Wszystkie dzieci nasze są

SCENARIUSZ ZAJĘCIA

Grupa wiekowa: 5-6-7 latki

Podstawa programowa:
I. FIZYCZNY OBSZAR ROZWOJU DZIECKA- punkt 4,5;
II. EMOCJONALNY OBSZAR ROZWOJU DZIECKA- punkty: 2,4,8,9;
III. SPOŁECZNY OBSZAR ROZWOJU DZIECKA- punkty: 1,2,5,6,7,8,9;
IV. POZNAWCZY OBSZAR ROZWOJU DZIECKA- punkty:1,25,6,7,10;
Temat: Wszystkie dzieci nasze są.
Cele ogólne:
poszerzenie wiedzy o otaczającym świecie,
poszerzanie wiedzy na temat dzieci żyjących w różnych częściach świata.
Cele operacyjne: dziecko:
potrafi reagować we właściwy sposób na sygnał słowny,
potrafi skoncentrować się na danej czynności,
rozwija umiejętność odpowiadania na pytania i formułowania dłuższych wypowiedzi,
rozwija sprawność ruchową,
wdraża się do aktywnego słuchania tekstu,
współdziała z rówieśnikami w zabawie i w sytuacjach zadaniowych
Formy: indywidualna, grupowa.
Środki dydaktyczne: emblematy z rysunkiem: kangura, kimona, łódki, igloo i kangurem oraz z szarfą; fotografie bawiących się dzieci; tekst wiersza „Dzieci świata” Agnieszki Borowieckiej.
Przebieg zajęć:
I Faza wstępna:
Powitanie na różne sposoby – zabawa integracyjna. Dzieci siadają w kole. Nauczyciel wita się z osobą po lewej stronie pozdrowieniem cześć, a ona przekazuje je dalej. Pozdrowienie krąży od dziecka do dziecka, aż wróci do prowadzącego. Następnie nauczyciel zastępuje słowo cześć takim samym powitaniem ale w innym języku ( hello- ang., ciao-wł. , hola -hiszp., ahoj – czes.), a zabawa przebiega tak samo jak wyżej.
Co zrobić mamy? - zabawa ruchowa w parach. Dwoje dzieci znajduje się w środku koła. Pozostałe poruszają się w parach po jego obwodzie, trzymając się za ręce i wypowiadając rymowankę: W przedszkolu nigdy nie jesteśmy sami, (imiona dzieci z pary) pokażcie, co zrobić mamy. Przedszkolaki pokazują wymyślony przez siebie ruch, który można wykonać w parze. Następną parę wybierają osoby znajdujące się w środku. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie pary zaprezentują ćwiczenie.
II Faza właściwa:
„Dzieci świata” - wysłuchanie wiersza i rozmowa inspirowana jego treścią. Nauczyciel czyta wiersz A. Borowieckiej, po czym inicjuje rozmowę.
Dzieci świata – Agnieszka Borowiecka
Kenijskie dzieci, kiedy dzień blednie,
w blasku księżyca grają na bębnie.
Za to w Brazylii malutkie brzdące
łódką pływają po Amazonce.
Malce z Japonii noszą kimona
i mają bardzo dziwne imiona.
A w Australii całymi dniami
dzieci ścigają się z kangurami.
Kiedy w Grenlandii słonko zaświeci,
igloo budują szczęśliwe dzieci.
W Polsce natomiast, już od małego,
wszyscy bawimy się w chowanego.
Bawimy się w chowanego – zabawa ruchowo naśladowcza do wiersza. Dzieci stoją w kole i losują emblematy. Nazywają przedstawione na nich obrazki ( kimono, bębny, łódka, kangur, igloo). Jedna osoba dostaje obrazek z szarfą. Nauczyciel czyta powoli wiersz „dzieci świata. Kiedy przedszkolaki usłyszą nazwy obiektów ze swoich emblematów, wykonują przypisane wcześniej ruchy: ...grają na bębnie...- uderzają dłońmi o uda;...łódki pływają...-naśladują rękami wiosłowanie;...noszą kimona – rozprasowują dłońmi ubranie;... ścigają się kangury...- podskakują w miejscu;...igloo budują...naśladują ustawianie lodowych klocków; ...bawimy się w chowanego...-wszyscy zasłaniają oczy, a dziecko z szarfą chowa się w dowolnym miejscu w sali. Na sygnał nauczyciela dzieci otwierają oczy, a wybrana osoba próbuje odszukać ukryte dziecko. Gdy jej się to uda, przedszkolaki ponownie losują emblematy i powtarzają całą zabawę.
W co się bawią dzieci na całym świecie? - rozmowa w oparciu o fotografie. Nauczyciel wiesza na tablicy zdjęcia. Ochotnicy opowiadają, co robią przedstawione na nich dzieci, a nauczyciel zadaje pytania pogłębiające, tak aby odpowiedzi były jak najbardziej rozbudowane. Następnie przedszkolaki opowiadają o tym, jaki są ich ulubione zabawy. Nauczyciel ustala, że prawo głosu ma dziecko, które trzyma w ręku piłeczkę.
Tere-fere – zabawa pantomimiczna. Nauczyciel wyjaśnia, że na całym świecie ludzie posługują się różnymi językami i aby je zrozumieć, trzeba poznać znaczenie słów. Następnie proponuje dzieciom, że spróbują stworzyć wspólny język, zrozumiały tylko dla grupy. Język będzie się składaj z słów „tere-fere” . Każdej informacji będą towarzyszyć gesty, mimika twarzy i odpowiedni ton głosu. Zabawę zaczyna nauczyciel, wymawiając wyrażenie tere-fere na różne sposoby, a dzieci próbują odgadnąć, jaką wiadomość chce im przekazać. Gdy dzieci poznają już sens zabawy, przedstawiają swoje propozycje.
III Faza końcowa:
Ćwiczenia grafomotoryczne w Kartach Pracy, dostosowane do wieku dzieci.