Program autorski koła wokalnego

PROGRAM AUTORSKI
Muzyka – moim „ja”
Wrocław 2012 r. -2022 r.

SPIS TREŚCI:
1. Wstęp........................................2
2. Określenie podstawy prawnej........................................2
3. Cele programu........................................2
4. Warunki realizacji........................................4
5. Umiejętności dziecka możliwe do osiągnięcia ........................................4
6. Treści programowe........................................5
6.1. Śpiew i ćwiczenia mowy........................................5
6.2. Ruch przy muzyce........................................6
6.3. Gra na instrumentach........................................6
6.4. Słuchanie muzyki........................................7
6.5. Tworzenie muzyki........................................8
6.6. Relaksacja........................................8
7. Metody, formy i środki realizacji programu........................................9
8. Założenia ewaluacyjne........................................11
9. Bibliografia........................................12

„Dziecko rodzi się wszechstronnie uzdolnione,
z pełną możliwością rozwoju we wszystkich kierunkach,
potencjalną wybitną inteligencją i zadatkami na rozwijanie wielkiej twórczości
oraz dużym talentem społecznym.
Trzeba tylko stworzyć mu możliwości ich maksymalnego rozwoju”. David Lewis

1. WSTĘP
Muzyka jest naturalnym sposobem wyrażania uczuć i emocji. Słuchanie jej kształci wrażliwość, a umiejętność gry na instrumencie wzbogaca możliwości dzielenia się tym, co trudno ująć w słowa. Wystarczy popatrzeć na dzieci bawiące się przy muzyce, by zrozumieć, że odnajdują w niej doskonały język opisywania świata
i siebie.
Dominującą i najbardziej popularną formą formą wychowania muzycznego w szkole jest śpiew. Mimo tego, że nasze społeczeństwo nie należy do rozśpiewanych młodsze dzieci bardzo chętnie śpiewają. Aktywność ta jest wręcz naturalną ich potrzebą. U straszych dzieci przełamanie bariery obojętności dla muzyki często wymaga czasu, zachęcania i odpowiedniej motywacji.
Stąd pomysł stworzenia zespołu wokalnego dla uczniów naszej szkoły.
Program jest kontynuacją edukacji muzycznej wśród uczniów w formie zajęć pozalekcyjnych, Daje możliwość rozwijania uzdolnień muzycznych, przygotowuje do świadomego i aktywnego uczestnictwa w kulturze muzycznej. Uczniowie swoje umiejętności i wiedzę zaprezentują w formie występów w uroczystościach szkolnych i pozaszkolnych.
Można wygłosić twierdzenie: jak długo będzie istniała szkoła, tak długo będzie zapotrzebowanie na działający zespół śpiewaczy w jej murach. Im bardziej będą doceniane wartości takich zespołów, tym szersze będą kręgi śpiewacze w społeczeństwie oraz jej wyższa kultura

2. OKREŚLENIE PODSTAWY PROGRAMOWEJ

Program autorski: „Ja i muzyka – śpiewam, gram i tańczę” jest opracowany
w oparciu o:
• Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (DzU z 2004 r. nr 256, poz 2572, z późn. zm.), art. 22a.
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (DzU z 2009 r. nr 89, poz. 730), § 1 i 4.

3. CELE PROGRAMU
Głównym celem niniejszego programu jest wszechstronny rozwój dziecka, który najpełniej i w naturalny sposób dokonuje się poprzez częste
i szeroko pojęte kontakty dziecka z muzyką.
Rozwijanie bowiem zdolności muzycznych oraz muzykalności służy również ogólnemu rozwojowi dziecka:
społecznemu, fizycznemu, intelektualnemu, emocjonalnemu i estetycznemu.
- kształtowanie i rozwijanie zdolności muzycznych:
- ukazanie różnych form sztuki:
- ukazanie bogactwa świata sztuki;
- rozbudzenie zamiłowań muzycznych i wrażliwości na sztukę,
- przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w kulturze,
- integracja ze środowiskiem poprzez piosenkę,
- przezwyciężanie swoich słabości,
- świadome planowanie czasu wolnego.
Cele szczegółowe:
• rozbudzanie muzycznych zainteresowań,
• rozwijanie wrażliwości muzycznej,
• kształcenie cech osobowości psychicznej i struktury fizycznej dziecka,
• eliminacja cech egocentrycznych - rozbudzenie empatii,
• integracja z rówieśnikami, pozwalająca na tworzenie nowych więzi społecznych,
• rozwijanie wyobraźni,
• kształcenie estetyki ruchu,
• rozwijanie inwencji twórczej i inspirowanie do samodzielnego działania,
• uwrażliwienie na bodźce zewnętrzne, wzrokowo – słuchowe,
• ćwiczenie społecznych zachowań,
• wprowadzenie dziecka w świat wartości uniwersalnych, takich jak: dobro, prawda, miłość, piękno,
• rozwijanie poczucia własnej wartości,
• umiejętność samooceny,
• umiejętność samokontroli,
• kształtowanie umiejętności słuchania prostych utworów muzycznych,
• rozwijanie muzykalności i podstawowych zdolności muzycznych, takich jak: słuch wysokościowy, poczucie rytmu, tempa, dynamiki, pamięci muzycznej,
• nauka śpiewania piosenek,
• rozwijanie całokształtu osobowości dzieci poprzez wyrabianie funkcji poznawczych, takich jak: uwaga, pamięć, spostrzegawczość, aktywność
i twórcza postawa,
Powyższe cele nie obejmują spisu tego co dzieci mają wykonać w ściśle określonych warunkach, mają charakter otwarty, pozwalający na modyfikację programu według własnych potrzeb.

4. WARUNKI REALIZACJI

Realizacja programu przewidziana jest na rok szkolny, okres 10 miesięcy,
Odbywać się będzie 2 razy w tygodniu na jednej godzinie lekcyjnej. Obejmować będzie klasy 1-8
W sali prób zespołu powinno znajdować się scena oraz odpowiednie wyposażenie:
-pianino lub inny instrument klawiszowy;
-instrumenty perkusyjne;
-sprzęt audio, mikrofon plansze poglądowe, płyty CD

Dodatkowo wszystkie klasy uczestniczą raz w miesiącu w warsztatach muzycznych organizowanych przez Lubuskie Biuro Koncertowe „Orfeusz” – „ Muzyka Melomana” realizujących program uzupełniający program szkolny nauczania przedmiotu- muzyka
W Szkole Podstawowej nr 95.
Zaproponowany program umożliwia zaspakajanie naturalnej potrzeby ekspresji w dziedzinach działalności twórczej, poszerza skalę wzruszeń i przeżyć, rozwija wrażliwość artystyczną. Program można dostosować do indywidualnych możliwości, co pozwoli do autokreacji, bycia artystą każdemu dziecku. Realizując niniejszy program autorski pragne stworzyć warunki do rozwoju osobowości uczniów.

5. UMIEJĘTNOŚCI DZIECKA MOŻLIWE DO OSIĄGNIĘCIA
Cała sfera doznań estetycznych, które wynikają z wrażliwości na zjawiska muzyczne oraz treści emocjonalne zawarte w muzyce jest w zasadzie nie do zmierzenia. Dzieci są zróżnicowane pod względem struktury uzdolnień muzycznych, stąd też ich możliwości odtwórcze, twórcze, czy percepcyjne w dziedzinie muzyki mogą się różnić. Śpiew uwarunkowany jest zarówno rozwojem aparatu głosowego jak i pamięcią muzyczną, poczuciem rytmu oraz słuchem muzycznym. Gra na instrumentach uzależniona jest od predyspozycji manualnych. Podstawowym warunkiem tworzenia muzyki są chęci,jest wyobraźnia i inwencja twórcza. Percepcja muzyki uzależniona jest od wrażliwości słuchowej, emocjonalnej, wyobraźni jak również pamięci muzycznej. Wykonywanie ćwiczeń muzyczno-ruchowych uwarunkowane jest nie tylko poczuciem rytmu, lecz także pamięcią muzyczną, wrażliwością na poszczególne elementy muzyki.
Te wszystkie elementy w bogatej strukturze muzyki wymagają od dzieci różnorodnych umiejętności.
Są jednak także szansą dla każdego dziecka, by mogło się wykazać określonymi umiejętnościami muzycznymi, w zależności od zainteresowań i predyspozycji psychofizycznych.
Biorąc powyższe pod uwagę dziecko w indywidualnym dla siebie stopniu:
• potrafi zaśpiewać kilka piosenek z odpowiednią intonacją i dykcją,
• umie śpiewać piosenki indywidualnie, zespołowo, całą grupą,
• powtarza głosem krótkie motywy melodyczne grane lub śpiewane przez nauczycielkę,
• układa i śpiewa własne rytmizowane teksty na temat własnych przeżyć,
• doskonali technikę gry na instrumentach perkusyjnych, instrumentach melodycznych : flecie, dzwonkach, boom rurkach oraz kazoo
• wymyśla własne melodie i swobodne gra je na instrumentach,
• wykonuje rytmy piosenek i prostych tematów rytmicznych na instrumentach,
• rozpoznaje znane piosenki, tańce oraz wybrane utwory instrumentalne
po usłyszeniu ich fragmentów,
• określa charakter i nastrój słuchanej muzyki,
• uczestniczy w organizowanych koncertach muzycznych, przestrzega odpowiedniego zachowania się podczas odbioru muzyki,
• potrafi improwizować rytmiczny akompaniament do piosenki,
• umie za pomocą ruchu interpretować tematy rytmiczne oraz krótkie utwory instrumentalne,
• układa własne figury do tańca, indywidualnie lub w niewielkich grupach,

6. TREŚCI PROGRAMOWE
6.1Śpiew i ćwiczenia mowy
Śpiew jest jedną z podstawowych form ekspresji dziecka, a piosenka najprostszym utworem muzycznym, który dziecko jest w stanie przeżyć, zapamiętać
i odtworzyć. Dzięki różnorodności charakteru i nastroju śpiewanych piosenek wzbogaca się świat uczuć dziecka, kształtuje jego postawa estetyczna.
Praca nad głosem dziecka obejmuje:
• systematyczne dostarczanie przez nauczycielkę różnorodnych piosenek związanych z realizowanymi zagadnieniami tj.
- śpiewanie piosenek jedno- i dwugłosowych /w tym kanonów/- utwory związane głównie z kalendarzem imprez w szkole;
- zapoznanie z muzyką patriotyczną:, "Mazurek Dąbrowskiego, "Oda do radości",
- łączenie śpiewu z akompaniamentem muzycznym,
- śpiewanie solmizacją krótkich melodii,
- śpiewanie piosenek zaproponowanych przez członków koła,
• stwarzanie warunków umożliwiających dzieciom nabywanie oraz doskonalenie umiejętności śpiewu;
• prowadzenie ćwiczeń słuchowych;
• prowadzenie ćwiczeń oddechowych w połączeniu z prawidłową postawą ciała;
• prowadzenie ćwiczeń emisyjnych (uświadamianie szkodliwości krzyku
i głośnego mówienia);
• prowadzenie ćwiczeń dykcyjnych, artykulacyjnych;
• śpiewanie piosenek z całą grupą, w zespołach, indywidualnie, z podziałem
na role (ćwiczenie umiejętności współpracy);
• rozpoznawanie piosenek na podstawie fragmentu melodii lub rytmu;
• wykonywanie ćwiczeń rytmicznych w oparciu o piosenki
• zachęcanie dzieci do uczestnictwa w występach publicznych na terenie szkoły i poza nią (występy dla rodziców, konkursy, festiwale piosenki), rozwijanie ekspresji wokalnej.

6.2 Ruch przy muzyce
Ruch należy do naturalnych potrzeb dziecka, warunkujących jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. Jest on także bardzo ważnym środkiem kształcenia dyspozycji muzycznych i wpływa również w zasadniczy sposób na ogólny rozwój dzieci. Stanowi podstawową formę reagowania na otaczający świat dźwięków:
ich rytm, tempo, dynamikę, barwę, nastrój.
Różnorodne formy ruchu obejmują:
• rozwijanie zdolności rytmicznych;
• kształcenie koordynacji słuchowo - wzrokowo - ruchowej, orientacji
w przestrzeni;
• udział w zabawach ruchowych ze śpiewem, ilustrowanie piosenek ruchem
• nabywanie swobody w poruszaniu się przy muzyce, kształtowanie płynności
i estetyki ruchów;
• improwizacje ruchowe - tworzenie własnych układów tanecznych do muzyki instrumentalnej i piosenek, rozwijanie ekspresji muzyczno - ruchowej;
• poznawanie kroków niektórych tańców i zabaw ludowych oraz elementów tańca współczesnego;
• zachęcanie do udziału w festiwalach muzycznych, prezentacji układów choreograficznych w przedszkolu i w szerszym środowisku.
6.3 Gra na instrumentach
Gra na instrumentach muzycznych jest bardzo atrakcyjną formą zabawy dla dzieci. Poprzez grę dziecko kształci poczucie rytmu, wrażliwość na barwę, uczy się różnicowania wysokości dźwięku oraz prowadzenia linii melodycznej. Samodzielne muzykowanie wyzwala aktywność, rozwija wyobraźnię muzyczną i inwencję twórczą. Gra na instrumentach wpływa na koncentrację uwagi i zdyscyplinowanie, jest też doskonałym środkiem rozwijania sprawności manualnych dziecka.
Praca z instrumentami obejmuje:
• poznawanie instrumentów muzycznych - słuchanie ich brzmienia, poznawanie budowy, sposobu wydobywania dźwięku, nauka gry na instrumentach melodycznych : flecie, dzwonkach, boom rurkach i kazoo
• rozpoznawanie instrumentów muzycznych po ich brzmieniu;
• tworzenie akompaniamentu do piosenek - wykorzystanie instrumentów perkusyjnych oraz pomocy akustycznych;
• wykorzystanie gry na instrumentach do ćwiczeń słuchowych i rytmicznych
• wykorzystanie naturalnych efektów perkusyjnych: tupanie, klaskanie, itp. jako akompaniamentu podczas słuchania i śpiewania piosenek.

6.4 Słuchanie muzyki
Słuchając muzyki dzieci uczą się rozróżniać i klasyfikować dźwięki i odgłosy oraz cechy dźwięku, takie jak barwa, czas trwania i natężenie, rodzaj i odległość źródła pochodzenia itd., a także potrafią dostrzegać ich piękno.
Zakres percepcji słuchowej dzieci:
• słuchanie piosenek śpiewanych przeze mnie oraz muzyki z nagrań płyt CD, unikanie muzyki zbyt głośnej - nabywanie przeświadczenia
o szkodliwości hałasu;
• słuchanie muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej w bezpośrednim wykonaniu;
• kształtowanie umiejętności słuchania, rozumienia i przeżywania muzyki;
• rozpoznawanie melodii znanej piosenki;
• prawidłowe reagowanie na kilka prostych sygnałów dźwiękowych
• określenie budowy wysłuchanej piosenki (ilość zwrotek, refren, powtórz
• odróżnianie dźwięku kilku instrumentów;
• rozpoznawanie głosu kolegów z zespołu;
• rozróżnia głosy męskie i żeńskie w śpiewie solo i chóralnym;
• powtarzanie się wartości dźwięków:
o tempo - szybko, wolno, coraz szybciej, coraz wolniej;
o dynamika - cicho, głośno, coraz ciszej, coraz głośniej;
o nastrój utworu - muzyka dur, moll;
o rejestr muzyczny - wysokość dźwięków (dźwięki wysokie, niskie, średnie)
i próby ich kreślenia w słuchanym utworze;
• pobudzanie wyobraźni muzycznej;
• ilustrowanie muzyki ruchem, działalnością plastyczną;
• uczestniczenie w organizowanych w przedszkolu spotkaniach muzycznych zgodnie z Rocznym Planem Pracy, przestrzeganie odpowiedniego zachowania się podczas odbioru muzyki.
6.5 Tworzenie muzyki
Twórczość małego dziecka jest zaspokojeniem istotnych potrzeb, takich jak działania, ekspresji i realizacji. Angażuje wszystkie funkcje motoryczne i zmysłowe,
a także życie uczuciowe, wyobraźnię i potrzebę naśladowania.
Kształcenie i rozwijanie inwencji twórczej dzieci realizuje się poprzez:
• układanie rytmów do wyrazów ( imion, nazw przedmiotów, zjawisk itp.)
-nieocenione przy korygowaniu zaburzeń mowy lub jej opóźnień, wyklaskiwanie ich, wystukiwanie, wytupywanie itp.;
• rozwijanie wrażliwości na rytmy i rymy;
• tworzenie rytmicznego akompaniamentu do piosenek - wykorzystanie instrumentów perkusyjnych oryginalnych oraz wykonanych samodzielnie;
• swobodna interpretacja ruchowa muzyki;
• tworzenie różnorodnych efektów akustycznych - wykorzystanie gotowych instrumentów perkusyjnych, instrumentów wykonanych przez dzieci z różnych materiałów, źródeł pozamuzycznych (szeleszczący papier, torebka foliowa, opakowania po jogurtach, przelewanie wody z jednego naczynia do drugiego, powolne spuszczanie powietrza z balonika itp.) oraz innych nietypowych przedmiotów;
• wykorzystanie swojego ciała do tworzenia dźwięków i rytmów:
o ręce: klaskanie, pstrykanie lub stukanie palcami, uderzanie rękami o uda itp.
o nogi: tupanie stopami, klaskanie kolanami;
o buzia: dźwięki tworzone narządami artykulacyjnymi np. parskanie, kląskanie; mlaskanie i inne według pomysłów dzieci.

6.6 Relaksacja
Warunki codziennego życia wywołują u dzieci atmosferę napięcia, stają się przyczyną zaburzeń emocjonalnych, obniżają sprawność psychiczną. Niwelowanie tych zaburzeń i stymulowanie rozwoju uczniów odbywać się będzie poprzez:
• organizowanie tańców integracyjnych przy muzyce - zapewnianie poczucia wspólnoty w grupie;
• wdrażanie dzieci do posługiwania się głosem umiarkowanym;
• umiejętny dobór repertuaru muzycznego w zależności od aktualnego nastroju dzieci, ich temperamentu (wyciszanie lub pobudzanie grupy);
• odczuwanie radości i satysfakcji z kontaktu z muzyką oraz z jej tworzenia (rytmizowanie tekstów, układanie rytmów i melodii, improwizacje ruchowe, śpiewne, próby gry na instrumentach);

7. METODY, FORMY I ŚRODKI REALIZACJI PROGRAMU

METODY ZASTOSOWANE PODCZAS ZAJĘĆ:

• aktywizujące (dziecko przeżywa to, co robi, dzięki czemu lepiej rozumie
i zapamiętuje nowe treści),
• praktyczne (dziecko działając sprawdza wiadomości w praktyce, dzięki czemu zmienia rzeczywistość i samego siebie),
• problemowe (dziecko samodzielnie rozwiązuje problemy, poszukuje rozwiązań, odkrywa nowe wiadomości),
• podające (dziecko przyswaja sobie gotową, przedstawioną przez nauczyciela wiedzę ).
Wykorzystywane metody aktywizujące:
Podczas słuchania muzyki dzieci doskonale improwizują, ilustrują ją całym ciałem, całym sobą. Kontakt z muzyką prowokuje do twórczych poszukiwań. Podczas realizacji działań muzycznych proponuje się wykorzystywanie metod aktywizujących, które pozwalają wszystkim dzieciom odnosić sukcesy.

Metoda C. Orffa
• rytmizowanie prostych słów, zdań;
• poszukiwania źródeł dźwięków;
• spontaniczna muzyka improwizowana wokalnie lub instrumentalnie;
• improwizacja ruchowa, gestem, tańcem, słowem, śpiewem, grą
na instrumentach;
• aktywność ruchowa rodzi się podczas zabawy i zawsze jest swobodna;
• wykorzystywanie: gry na instrumentach, ruchu przy muzyce, tworzenie muzyki, integracja form wychowania muzycznego.
Relaksacja wg Jacobsona.
• jest najstarszą techniką relaksacyjną i polega na rozluźnianiu poszczególnych grup mięśniowych poprzez naprzemienne skurcze i rozkurcze mięśni;
• wdrażanie dzieci do posługiwania się głosem umiarkowanym;
• prowadzenie różnorodnych zajęć z muzyką w tle np. słuchanie czytanych przez nauczycielkę bajek, zajęcia plastyczne;
• umiejętny dobór repertuaru muzycznego w zależności od aktualnego nastroju dzieci, ich temperamentu (wyciszanie lub pobudzanie grupy);
• odczuwanie radości i satysfakcji z kontaktu z muzyką oraz z jej tworzenia (rytmizowanie tekstów, układanie rytmów i melodii, improwizacje ruchowe, śpiewne, próby gry na instrumentach);
• wsłuchiwanie się w odgłosy płynące z otoczenia np. śpiew ptaków, szum wody, szelest gałęzi drzew, szum wiatru, wsłuchiwanie się w ciszę;
• różnorodne improwizacje dziecięce do słuchanej muzyki zapewniające dzieciom wyrażanie emocji, nastroju, tworzenie skojarzeń, umożliwiające odprężenie i rozluźnienie poszczególnych grup mięśni.

Muzyczna pedagogika zabawy KLANZY
• współpraca oparta na poszanowaniu wzajemnych relacji oraz różnic indywidualnych;
• przyjazna atmosfera poprzez stosowanie zabaw integracyjnych;
• tworzenie warunków do: działania, odkrywania, przeżywania;
• dbałość o relaks, dobre samopoczucie dzieci, a także radosną atmosferę;
• wykorzystywanie: tańca, ruchu, odpoczynku, relaksu;
• stopniowanie emocji podczas każdego działania (wyraźne rozpoczęcie
i zakończenie);
• stosowane środki wyrazu są proste i łatwe, ale zawsze umożliwiają twórcze działanie;
• docenianie włożonego trudu.

Metoda Dobrego Startu.
• zawiera trzy rodzaje ćwiczeń następujących w stałej kolejności: ćwiczenia ruchowe (usprawniają analizator kinestetyczno - ruchowy), ćwiczenia ruchowo - słuchowe (angażują dwa analizatory: kinestetyczno - ruchowy
i słuchowy), ćwiczenia ruchowo - słuchowo - wzrokowe (angażują trzy analizatory: kinestetyczno - ruchowy, słuchowy i wzrokowy).

8. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Elementem pobudzającym do pracy jest odpowiednio przygotowany gabinet wyposażony w sprzęt audio oraz niezbędne do realizacji ćwiczeń pianino i instrumenty perkusyjne. Bardzo ważnym elementem jest również samo zaangażowanie nauczyciela, musi on być partnerem, ale też głównodowodzącym. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, dzieci uczestniczące w nich nie mogą się nudzić. Powinny aktywizować i rozwijać. Muszą też cieszyć, sprawiać dziecku przyjemność.
Kolejność ćwiczeń podczas zajęć:
omówienie planu zajęć,
ćwiczenia aparatu mowy, oddechowe i ćwiczenia dykcyjne,
słuchanie muzyki,
ćwiczenia na rozśpiewanie,
praca nad utworem wokalnym,
tworzenie akompaniamentu,
zakończenie zajęć – wyciszenie, odprężenie.
Na zajęciach niekoniecznie muszą wystąpić wszystkie te elementy, można je wprowadzać wg potrzeb jednak na każdych muszą wystąpić ćwiczenia dykcyjne, oddechowe, musi być też czas na dokładne rozśpiewanie.

9. ZAŁOŻENIA EWALUACYJNE
Nadrzędnym celem ewaluacji programu jest zbadanie stopnia wpływu różnego rodzaju zajęć muzycznych (wokalne, instrumentalne, taneczne) na rozwój dziecka.
Przeprowadzona ewaluacja programu powinna dostarczyć odpowiedzi
na następujące pytania:
- Czy dzieci chętnie uczestniczą w różnego rodzaju zajęciach muzycznych?
- Które z form zajęć dzieci wybierają najczęściej?
- W jakim stopniu zajęcia muzyczne wpływają na rozwój dziecka?

Uczestnictwo w zespole wokalnym rozszerza wiedzę wyniesioną z zajęć lekcyjnych, a więc zajęcia te mogą stać się uzupełnieniem pracy dydaktycznej nauczyciela, mogą poszerzać i utrwalać wiadomości z zakresu muzyki, rozwijać zdolności i wrażliwość muzyczną. Zajęcia te doskonalą koncentrację, refleks ,pozwalają uczniowi pozbyć się napięcia fizycznego jak również emocjonalnego, likwidują nieśmiałość, ułatwiają komunikowanie się z otoczeniem. Mogą oddziaływać wychowawczo.
Poprzez ćwiczenia dykcyjne i językowe dzieci uczą się poprawnej wymowy. Eliminują najczęściej występującą tzw. Niedbałą, eliminują niektóre wady wymowy, likwidują nieśmiałość do publicznych występów. Dzieci stopniowo pozbywają się tremy, stają się bardziej śmiałe. Ćwiczenia te przyczyniają się tym samym do lepszego samopoczucia dziecka w szkole, podwyższają jego pozycję w grupie.
Występ przed publicznością, możliwość usłyszenia oklasków i pochwał jest najwyższą nagrodą dla dzieci, jest wynikiem wspólnej pracy wszystkich uczestników oraz nauczyciela. Każdy występ to wielkie przeżycie dla małych artystów. Daje dziecku poczucie własnej wartości.

Okres szkolny to doskonały czas na kształtowanie uzdolnień muzycznych dzieci i ich zainteresowania muzyką. To czas, kiedy kształtuje się osobowość, relacje, pierwsze przyjaźnie, tożsamośc, wrażliwość muzyczną. Muzyka pozwala na ksztatowanie własnego ja, na własny światopogląd, własną kreację, na prawdziwośc siebie swojego „głosu” w świecie a także na osiąganie wielu pożądanych efektów, zarówno dydaktycznych jak i wychowawczych. W programie skupiam się na muzyce, która wyraża własnego siebie, własne emocje i nie tylko te pozytywne , które są źródłem radości, odprężenia i rozładowanie emocji ale również te emocje negatywne powodujące opór, obniżenie nastroju, lęki, refleksje, zadumę, przerwę na zrozumienie ich. Założeniem programu jest stymulowanie zachowań emocjonalnych dziecka za pomocą doskonałego środka, jakim jest właśnie MUZYKA.

10. BIBLIOGRAFIA

1. Białkowski A., Sacher W. A., (red) Standardy edukacji muzycznej, Fundacja Muzyka jest dla wszystkich, Warszawa 2010;
2. Bissinger – Ćwierz U., Muzyczna pedagogika zabawy w pracy z grupą, Wydawnictwo KLANZA, Lublin 2007;
3. Bogdanowicz M.W co się bawić z dziećmi? : piosenki i zabawy wspomagające rozwój dziecka, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2004
5. Ławrowska R., Muzyka i ruch, WSiP, Warszawa 1991;
11. Sacher W. A., Słuchanie muzyki i aktywności artystyczne dzieci, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 1999;

Opracowała
Ewa Syjud-Onakca