Scenariusz lekcji wychowawczej "Co z tą złością?"

Cel główny:
Uczeń poznaje nieagresywne sposoby radzenia sobie ze złością.
Cele szczegółowe:
Uczeń :
- rozpoznaje i analizuje emocje w różnych sytuacjach życiowych,
- analizuje własne reakcje i strategie związane ze złością,
- oswaja emocje złości i poszerza wiedzę na jej temat,
- poznaje nowe strategie radzenia sobie ze złością.
Metody:
- samodzielnego dochodzenia do wiedzy: giełda pomysłów,
- waloryzacyjne: metody ekspresyjne,
- praktyczne: metody realizacji zadań wytwórczych,
- asymilacji wiedzy: dyskusja.

Ogniwo wstępne
• Nauczyciel pokazuje uczniom zdjęcie rozzłoszczonego chłopca i pyta, jak ich zdaniem czuje się ten chłopiec oraz, czy domyślają się, co będzie tematem dzisiejszych zajęć. Na tablicy zapisuje słowo „złość”; pyta, czy jest to słowo kojarzące się pozytywnie czy negatywnie.
• Nauczyciel rozdaje każdej osobie arkusz z niedokończonymi zdaniami do uzupełnienia. Zachęca do szczerości i informuje, że zdań nie trzeba będzie odczytywać na forum klasy.

Ogniwo główne
• Nauczyciel wyświetla uczniom film dotyczący złości, a następnie rozmawia z uczniami na temat treści zawartych w filmie:
- Po co nam złość?
- Jak rozpoznać w ciele narastającą złość?
- Co może się kryć za złością?
- Jak można wyrazić złość i jak warto to robić?
• Nauczyciel przypina do tablicy plakat z „termometrem złości” (zakrywając zapisane przy nim strategie radzenia sobie ze złością). Nauczyciel wyjaśnia, że złość ma swoje etapy i że jej pierwsze objawy możemy rozpoznać zanim przybierze na sile. Tłumaczy, że na schemacie pokazane są różne stopnie stanu emocjonalnego. Na samym dole znajduje się stan spokoju oznaczone kolorem niebieskim, z kolei zielony oznacza lekkie zdenerwowanie, a żółty- irytację. Kolorem pomarańczowym zaznaczona jest złość, a czerwonym- wściekłość/furia.
• Nauczyciel rozdaje każdemu uczniowi szablon z pustym termometrem. Zadanie uczniów polega na dopasowaniu zdań, które uzupełniali na arkuszu ze zdaniami do skali na termometrze na ich szablonie.
• Następnie uczniowie zapisują na rysunku z termometrem własne sposoby na radzenie sobie ze złością, omawiają je z partnerem z ławki.
• Nauczyciel odsłania strategie zapisane na plakacie z termometrem, krótko je omawia.
W kilkuosobowych grupach uczniowie rozmawiają o sposobach na złość, porównują je, sprawdzają, czy są podobne czy może się różnią, wychwytują pomysły, które mogą być dla nich skuteczne. Grupy dzielą się swoimi spostrzeżeniami na forum klasy.

Ogniwo kończące
• Nauczyciel inicjuje dyskusję na temat złości pytając uczniów:
- Co myślicie o zapisanych na plakacie sposobach radzenia sobie ze złością? Czy łatwo wprowadzić je w życie?
- Co się dziej, kiedy ludzie nie zatrzymają złości na wczesnym etapie? Czy byliście kiedyś świadkami takiej sytuacji?
- Jak myślicie, jakie jeszcze inne uczucia mogą towarzyszyć złości?
- Czy zdarzyła Wam się sytuacja, kiedy się zezłościliście, choć mogliście zareagować inaczej?
- Czy złość jest zła?
- Czy ktoś chciałby się podzielić, jakie strategie wypisał na swoim termometrze?