Wpływ pandemii na aktywność i sprawność fizyczną uczniów szkoły średniej

„Wpływ pandemii na aktywność i sprawność fizyczną uczniów szkoły średniej”

Aktywność fizyczna jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka, a w szczególności młodego, na etapie rozwoju. Mimo tego, że zapotrzebowanie na sport oraz ruch w każdej postaci rośnie z roku na rok, pandemia COVID-19 wywołała bardzo negatywne skutki w aktywności fizycznej społeczności, a w szczególności, w społeczności szkolnej. Z jednej strony izolacja spowodowała zwiększenie czasu wolnego (nie były konieczne chociażby dojazdy do szkoły), z drugiej zaś efekt był taki, że wkradło się rozleniwienie. Młodzieży (w większości) nie chciało się uprawiać żadnej aktywności. Codzienne prace pry komputerze sprawiały, że uczniowie czuli się zmęczeni zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Część z nich nawet nie wychodziła z łóżka przez cały dzień. Stąd wzrost czasu wolnego nie przełożył się na wzmożoną aktywność uczniów. Co wcześniej mogło sugerować chęcią wyjścia z domu i zwykłego przewietrzenia się dla lepszego uczenia się, nie wspominając by nie dodawać kilogramów swojemu ciału podczas siedzącego trybu nauki. Pandemia nie sprzyjała aktywności fizycznej. Prawie 10 proc. dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 18 lat nie ćwiczyło ani jednego dnia w tygodniu. Co najmniej 4 razy w tygodniu miało z nią do czynienia 41 proc. badanych, o blisko 10 proc. mniej niż wcześniej – wynika z ustaleń pracowni IBRiS. Analizie poddano uczniów, którzy wykonywali testy sprawnościowe oraz udzielali odpowiedzi na ankiety. Obserwacje trwały trzy lata.
Czas wolny dla młodego człowieka jest bardzo ważny, a szczególnie gdy wykorzysta go w celach sportowych. Bo, jak wiemy, czas wolny związany jest zarówno ze stanem umysłu, jak i ciała. Te dwa elementy są ze sobą powiązane, ponieważ podejście musi być bardzo holistyczne. Stan psychiczny jest ściśle związany z kondycją ciała. Dlatego ruch jest tak ważny na etapie dojrzewania młodego człowieka. Pandemia i izolacja mocno wpłynęły na te dwa aspekty. Młodzież musiała odnaleźć się w tej nowej, nietypowej sytuacji. Stąd wyszła bardzo duża różnica w spędzaniu czasu wolnego. Bo jak wiemy, czas wolny można spędzać na dwa sposoby, aktywny i bierny. Wykonane testy, jak i ankiety, pokazały dużą rozbieżność wśród uczniów. I tutaj trzeba nadmienić, że różnice te występowały zarówno u dziewcząt, jak i chłopców. Wśród młodzieży szkolnej przejaw aktywności fizycznej i tak jest/był bardzo mały, a pandemia spowodowała jego pogłębienie. Podczas wykonanej ankiety 67% uczniów spędzała aktywnie czas wolny, liczone były zarówno czynny udział w klubie sportowym, jak i spacery po lekcjach. W trakcie izolacji ten wskaźnik diametralnie spadł, choć jest to uzależnione głównie tym, że nie można było wychodzić na zajęcia zorganizowane, a nawet, przez jakiś czas, zupełnie opuszczać domu. Jednak z każdym miesiącem i poluzowywaniem restrykcji, pojawiał się wzrost chęci wyjścia i kontaktu z rówieśnikami. A co było związane, tak jak padały odpowiedzi w ankietach, wspólne uprawianie aktywności fizycznej, której wcześniej nie było w ogóle.

Badana młodzież była z klas pierwszych, czyli tych, które początki pandemii miały jeszcze w szkole podstawowej, jak i trzecich, które zaczynały izolację związaną z pandemią już w Technikum. Testy, które zostały wykonane to m.in. Test Zuchory, Test Coopera, Beep Test, Testy MTSF. Pod kontrolę wzięte zostały klasy pierwsze, drugie i trzecie. Testy były wykonywane w każdym roku szkolnym. Uzyskane wyniki z przestrzeni trzech lat, pokazały, że większość, bo 80% młodzieży miała regres jeśli chodzi o aktywność fizyczną. Tu trzeba nadmienić, że dziewczęta to ok 85%, chłopaki natomiast to 75%. Jednak pozostały odsetek młodzieży to osoby, które odnalazły się w czasach izolacji i pandemii. Chłopcy częściej korzystali z możliwości uprawiania jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Jednym z powodów było odstresowanie po lekcjach, kolejnym to chęć poprawy wyglądu zewnętrznego. Jak wiemy, siedzący tryb pracy, również zdalnej względem nauczania szkolnego, niekorzystnie wpływa na zdrowie i kondycję fizyczną. Prowadzi do nadwagi i nadciśnienia, a także na nasz mózg i naukę związaną ze szkołą. Dla młodzieży, ale i również dla starszej części społeczeństwa, dość istotne było to, że nie mogli wyjść do miejsc publicznych, a co za tym stało, korzystali z każdej możliwej opcji, by tylko wyjść i spędzić czas poza domem. Tutaj pojawiła się młodzież, która zaczęła swoją przygodę ze sportem, tj. bieganiem czy spacerami. Czyli czasem spędzonym poza miejscami zgromadzeń, w budynkach, Co również bardzo pozytywnie wpływa na rozwój młodego człowieka, ten psychiczny, jak i fizyczny.
Ważnym czynnikiem jest to, że w tych procentach są także uczniowie, którzy nawet przed pandemią nie uprawiali żadnej aktywności fizycznej po szkole. Stąd tak niski procent osób, którzy w czasie pandemii zmienili swoje nawyki, postanowili zmienić coś w swoim życiu. Nawet do dziś ponad połowa tych uczniów nadal pozostała przy aktywności fizycznej, poprawiła swoją sylwetkę czy zrzuciła zbędne kilogramy. Tak jak młodzież mówi, miała więcej możliwości, zarówno tych czasowych, jak i wolnej przestrzeni dla siebie. A to związane było chociażby z nieobecnością rodziców. Pewna część po prostu wstydziła się tego, że ćwiczy przy bliskich. Dlatego czas bez domowników wpłynął na to, że uczniowie zaczęli ćwiczyć w domowym zaciszu. Jednak wracając do statystyk, w początkowym etapie pandemii aż 90% młodzieży szkolnej nie robiła dosłownie nic. W kolejnych latach te statystyki się zmieniały, po roku było to już 75% a pod koniec pandemii już mniej niż 70% uczniów. Gdy pandemia ustała na dobre, restrykcje zostały zdjęte, pozaszkolna aktywność młodzieży wzrosła, ważne jest to, że też wzrosło poczucie wartości własnego ciała, a przede wszystkim, świadomość własnego ciała. Aktualnie, nadal jest bardzo niski procent młodzieży, która uprawia jakąkolwiek aktywność fizyczną. Choć ta pozaszkolna jest większa niż na lekcjach w przypadku dziewcząt. Tłumaczą, że w trakcie lekcji nie mają siły, chęci i nie chcą zbyt intensywnie ćwiczyć. Najlepiej nie robiłyby nic. Jednak nie można generalizować, są też takie, które bardzo chętnie biorą udział w zajęciach, chociaż wtedy najczęściej ukierunkowane są na jedną bądź dwie dyscypliny sportowe. Jeśli chodzi o chłopców, widać, że są żądni ruchu i aktywności na lekcjach, w 87% bardzo chętnie biorą udział w grach zespołowych, ale także sporty indywidualne przychodzą im z większą lekkością niż u dziewcząt.
Ważne jest to by podkreślić, że testy zarówno wytrzymałościowe, jak i zdolności motorycznych czy siłowych, wykazały na przestrzeni tych trzech lat, że pandemia spowodowana COVID-19 miała bardzo duży wpływ na aktywność fizyczną naszej młodzieży. Problemem też zrobił się aspekt psychiczny. Izolacja miała bardzo negatywne skutki na uczniów, zarówno w relacjach międzyludzkich, jak i na naukę oraz przyswajanie wiedzy w sposób zdalny. Dlatego tak ważne jest, by wspomóc i ukierunkować młodzież na sport i reaktywację, jeśli chodzi o aktywność fizyczną. Pokazać jakie walory i holistyczny wymiar ma zdrowie fizyczne i psychiczne, szczególnie na etapie szkolnym. Dość niepokojące są badania WHO odnośnie otyłości wśród młodzieży, mimo że statystyki GUS wykazywały wzrost aktywności fizycznej wśród naszej społeczności (dane z 2016r., jeszcze sprzed pandemii). Aktualnie widać wzrost zainteresowania i uczęszczania uczniów do klubów fitness czy siłowni, co daje dużą nadzieję, na powrót aktywności fizycznej sprzed pandemii, a może nawet duży postęp i zwiększenie osób uprawiających aktywności ruchowe pod wieloma aspektami. Najważniejsze jest by młodzież miała świadomość swojego ciała, skutków gdy nie będą o nie dbać. Powiązania ruchu ze zdrowiem psychicznym oraz zdrowego stylu życia, całego życia.. i wyrobienia zdrowych nawyków. Dlatego tak ważne jest zaszczepienie wśród młodzieży chęci do sportu, który powinien towarzyszyć im do końca życia.