Dziecko z nadpobudliwością psychoruchową

Coraz częściej ostatnio się mówi o zespole ADHD – czyli zespole nadpobudliwości psychoruchowej. Sytuacja dzieci nadpobudliwych jest trudna. Wiedza na ten temat wciąż jest jeszcze niedostateczna oraz zbyt mało rozpowszechniana. Diagnoza stawiana jest zwykle bardzo późno. Dzieci z nadpobudliwością nie są chętnie przyjmowane do przedszkoli i szkół.
Często także otoczenie dziecka nie toleruje jego zachowania, przez co ono oraz jego bliscy są odtrącani, ale takie zachowanie osób wynika w głównej mierze na niezrozumienie problemu. Bardzo często dochodzi do „zaszufladkowania” takich dzieci. Zdarza się, że nauczyciele czy rodzina bez zastanowienia się obarczają nadpobudliwe dziecko winą za jakieś przewinienia. Nie znają oraz nie potrafią zrozumieć problemów dziecka, a swoimi osądami tylko pogorszają jego samopoczucie. Wywołują u dzieci poczucie gorszości, brak akceptacji oraz niską samoocenę.
Impulsywne zachowanie, brak skoncentrowania uwagi stanowi poważne trudności w szkole. Jeśli dziecko nie zostanie poprawnie zdiagnozowane przez specjalistów, to w późniejszym życiu mogą być tego poważne konsekwencje.
Wychowanie dziecka z zespołem ADHD to bardzo ciężka i mozolna praca, gdyż pomocy i wsparcia potrzebuje zarówno dziecko jak i rodzina oraz nauczyciele. Tylko dzięki terapii grupowej, indywidualnej oraz odpowiedniej postawie bliskich osób można odnieść „sukces” wychowawczy. H. Nartowska uważa, że „podstawą pracy z dzieckiem jest rzetelna wiedza na temat nadpobudliwości psychoruchowej oraz cierpliwa, spokojna, pełna zrozumienia i życzliwości postawa rodziców i nauczycieli”.Pierwszymi momentami, w którym objawy zaburzenia mogą wystąpić jest pójście do przedszkola. Dzieci nadpobudliwe nie są w stanie podporządkować się regułom panującym w grupie, dlatego często popadają w różnego rodzaju konfliktu z nauczycielami oraz rówieśnikami. Problem ten jednak bardziej uwidacznia się w okresie szkolnym, gdyż wtedy dziecko musi pracować bardziej umysłowo. Dziecko kieruje swoją uwagę na każdy niemal bodziec płynący z otoczenia, co powoduje trudności z koncentracją na określonym przedmiocie lub czynności wykonywanej w danej chwili. Stąd dzieci mają problemy z doprowadzeniem swojej pracy do końca, wykonywaniem poleceń oraz czekaniem na swoją kolej. Często przerywają innym , rozmawiają. Sprawiają wrażenie, że słyszą, ale nie słuchają tego co się do nich mówi. Przeszkadzają innym dzieciom lub dokuczają im. Zaburzenia koncentracji oraz nadpobudliwość znacząco wpływają na osiągnięcia szkolne. Brak zadowalających sukcesów przy ich dużym wysiłku wkładanym w naukę potęguje tylko złość i agresję. Psycholodzy uważają, że najlepiej postawić dzieciom diagnozę w klasach I – IV, ale jednocześnie jest to ostatni moment na działanie z negatywnymi skutkami wynikającymi z ADHD.

BIBLIOGRAFIA:
H. Nartowska, Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo, wyd. PZWS, Warszawa 1972;
T. Hańć, Dzieciństwo i dorastanie z ADHD, wyd. Impuls, Kraków 2009;