ADHD - życie nie bez szans

ADHD - termin ten określa nadpobudliwość psychoruchową połączoną z zaburzeniami koncentracji uwagi. Ocenia się , że przypadłość ta występuję u około 2-5% wszystkich dzieci na całym świecie, częściej u chłopców niż u dziewczynek ( 4:1). Szacuje się, że problem nadpobudliwości psychoruchowej dotyczy 750 tysięcy dzieci i młodzieży, spośród których zdiagnozowany zostaje tylko co piąty przypadek.

Przyczyny wystąpienia ADHD

Ta dysfunkcja układu nerwowego jest uwarunkowana genetycznie. Na powstanie ADHD mają wpływ także takie czynniki pozagenetyczne jak : wcześniactwo, palenie papierosów, picie alkoholu oraz zażywanie narkotyków przez matkę w czasie ciąży.

Czy to na pewno to?

Termin ADHD zrobił w ostatnich czasach oszałamiającą karierę niestety bardzo często jest nadużywany. Nie każde dziecko które jest aktywne, ruchliwe, krzykliwe dotyczy tego poważnego schorzenia.
Wyróżniamy trzy główne kryteria pomocne w rozpoznaniu choroby:
1. nadmierna impulsywność
2. nasilone zaburzenia uwagi
3. nadmierna ruchliwość

Pamiętajmy, że ADHD wymaga szczegółowego rozpoznania, które mogą przeprowadzić tylko specjaliści na podstawie testów psychologicznych, rozmów z rodzicami, nauczycielami, obserwacji dziecka w różnych środowiskach. Niestety rodzice zaczynają szukać pomocy u specjalistów dopiero wtedy, gdy zachowanie młodego człowieka, wynikające z ADHD, uniemożliwia mu naukę. Zwykle jest już wtedy za późno.

Jestem rodzicem ADHD- owca

Fakt, że nasze dziecko ma zaburzenia zachowania, które można ocenić jako typowe dla ADHD, wymaga przede wszystkim akceptacji odmienności dziecka i tego, że prawdopodobnie nigdy nie będzie idealnym „grzecznym” dzieckiem lub uczniem. Warto pamiętać , że wychowanie ADHD- owca jest min. takie trudne, że nie dociera do niego około 50 % z tego, co do niego się mówi. Jednocześnie „słyszy” on tylko połowę z tego, co „wysłuchał” i jest w stanie zapamiętać.

Co czuje dziecko z ADHD

Dzieci i nastolatki z ADHD SA częściej narażone na urazy i wypadki, wymagają większego zainteresowania i troski ze strony najbliższych. Świadome swoich ograniczeń cierpią, nie potrafią dostosować się do wymagań życia społecznego. Dzięki wrodzonej inteligencji zdają sobie sprawę, że ich zachowanie nie jest adekwatne do sytuacji, ale jednocześnie nie potrafią się od niego powstrzymać. Maja często niska samoocenę, co jest wynikiem odmienności i braku zrozumienia ze strony otoczenia, w tym rówieśników. Muszą czuć się kochane i potrzebne , aby w wieku dorosłym nie skutkowało to trudnościami w kontaktach międzyludzkich i problemami emocjonalnymi.