Jak się nie nudzić w listopadowe wieczory. Scenariusz

Scenariusz zajęć w grupie 5,6 latków
,,Jak się nie nudzić w listopadowe wieczory”

________________________________________
Nauczyciel prowadzący: Katarzyna Gąsior
Temat zajęcia: „Jak się nie nudzić w listopadowe wieczory”

Cel główny:
 wskazanie twórczych sposobów spędzania czasu wolnego,
 pokaz zdobytych dotychczas umiejętności,
 rozbudzenie aktywności

Cele operacyjne:
Dziecko:

 buduje zrozumiałe wypowiedzi, odnoszące się do własnych przeżyć i emocji,
 rozumie i potrafi wyjaśnić co to jest nuda,
 reaguje na zmiany tempa muzycznego,
 odpowiada na pytania dotyczące tekstu,
 rozwija logiczne myślenie,
 rozwija umiejętności matematyczne w zakresie przeliczania i klasyfikowania obiektów,
 bierze udział w zabawach muzyczno-ruchowych,
 rozwija narządy artykulacyjne ,
 kształtuje wrażliwość estetyczną,
 dba o estetyczne wykonanie pracy,
 doskonali umiejętność dokonywania analizy i syntezy sylabowej i fonemowej

Metody pracy:

 słowna: rozmowa, opowiadanie
 oglądowa: obserwacja
 czynna: zadań stawianych do wykonania

Formy pracy:

 praca zbiorowa (z całą grupą)
 praca indywidualna

Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające przedmioty: klocek, konewka, książka; lalka, lornetka, lusterko; pędzelek, plastelina, pudełko; globus, garnek, napis „Tak, Nie”, kula z papieru, płyta CD, obręcze, klocki, obrazki przedstawiające postać „Nudzimisia”, pudełka z zagadkami, zdania prawdziwe
i fałszywe, kolorowa bibuła, klej nożyczki, papier kolorowy, obręcze, kostka do gry, fragment opowiadania „Nudzimisie” Rafała Klimczaka

Przebieg zajęcia

________________________________________

1.Przywitanie rodziców piosenką pt. „Podaj rękę lewą, podaj rękę prawą”.

2.Powitanie w kręgu „Podaj papierową kulę, jakby była...” Dzieci siedzą w kole. Podają sobie kulę w kole tak,
jakby była: bardzo ciężka, bardzo lekka, zimna, gorąca,
brzydko pach¬nąca.

3.„Nudzimisię”- opowiadanie R. Klimczaka.

4.Omówienie treści opowiadania.
- Jak miał na imię główny bohater?
- Jak się czuł?
- Kim są Nudzimisie? (stworzenia które nie pozwolą na nudę) (jeśli chcecie się dowiedzieć jak wyglądają Nudzimisie to zapraszam do wykonania zadania).

5. „Nuda” – rozmowa kierowana przez N.
N. prosi dzieci o wyjaśnienie znaczenia słowa nuda. Dzieci wypowiadają się na zadany temat, określają również, czy ich zdaniem nuda jest dobra, czy zła. Wspólnie z N. dzielą wyraz nuda na sylaby i głoski.

- Co jest dobre na nudę? Zabawa. (chcecie poznać Nudzimisie to zapraszam do zabawy)

6.„Powiedz tak, jak pokazuję” – ćwiczenia artykulacyjne.
N. staje z dziećmi na dywanie. Tłumaczy dzieciom, co oznaczają jego gesty: im bardziej N. ma rozłożone ręce, tym głośniej dzieci mówią wyraz Nudzimisie. Na początku N. pokazuje swoje dłonie blisko siebie – dzieci powtarzają wyraz cichutko. Potem rozkłada dłonie szerzej – mówią normalnym głosem. Gdy N. rozstawi ręce szeroko – dzieci mówią bardzo głośno. Powtarzamy zabawę, ale tym razem od głośnego do cichutkiego. Zabawę powtarzamy.

7.„Nudzimisie”- przedstawienie skrzatów i zaproszenie do wspólnej zabawy. (koperty z zadaniami, lub pudełka).

8.„Tak, nie”- Quiz.
Dzieci rozpoznają zdania jako prawdziwe i fałszywe. Unoszą plakietkę z napisem – TAK, NIE.
- Jesienią często pada deszcz i wieje wiatr.
- Jesienią lepimy bałwana.
- Jesienią przydają się parasole.
- Liście na drzewach mogą być niebieskie.
- Drzewa zrzucają jesienne liście, ponieważ przygotowują się do zimy.
- Jaskółki i bociany odlatują do ciepłych krajów.
- Lisy zbierają szyszki.
- Niedźwiedzie, borsuki i jeże zasypiają na zimę.
- Dziki jedzą ser.
- Wszystkie grzyby można jeść.
- Wyraz „sowa” ma dwie sylaby.
- Wyraz „sarna” kończy się na „b”
- „Kasz” „ta” „no” „wiec” znaczy kasztanowiec.
- Słowo „lis” zaczyna się na „r”.
- „K- L-O-N” oznacza klon.

9.„Szybko- wolno”- zabawa naśladowcza.
N. włącza muzykę, gdy muzyka jest szybka, dzieci podskakują z rękami opartymi o biodra. Gdy muzyka jest wolna, dzieci chodzą powoli, zgarbione, z rękami swobodnie opuszczonymi, mówiąc pod nosem: Nudzi mi się.

10.„Nudzimisie w niebie” – wyliczanka.

Nudzimisie to takie stworzenia, które nawet podczas największej nudy wymyślą zabawę. Jedną z takich zabaw jest zabawa w klocki. N. siada z dziećmi w kole, na środku dywanu wysypuje klocki. Klaszcząc (na każdy wers: klaśnięcie, klepnięcie się po udach, znów klaśnięcie, wyprostowanie uniesionych rąk), mówi:

Nudzimisie w niebie
Piszą list do siebie.
Piszą, piszą i rachują:
Ile klocków potrzebują?

Chętne dziecko podaje wybrany przez siebie numer z zakresu 1–10.
Zadaniem dzieci jest wzięcie ze środka dywanu odpowiedniej liczby klocków. Nauczyciel wspólnie z dziećmi przelicza klocki,
sprawdzając, czy jest ich odpowiednia liczba. Przy kolejnej podanej liczbie N. pyta dzieci, czy należy dobrać klocki do tych już leżących przed nimi, czy odjąć i jeśli tak, to, ile. Po odjęciu lub dobraniu klocków znów następuje wspólne przeliczenie.

11.„Co słyszysz?” - zabawa dydaktyczna. (Nudzimisie rozrzuciły przedmioty, pomóżmy im je posegregować)

Na podłodze znajdują się obręcze oraz obrazki przedstawiające:
klocek, konewka, książka; lalka, lornetka, lusterko; lizak, plastelina, pudełko; globus, garnek, gazeta. Zadanie polega na ułożeniu obrazków w obręczach w taki sposób, aby w każdej z nich znajdowały się przedmioty, których nazwy zaczynają się taką samą głoską.

12.„Muchy”. Nauka wierszyka.
Dzieci siadają na dywanie wspólnie z N. powtarzają i pokazują wierszyk:

Bierzemy muchy w paluchy, (Dzieci łapią powietrze przed sobą 3 razy).
Robimy z muchy placuchy. (Uderzają otwartymi dłońmi o siebie 3 razy).
Kładziemy muchy na blachy (Klepią się rękami po brzuchu 3 razy).
I mamy radochy po pachy. (Ugiętymi rękami łaskocza się pod pachami).

13.„Postać Nudzimisia” – praca plastyczna.
Dzieci tworzą postać Nudzimisia z bibuły według własnego wyobrażenia. Doklejają lub dorysowują oczy, włosy; wykonują elementy ubrania z kolorowej krepiny. Dzieci nadają imiona swoim postaciom.

14.Podziękowanie rodzicom za udział w zajęciu.

Bibliografia:
,,Wesoła Szkoła Sześciolatka”, S. Łukasik, H. Pietkiewicz, S. Karaszewski – wydawnictwo WSIP
,,Nudizmisie”, R. Klimczak
,,Wesoło Nam”- T. Strąk