliki jest kolorowa, duża, każdy ma swoją półkę, w której może trzymać swoje rzeczy.
Nauczycielka zadała kolejne pytanie: Jakie uczucia kojarzą się wam z klasą?
Dzieci bez wahania założyły czerwone kapelusze i odpowiedziały na pytanie: „W naszej sali czujemy się dobrze, lubimy naszą panią”.
Nauczycielka poprosiła, aby założyli zielone kapelusze i zastanowili się nad tym, co można by było zrobić, aby w naszej sali było lepiej?
„Myślę, że dobrze by było, gdybyśmy mieli w naszej sali nowe, wygodniejsze krzesła (miękkie), Fajnie by było mieć nowe zabawki.
Zakładamy teraz żółty kapelusz i zastanawiamy się: czy uda nam się to zrealizować?
Oczywiście patrzymy w pozytywny sposób.
„ Myślę, że może nam się to udać, możemy znaleźć sponsorów, możemy przeprowadzić akcję sprzedaży naszych obrazków lub wypieków, możemy poprosić panią dyrektor, żeby pomogła nam zdobyć pieniądze.
Teraz zakładamy czarny kapelusz i zastanawiamy się, czy nam się to uda.
„Raczej nie, bo pani dyrektor nie zgodzi się na kupno nowych krzeseł, ciężko nam będzie znaleźć sponsora, za mało pieniędzy zbierzemy ze sprzedaży rysunków, ten plan nie ma szans.
Po przeanalizowaniu wszystkich wypowiedzi dzieci nauczycielka jako osoba prowadząca stwierdza, iż kupno nowych krzeseł będzie nierealne, ale zakup niektórych zabawek i pomocy dydaktycznych może się udać.