Z małej chmury duży deszcz

„Z małej chmury duży deszcz” – słuchanie opowiadania „Pod grzybem” W. Sutiejewa czytanego przez nauczyciela z wykorzystaniem TIK

Cele:
 wzbogacanie słownika dziecka o nowe wyrazy oraz wyrabianie umiejętności poprawnego formułowania wypowiedzi
 rozwijanie twórczego myślenia i wyobraźni poprzez pobudzanie zmysłu słuchu i dotyku
 wdrażanie do wypowiadania swoich myśli umiarkowanym tonem
Środki dydaktyczne: tablica multimedialna, prezentacja multimedialna, projektor, chusteczki

Przebieg zajęć:
1. Improwizacja taneczna nauczycielki i dzieci do utworu „Spacer w deszczu” Marka
i Wacka
Wystrój sali oraz strój nauczycielki nawiązuje do deszczowej pogody. Prowadząca
przy utworze „Spacer w deszczu” Marka i Wacka za pomocą ruchu „bawi się”
w deszczu, zachęcając do tego także dzieci.
2. „Moja własna chmura” – burza mózgów, zabawa
Dzieci podają własne pomysły na to jak można w niekonwencjonalny sposób wykorzystać chusty. Zabawa nimi według inicjatywy i pomysłowości dzieci.
3. „Mokra chmurka” – taniec z kolorowymi chustami
Zastanowienie się nad pytaniem: „Po co są chmury?”, „Jak one powstają?”
4. „Z małej chmury duży deszcz” – słuchanie opowiadania „Pod grzybem” W. Sutiejewa czytanego przez nauczyciela z wykorzystaniem metody TIK
Pytania do opowiadania:
- co stało się z grzybem?
- co miało wpływ na to, że grzyb urósł?
- jakimi cechami wyróżniają się zwierzęta z opowiadania?
5. „Co robi deszcz?" – zabawa językowa
Dzieci próbują odpowiedzieć na w/w pytanie np. pada, leje, kapie, kropi, siąpi, szumi, moczy, stuka; ukazują odgłosy deszczu za pomocą dźwięków i ruchu. Ilustracja deszczu przy utworze „Dmucha wiatr” z wykorzystaniem chusteczek.
6. „Co przypominają chmury?” – zabawa twórczo – językowo – słownikowa
Próby określenia co przypominają nam przedstawione na tablicy multimedialnej chmury.
7. „Kropelki deszczu” – wizualizacja wg. K.W. Vopla
Nauczycielka proponuje dzieciom, aby położyły się na dywanie, zamknęły oczy i spróbowały sobie wyobrazić deszczową pogodę. Rozpoczyna opowieść:
„Wyobraźcie sobie, że zaczyna padać drobny deszcz. Wyciągacie w jego kierunku najpierw jedną rękę, złapcie czy tez dotknijcie tej kropelki, a teraz wyciągnijcie drugą rękę, drobny deszczyk dotyka waszej ręki. Niech teraz wasze ręce staną się drobnym deszczem. Uderzajcie delikatnie czubkami palców o dywan. Teraz zaczyna padać mocniej, a krople deszczu stają się większe i grubsze. Tak więc uderzajcie czubkami palców nieco mocniej. Wyobraźcie sobie, że pada jeszcze mocniej, ale po chwili słabnie, a wasze dłonie odganiają ciemne chmur znad głowy.” W trakcie opowieści nauczycielka delikatnie skrapla dziecięce twarze kropelkami wody.
8. Ewaluacja- określanie swojego nastroju podczas zajęć poprzez dorysowanie na tablicy multimedialnej kropelki deszczu pod wybraną chmurką