Za rokiem rok
Za nocą dzień
i tak przemija słoneczny cień
złamanego drzewa nad jeziorem,
które otula nas swoimi wodorostami
Tylko plaża nie wędruje gdzieś indziej
choć twoje ręce już dojrzały,
a łabędzie które dziobią trawę co roku,
jak jadło z królewskiego stołu,
znów potomstwo wychowały
Czasami czas przemijania dotyka twoje policzki, bo wiesz,
że ci którzy z tobą siedzieli
tutaj przy ognisku już odeszli
zostawiając po sobie melancholijny
szum drzew.
10.08.2022
Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.
O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.