Techniki relaksacyjne w przedszkolu

Szkoleniowa Rada Pedagogiczna.

Imię i nazwisko nauczycieli:
Temat : „Ciekawe techniki relaksacyjne w przedszkolu”.
Czas trwania szkolenia: ok. 50 minut

Cele szkolenia:
Przybliżenie ciekawych technik relaksacyjnych.
Wzbogacenie wiedzy o technikach bazujących na oddechu.
Zapoznanie z technikami nowych nauczycieli.
Ochrona układu nerwowego, wprowadzenie w stan odpoczynku.
Integracja nauczycieli poprzez wspólne wykonywanie ćwiczeń i zabawy integracyjne.

Metody pracy: czynna – działań do wykonania, oglądowa – prezentacja, słowna –rozmowa.
Formy pracy: z całą grupą.

Pomoce dydaktyczne: laptop, rzutnik, prezentacja multimedialna, materace, spokojna muzyka, balony.

PRZEBIEG SZKOLENIA:
1. Techniki relaksacyjne są to specjalne ćwiczenia (fizyczne lub wyobrażeniowe), które umożliwiają odprężenie organizmu, radzenie sobie ze złością, strachem, bólem, poczuciem straty, a przy okazji uspakajają oddech, obniżają ciśnienie, zmniejszają napięcie mięśni i - jak twierdzą psychologowie – pomagają one w harmonijnym rozwoju każdego dziecka. Można połączyć relaksację i krótkie wizualizacje – na koncentrację uwagi, uspokojenie, rozluźnienie czy np. wizualizacje złości, która pomoże dziecku uporać się z tymi emocjami. Podstawowe formy relaksu w przedszkolu to : chanie muzyki relaksacyjnej, lekcje ciszy, ćiczenia oddechowe, masaż.

Ćwiczenia relaksacyjne:
 Odprężają;
 Uspokajają układ nerwowy;
 Wyciszają emocje;
 Obniżają napięcie;
 Niwelują zachowania niepożądane;
 Działają korzystnie na całą grupę.
Nadrzędnym celem technik relaksacyjnych jest nabywanie przez dziecko umiejętności samokontroli, radzenia sobie ze stresem, świadomego wyciszenia i uspokojenia.

2. Relaksacja wg JACOBSONA dla dzieci.
Trening relaksacyjny Jacobsona jest niezwykle prosty, dlatego sprawdzi się u osób w każdym wieku. Polega na naprzemiennym napinaniu i rozluźnianiu określonych grup mięśni w towarzystwie głębokich wdechów. Technika ta wspomaga budowanie większej świadomości ciała i ułatwia podświadome rozróżnianie stanu napięcia od stanu rozluźnienia. W treningu Jacobsona nie jest istotna intensywność w wykonywaniu ćwiczeń, ważne jest, aby przebiegały one naturalnie i w zgodzie z odruchowymi reakcjami ciała. Podczas napinania i relaksowania mięśni należy bacznie obserwować uczucia towarzyszące reakcjom organizmu.

Pozytywne efekty regularnych treningów Jacobsona to przede wszystkim:
 redukcja napięcia mięśniowego i emocjonalnego
 mniejsza impulsywność
 poprawa funkcjonowania narządów wewnętrznych
 obniżenie uczucia lęku.

Trening Jacobsona podzielony jest na dwa etapy: metodę relaksacji stopniowej oraz zróżnicowanej:
- Relaksacja stopniowa to stopniowe napinanie po kolei poszczególnych mięśni, pojedynczych grup mięśni.
- Relaksacja zróżnicowana polega na napinaniu tylko określonej grupy mięśni, która jest potrzebna do wykonania danej czynności, np. zaciskanie dłoni przy rozluźnionej reszcie ciała.

Metoda Jacobsona jest niezwykle prosta w wykonaniu i nie powinna przysporzyć żadnych problemów nawet najmłodszym. Prawidłowo wykonane ćwiczenie powinno wyglądać następująco:

Przenieś się do cichego, spokojnego miejsca. Ogranicz dostęp do rozpraszających bodźców takich jak telefon, telewizor lub komputer.
Wybierz wygodną pozycję: może być ona siedząca, leżąca lub półleżąca. Najważniejsze, aby była ona maksymalnie wygodna i nie powodowała dyskomfortu lub bólu, zwłaszcza karku lub kręgosłupa.
Napnij mięsień (dowolny: nogi, dłoni, pleców) wraz z wdechem, a następnie utrzymaj go w napięciu przez około 5 sekund.
Rozluźnij mięsień, wypuszczając powietrze.
Po każdym powtórzeniu zrób krótką, kilkunastosekundową przerwę, aby zaobserwować reakcje organizmu. Czujesz ulgę, rozluźnienie, zmniejszenie lęku? Zapamiętaj te odczucia, pomogą ci skoncentrować się na odczuwaniu różnicy pomiędzy napiętymi a rozluźnionymi mięśniami.

Ćwiczenie nr. 1
• Niedźwiadek - krótka relaksacja dla dzieci - YouTube
Ćwiczenie nr.2
• https://www.bing.com/videos/search?q=techniki+relaksacyjne+wed%c5%82ug+jacobsona+dla+dzieci&docid=607995639312491902&mid=998A2279C1572721F0B8998A2279C1572721F0B8&view=detail&FORM=VIRE

3.Gimnastyka oddechowa wg de Milla daje dobre efekty w sytuacjach podobnych jak relaksacja oddechowa, a przy tym częściej sprawia dziecku radość, bo zaskakuje je i śmieszy. Technika ta:
*bazuje na treningu oddechowym
*oparta jest na wizualizacji
*jest atrakcyjna dla dzieci ponieważ sprawia radość

Dzięki gimnastyce oddechowej de Milla dziecko:
 potrafi prawidłowo oddychać,
 rozwija wyobraźnię,
 potrafi opanować trudne emocje jak złość, strach itp.,
 potrafi odprężyć się i zrelaksować,
 potrafi być cierpliwe,
 ma poczucie własnej wartości, czuje się bezpieczne w grupie.
Wprowadzając ćwiczenia oddechowe zaczynamy od pozycji leżącej, gdyż jest ona
najbezpieczniejsza. Dziecku, które ma braki w prawidłowym oddychaniu, może na skutek pełnego oddechu "zakręcić się w głowie", może poczuć się słabiej. Dopiero po pewnym czasie, kiedy dzieci swobodnie wykonują ćwiczenia oddechowe i przy tym ćwiczenia przepony na leżąco, możemy rozpocząć ćwiczenia oddechowe w w siadzie skrzyżnym lub na kolanach. Kiedy samopoczucie dzieci w czasie tych ćwiczeń jest dobre, możemy już wtedy wykorzystać wszystkie pozycje ciała, także stojące i w ruchu. Trzeba pamiętać, by ćwiczenia oddechowe wykonywane były w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu.

Przykładowe ćwiczenia:
 Wyobraź sobie, że widzisz przed sobą małą rybkę. Gonisz ją.
Spróbuj wciągnąć ją ustami robiąc głęboki wdech. Nie udało
się, więc próbujesz raz jeszcze. Głęboki i długi wdech i rybka
jest w twojej buzi. Przez chwilę nie oddychaj. Rybka pływa w
twojej buzi, łaskocze cię w policzki od środka. A teraz
wydmuchaj powietrze tak, aby rybkę wypuścić.

 Wdychasz krople deszczu. Słyszysz, jak uderzają o ścianki twojej klatki piersiowej. Zrób wydech i już nie ma deszczu w tobie. A teraz wdychasz dużo małych petard. Pękają one w twojej piersi i dym cię dusi. Zrób szybciutko wydech i pozbądź się tych petard. Teraz wdychasz dużo małych lwiątek. Ryczą one w twojej piersi. Zrób szybko wydech i pozbądź się ich. Co teraz chcesz wdychać? Dobrze, zrób to.
Bądź ptakiem. Latasz wysoko w czystym przejrzystym powietrzu. Jak ci się podoba? A teraz bądź kamieniem i nie oddychaj wcale. Jak ci się to podoba ?
A teraz bądź tym, kim jesteś i oddychaj powietrzem tego pokoju. Jak ci się to podoba?
A teraz usiądź i posiedź chwilę spokojnie. Możesz wstać i zrób teraz to, co chciałeś od dawna zrobić.”

4.Trening autogenny Schultza (w adaptacji Polender)

Przeznaczony jest dla dzieci w wieku przedszkolnym. Dziecko musi czuć ciężar i ciepło ciała. Wykorzystujemy sugestię i proces identyfikacji (dzieci w tym wieku lubią czuć się jak bohaterowie bajek, więc z łatwością poczują się jak miś, który zmęczył się wycieczką do lasu). Używamy muzyki, która po pewnym czasie – na zasadzie skojarzeń – będzie samodzielnie (już bez opowieści o misiu) wywoływać stan relaksu.

Dzieci – dzięki tej relaksacji – odpoczywają i jednocześnie mają poczucie, że uczestniczą w fajnej zabawie.

Dzięki tej technice dziecko:

 potrafi się wyciszyć,
 potrafi się zrelaksować przy muzyce,
 potrafi radzić sobie z nieprzyjemnymi emocjami,
 właściwie reaguje na wiadomości płynące od nauczyciela.

Wykorzystajmy fragment tekstu o misiu:

„Miś leży w łóżeczku i myśli sobie – czuję, jak moja lewa noga staje się ciężka, jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka jak duży kamień na drodze. Jest już tak ciężka, że nie mego jej podnieść. (....) Oddycham równo i spokojnie. Nóżki też są już leniwe. Najpierw prawa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już taka ciężka, że nie chce mi się nią ruszać. A teraz lewa nóżka zachowuje się tak samo. Jest bardzo ciężka. Czuję ciepło w rączkach i nóżkach. Ciepło jest w brzuszku. Całe ciało jest ciepłe jak w kąpieli.”
6. Ewaluacja z wykorzystaniem balonów.
7. Zakończenie.