Jesienne spotkanie

Scenariusz zajęć zintegrowanych z przewagą edukacji umysłowej
„Jesienne spotkanie”.

Nauczyciel: Ewa Kosmala-Nowak

Temat: „Jesienne spotkanie” – kształtowanie wrażliwości dzieci na prawdę, dobro i piękno.
Miejsce prowadzenia: sala zajęć
Grupa III, dzieci 4/5 letnie.

Cel ogólny: kształtowanie wrażliwości dzieci na prawdę, dobro i piękno.
Cele operacyjne: odpowiada na pytania dotyczące wysłuchanej bajki i ilustracji; wczuwa się w emocje innych, rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, wie, że należy być prawdomównym, dostrzega wartość prawdy, odróżnia dobro od zła, dostrzega piękno w przyrodzie, muzyce, zachowaniach dzieci; zna charakterystyczne cechy jesieni; potrafi współpracować w grupie rówieśniczej; porusza się rytmicznie, z wyczuciem ciała i przestrzeni.

Metody pracy wg M. Kwiatkowskiej: czynne: stawianych zadań dziecku; oglądowe: ilustracje do bajki; prezentacja filmu o jesieni; przykład osobisty nauczyciela; udostępnianie utworów muzycznych; słowne: treść bajki; rozmowa; instrukcje i objaśnienia; aktywizujące: technika dramy- etiuda pantomimiczna, mapa myśli, aktywne słuchanie muzyki wg Batti Strauss
Formy pracy: indywidualna, grupowa
Środki dydaktyczne: tekst bajki i ilustracje do bajki „Jesienne spotkanie”, prezentacja multimedialna pt.: „Jesień jest piękna”, papierowe listki, papierowy wazon, foliowe obłoczki, nagranie na CD muzyki do zabaw ruchowych.

Zadania z podstawy programowej:
1. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków
sprzyjających nabywaniu doświadczeń w fizycznym, emocjonalnym, społecznym
i poznawczym obszarze jego rozwoju.
8. Przygotowywanie do rozumienia emocji, uczuć własnych i innych ludzi oraz dbanie o zdrowie psychiczne, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji, pojawiających się w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych.
9. Tworzenie sytuacji edukacyjnych budujących wrażliwość dziecka, w tym wrażliwość
estetyczną, w odniesieniu do wielu sfer aktywności człowieka: mowy, zachowania,
ruchu, środowiska, muzyki, tańca (...)

Osiągnięcia dziecka z podstawy programowej:
I 5 uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu; II6 rozróżnia emocje i uczucia przyjemne i nieprzyjemne, II 9 wczuwa się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia; II 11dostrzega emocjonalną wartość otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej
III 1przejawia poczucie własnej wartości jako osoby, wyraża szacunek wobec innych osób i przestrzegając tych wartości, nawiązuje relacje rówieśnicze; III 4
III6 nazywa i rozpoznaje wartości związane z umiejętnościami i zachowaniami społecznymi, np. szacunek do dzieci i dorosłych, życzliwość okazywana dzieciom i dorosłym
III 8 obdarza uwagą inne dzieci i osoby dorosłe; IV 2 wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą języka mówionego, posługuje się językiem polskim w mowie zrozumiałej dla dzieci i osób dorosłych, mówi płynnie, wyraźnie, rytmicznie; IV5 odpowiada na pytania, opowiada (...); IV7 eksperymentuje rytmem, głosem, dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną; słucha, odtwarza i tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki, dostrzega zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa

Przebieg zajęcia:
1. Zapoznanie z tematem zajęć - część wprowadzająca.
-N. Posłuchajcie. Dziś poszukamy piękna wokół nas. Bądźcie uważni, czujni, tak, żeby dostrzec jak najwięcej pięknych obrazów, dźwięków i zachowań.

2. Improwizacja ruchowa do muzyki „Dobre zwyczaje”.
-N. przypomnijcie jaki to dobry zwyczaj panuje, gdy wchodzisz rano do przedszkola to mówisz....
„To pierwsze dobre zachowanie! Uprzejme powitanie”.

Dzieci poruszają się z wyczuciem ciała i przestrzeni do usłyszanej muzyki podczas pauzy witają się w sposób zaproponowany przez nauczyciela lub dzieci, np.: podanie ręki, uścisk, uśmiech, głaskanie po plecach, pozdrowienie: dzień dobry, pomachanie ręką, itp.

– N. „Dzień dobry” to piękne i magiczne słowo, czy znacie inne takie słowa?

3. Rozmowa w oparciu o autorską bajkę i prezentowane ilustracje pt „Jesienne spotkanie”.
Nauczyciel czyta bajkę i prezentuje kolejne ilustracje. Dzieci uważnie słuchają, śledzą treść, oglądają obrazki. Następnie nauczycielka zadaje pytania dotyczące bajki, motywuje ich do udzielania odpowiedzi, np.:
Kto występował w bajce? Gdzie znajdowali się bohaterowie bajki? O jakiej porze roku bohaterowie się spotkali? Jak postępowała wiewiórka? Czy jej zachowanie było dobre? Co czuły listki, kiedy były okłamywane? Dlaczego tak się czuły? Co czujesz gdy ktoś ciebie okłamuje? Dlaczego warto mówić prawdę?
Co to znaczy, że ktoś się pięknie zachowuje? Dzieci podaja przykłady, np.: jest dobry, uczynny, grzeczny, miły, ładnie się bawi, pomaga.
- N. Pamiętajcie! Dobry człowiek to piękny człowiek!

4. Etiuda pantomimiczna „Jesienny liść”.
Dzieci wchodzą w rolę jesiennego listka, poruszają się w wyobrażonej przestrzeni. Usłyszaną muzykę ilustrują ruchem, podczas pauzy zatrzymują ruch i opadają na dywan.

- N. Teraz zaczaruje was w jesienne listki, takie barwne, piękne. Będziecie listkami, poruszanymi przez wiatr. Tańczcie z wiatrem, raz wysoko a raz nisko, wolno lub szybko. Każdy listek wiruje zgrabnie i dba o to żeby i inne listki miały miejsce by tańczyć z wiatrem.

5. Oglądanie prezentacji „Jesień jest piękna”.
- N. Kto z Was lubi jesień? Jesień to piękna pora roku! Uważnie obejrzyjcie film, zapamiętajcie jak najwięcej obrazków, tak żebyście potem potrafili odpowiedzieć na pytanie: Co pięknego jest w jesieni? Za co można ją lubić?
Dzieci słuchają muzyki Vangelisa „Autumn” i oglądają serię zdjęć przedstawiających przyrodę w jesiennej odsłonie.

6. Mapa myśli „Za co lubię jesień?”.
- N. zapraszam was do stworzenia jesiennego bukietu. Ułożymy go z liści. Każdy listek to jedna myśl. Za co lubisz jesień?
Dzieci wykazują się wiedzą i kreatywnością, podają powody dla których jesień można lubić. Chętne dzieci przypinają do tablicy uśmiechnięty listek i uzasadniają odpowiedź: za co lubię jesień?

7.Ilustracja muzyki- aktywne słuchanie muzyki „Deszczyk i wiaterek” (wg B. Strauss).
Dzieci w klęku podpartym, przed każdym z dzieci leży folia. Nauczyciel włącza muzykę „Meksykański walc” i wspólnie ilustrują gestem, ruchem usłyszaną melodię, np.: naśladują padający deszcz, wiatr, chmury płynące po niebie, skakanie po kałużach, itd.

8. Ewaluacja- zakończenie zajęć.
-Dzisiejsze zajęcia dobiegły końca. Jak teraz się czujecie? Czy zajęcia były przyjemne? Dzieci wesołe, zadowolone machają ręką!
Dzieci wraz z nauczycielem siedzą w kręgu przekazują sobie iskierkę dobra.
-Iskierkę dobra puszczam w krąg niech wróci do mych rąk.