Jak pomagać dziecku w nauce - scenariusz zebrania z rodzicami

Cele:
-integrowanie oddziaływań wychowawczych między domem a szkołą
-uświadomienie rodzicom ich wielkiej roli w procesie uczenia się dzieci
-poznanie praktycznych porad jak postępować z dziećmi, jak im pomagać
Metody:
-oparte na słowie(rozmowa)
-oparte na oglądzie(pokaz)
-oparte na działalności praktycznej(forma warsztatowa)
Środki:
-karta zadaniowa dla każdego rodzica
-plansza "Sytuacje problemowe" i "Postawy rodzicielskie"
-wykaz praktycznych porad postępowania z dziećmi

Przebieg:

1.Własne ustosunkowanie się do przedstawionej konkretnej sytuacji(rodzic pisemnie opowiada się za jednym z przedstawionych rozwiązań).

2. Przeanalizowanie każdego sposobu rozwiązania ze strony odczuć dziecka.

3. Poznanie postaw rodzicielskich- dyskusja na temat, które oddziaływania wyrażają postawy właściwe a które niepożądane.

4. poznanie praktycznych porad podczas pomocy dzieciom w nauce.
I Karta zadaniowa dla rodziców (można umieścić w tabeli)

Przeczytaj uważnie tekst. Wybierz z niżej podanych przykładów ten, który uważasz za najwłaściwszy. Wstaw znak x w wybranym przez Ciebie sposobie.

Tomek odrabia zadanie domowe. Już na samym początku dochodzi do wniosku, że nie wie od czego zacząć i w ogóle jak to zadanie rozwiązać. Wychodzi ze swojego pokoju i prosi rodziców o pomoc.

1.Rodzice natychmiast odpowiadają dziecku, że nie mają czasu i samo ma się nad tym trudzić. Przypominają też mu, że to on jest uczniem, więc obowiązek odrabiania zadań domowych spoczywa na nim.

2.Rodzice nie mówią wprost, że nie pomogą. Tylko tłumaczą,że chwila w której prosi dziecko jest nieodpowiednia. Proszą, aby później zwróciło się do nich. W identyczny sposób odpowiadają przy kolejnych prośbach dziecka.

3.Rodzice z zainteresowaniem wysłuchują prośby. Pytają co dokładnie sprawia mu trudność. Służą radą swoją w taki sposób, aby dziecko otrzymało wskazówki i zachętę do tego, jak ma postępować. Nie siedzą przy dziecku, dając mu tym samym możliwość do samodzielnej pracy. Przy ponownych pytaniach dziecka, kierują nim tak, aby on sam daną trudność zrozumiał.

4.Rodzice od razu wskazują mu jak należy to rozwiązać. Wyręczają dziecko czytając za nie polecenia. Dyktują dziecku bądź wręcz przepisują za nie gotowe odpowiedzi.

II Postawy rodzicielskie wg M.Ziemskiej(plansza)
- unikająca
- odrzucająca
- nadmiernie wymagająca
- nadmiernie chroniąca.

III Praktyczne porady.

1. Okazuj zainteresowanie nie tylko jego ocenami, ale również tym, czego dziecko się uczy.
2. Kładź nacisk na wysiłek, a nie na rezultat.
3. Wprowadź do nauki elementy zabawy.
4. Powiedz dziecku co lubisz czytać, czego musisz się jeszcze nauczyć, co najbardziej zadziwia cię w życiu.
5. Jeżeli masz zbyt duże oczekiwania względem dziecka a mało cierpliwości, nie powinieneś pomagać mu przy odrabianiu lekcji. Jeżeli szybko się denerwujesz i złościsz możesz sprawić, że przestanie lubić odrabianie lekcji, a wasze stosunki ulegną pogorszeniu.
6. Wymyślaj zajęcia, w których dziecko uczy się poprzez działanie np. odmierzanie składników, zamiana jednostek, liczenie foremek.
7. W razie trudności zaplanuj rozmowę z nauczycielem. Pozwól dziecku w niej uczestniczyć.
8. Bądź optymistą i nie martw się(nie wyrażaj tego głośno). Utwierdzaj dziecko w przekonaniu, że nigdy nie zwątpisz w jego możliwości.
9. Nie przekreślaj tego, że rodzeństwo osiąga lepsze wyniki w nauce.
10. Zwracaj uwagę na to czy dziecko radzi sobie dobrze. Jeżeli np. uda mu się rozwiązać pięć z dziesięciu zadań tekstu, podkreśl właśnie te pięć.