Woda źródłem życia

Temat: Woda źródłem życia.

Cel główny: poznanie znaczenia wody dla rozwoju życia na Ziemi
Cele operacyjne:
Wychowanek - rozumie, w jaki sposób woda krąży w przyrodzie,
- rozwija zachowania proekologiczne, wie do czego człowiekowi jest potrzebna woda
- doskonali umiejętność współdziałania w zespołach
- zna stany skupienia wody
- poznaje przysłowia związane z wodą

Metody : słowna, czynna, oglądowa
Formy: zbiorowa, indywidualna, grupowa
Środki dydaktyczne: 4 rodzaje znaczków: kropelki wody, płatki śniegu, chmury ze śniegiem, chmury z deszczem, magnetofon, muzyka relaksacyjna, karteczki, flamastry, kartki z przysłowiami, kubeczki, szklanki, woda , rozsypanka wyrazowa,
gąbka kuchenna, kawałek drewna, klocek lego, kawałek gliny, chustka, gąbka kąpielowa, kulka z papieru, ołówek, strzykawka, słomka, kartka papieru.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

I. CZEŚĆ WSTĘPNA

1. Rozdanie dzieciom 4 rodzajów znaczków: kropelki wody, płatki śniegu, chmury ze śniegiem, chmury z deszczem i przyklejenie ich do ubrania.
2. Powitanie, usadzenie dzieci w kole.
Nauczyciel wita dzieci tak, aby każde dziecko, które poczuje się powitane, machało do nauczyciela:
- Witam te dzieci, które dziś rano umyły ręce i twarz.
- Witam dzieci, które umyły dziś po śniadaniu zęby.
- Witam te dzieci, które piły dziś wodę.
- Witam te dzieci, które piły dziś herbatę lub sok.

3. Wprowadzenie do tematu zajęć – nauczyciel czyta zagadkę:

Służy do mycia,
służy do picia,
bez niej na Ziemi
nie byłoby życia.

4. Gra w skojarzenia. Hasłem wyjściowym jest woda. Dzieci siedzą w kole. Każde dziecko, po kolei podaje słowo, które kojarzy mu się z tym hasłem, np.: woda – morze – fala – sztorm....

II. CZĘŚĆ WŁAŚCIWA

1. Nauczyciel czyta dzieciom wiersz T. Ferenc pt. „Woda”
2. Rozmowa na temat treści wiersza:
- Gdzie znajduje się woda?
- Co by było, gdyby wody zabrakło?
- Komu potrzebna jest woda, czy tylko ludziom?
3. Zabawa „Bieg wody”
Wszystkie dzieci siedzące w kręgu otrzymują pustą szklankę lub kubeczek po jogurcie. Tylko jedno naczynie jest napełnione do ¾ wysokości wodą. Jeden z graczy z zamkniętymi oczami obraca się kilka razy dookoła własnej osi i „na ślepo” siada w środku kręgu. Woda zaczyna teraz cichutko płynąć. Przelewana jest z jednej szklanki do drugiej, w prawo lub w lewo, tam
i z powrotem. Gracz siedzący w środku poprzez uważne przysłuchiwanie się musi zorientować się, gdzie obecnie płynie woda, aby ręką wskazać na odpowiednie miejsce. Jeśli przypuszczenie będzie prawidłowe, wówczas następuje zmiana miejsc i zaczyna się nowy „bieg wody.”
4. N.: Woda jest symbolem tego, co żywe i będące w ruchu. Tego, że woda jest cennym darem, człowiek może doświadczyć w różnorodny sposób. Jego pokarm wiąże się z wodą. Człowiek pije ją i przygotowuje z jej dodatkiem pożywienie. Odświeża się i myje. Człowiek może się również poruszać w wodzie i na jej powierzchni, pływając może przeć do przodu lub dać się unieść jej prądowi. Woda ochładza, odświeżająco ożywia, ale również rozgrzewa, wygrzewa i odpręża. Jej leczniczą moc można odczuć i przeżyć w ciele i na ciele. Spojrzenie na wodę działa uspokajająco, a dręczące myśli uchodzą wraz z jej prądem.

5. Przysłowia związane z wodą.
Nauczyciel umieszcza na tablicy różne przysłowia o wodzie, które mają początek , natomiast ich zakończenie dzieci muszą dopasować wybierając odpowiednią karteczkę spośród karteczek umieszczonych obok, na drugiej tablicy.
Po prawidłowym połączeniu kartek powstają przysłowia, które dzieci kolejno odczytują
i wspólnie z nauczycielem tłumaczą, co dane przysłowie oznacza:

Robić wodę z mózgu.
Cicha woda brzegi rwie.
W gorącej wodzie kąpany.
Z deszczu pod rynnę.
Spływa jak woda po kaczce.
Krew nie woda.
Wodę pij wodą się myj a będziesz zdrów.
Wtedy się wodę szanuje kiedy jej w studni brakuje.
Rzucić kogoś na głęboką wodę.
Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki.
W mętnej wodzie ryby łowi.
Na wodzie pisane.

6. Dzieci dzielą się na grupy według kartoników przyczepionych do ich ubrania.
Grupy losują jedno z przysłów i za pomocą gestów przedstawiają je kolegom tak, aby ci odgadli, o jakie przysłowie chodzi.

7. Piosenka ze śpiewem Pt. „Deszczyk”

8. Rozmowa nauczyciela z dziećmi na temat obiegu wody w przyrodzie.
- Kiedy z chmury pada deszcz?
- Jak deszcz dostaje się do chmur?

N.: Pod wpływem ciepła słonecznego powierzchnia mórz i oceanów nieustannie paruje. Woda zmienia stan skupienia i masy pary wodnej mieszają się z powietrzem.
Przy dostatecznie dużej wilgotności powietrza następuje skraplanie pary wodnej do postaci małych kropelek, które grupują się w widoczne skupienia – chmury.
W wyniku ochładzania na niewielkich wysokościach powietrza zawierającego parę wodną powstają mgły. Chmury, niesione wiatrem przemieszczają się nad powierzchnią lądów, mórz i oceanów. W określonych warunkach drobniutkie kropelki łączą się ze sobą
w większe krople i opadają na ziemię jako deszcz, śnieg lub grad.
Ziemia wchłania opady i gromadzi je w postaci wód gruntowych. W niektórych miejscach wody gruntowe wydostają się na powierzchnię i tak powstają źródła. Z nich biorą początek strumyki, te z kolei łączą się ze sobą w większe strumienie i rzeki, które wpadają do morza lub oceanu. W ten sposób zamyka się obieg wody w przyrodzie. Proces ten zaczyna się od nowa.
Woda występuje najczęściej w postaci cieczy, jednak może być ona również ciałem stałym (lód lub śnieg), a także gazem (para wodna). Prawie wszystkie substancje mogą przechodzić z jednego stanu skupienia w inny.

9. „Badacze wody”
Dzieci stają się „badaczami wody”:
• „Wyciskanie wody”: Do wody wkładamy następujące przedmioty: gąbkę kuchenną, kawałek drewna, klocek lego, kawałek gliny, chustkę, gąbkę kąpielową, kulkę
z papieru, itp. Dzieci sprawdzają, z których z tych przedmiotów mogą wycisnąć wodę.
• „Kapanie”: Dzieci próbują z naczynia pełnego wody wydobyć kroplę za pomocą różnych przedmiotów, np. palca, ołówka, strzykawki, słomki, kartki papieru, itp.

III. ZAKOŃCZENIE
1. W celu utrwalenia wiadomości zdobytych w czasie zajęć dzieci rozwiązują karty pracy pt. „Woda – źródło życia?”
2. Podziękowanie dzieciom za aktywne uczestnictwo w zajęciach.
3. Porządkowanie sali.
4. Pożegnanie.

opracowanie: Magdalena Syguła - Iwaniuk