Różnorodność na wiosennej łące - opowiadanie nauczycielki ilustrowane sylwetami

Temat: „Różnorodność na wiosennej łące”- opowiadanie nauczycielki ilustrowane sylwetami.

Cele ogólne:

- zapoznanie z wyglądem, cechami charakterystycznymi i sposobem życia wybranych mieszkańców łąki,
- kształtowanie umiejętności wypowiadania się prostymi zdaniami na temat wysłuchanego tekstu,
- uświadomienie dzieciom, że wygląd zewnętrzny przemija, znaczenie ma to , jacy jesteśmy.

Cele szczegółowe (dziecko):

- zna wygląd mieszkańców łąki: gąsienicy, myszy, kreta, biedronki i pszczoły, wie o ich cechach charakterystycznych oraz roli, jaką pełnią w przyrodzie,
- wypowiada się prostymi zdaniami na temat wysłuchanego tekstu,
- wie, że wygląd przemija, a znaczenie mają nasze uczynki.

Metody:

- czynne (met. zadań stawianych dziecku),
- słowne (rozmowy, objaśnienia i instrukcji),
- oglądowa

Formy:

- indywidualna,
- zbiorowa.

Środki dydaktyczne:
Ilustracja łąki, sylwety zwierząt: zajączka, gąsienicy, myszek, motyla, biedronki, ślimaka, kreta, pszczoły, karty pracy, ołówki, odtwarzacz CD, płyta CD.

PRZEBIEG:
I Część wstępna

1. „Wiosenna łąka” - zagadka obrazkowa.

Na tablicy umieszczona jest duża ilustracja łąki przykryta pociętymi kawałkami papieru. Nauczycielka kolejno prosi chętne dzieci o odkrywanie poszczególnych elementów. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, co jest na ilustracji.

II Cześć główna

2. Nauczyciel czyta dzieciom opowiadanie „Różnorodność na wiosennej łące, czyli opowiadanie o tym, jak wszyscy się różnimy i co w życiu jest najważniejsze” ilustrując jego treść sylwetami zwierząt.

Opowiadanie:
Był maj, łąka rozkwitła różnorodnością barw. Wszędzie unosił się przyjemny, świeży zapach, a słońce mocno grzało, niosąc radość i napawając energią. Aż chciało się żyć. Zajączek Miluś kicał ochoczo przed siebie, gdy nagle usłyszał ciche chlipanie. Doskoczył do miejsca skąd dochodził płacz i ujrzał ukrytą za liśćmi małą gąsienicę.
- Co się stało, dlaczego płaczesz? - zapytał.
- Przed chwilą były tu dwie myszki i śmiały się ze mnie powiedziały, że jestem brzydka - chlipała gąsienica.
- Co takiego? Nie martw się gąsieniczko, niedługo staniesz się najpiękniejszym stworzeniem na tej łące. Otrzyj łzy, a ja zaraz odszukam myszki - powiedział zajączek i udał się na poszukiwania.
Nie musiał kicać daleko, bo myszki siedziały właśnie przy swojej norce.
- Witajcie myszki - powiedział zajączek.
- Witaj zajączku - odpowiedziały.
- Spójrz, jaki piękny motyl, wprost nie możemy nadziwić się jego urodą - powiedziała z przejęciem jedna z nich.
- Rzeczywiście, motyl jest piękny- odpowiedział zajączek. A wiecie, że taki motyl powstaje z gąsienicy?
- Z gąsienicy? - Z niedowierzaniem dopytywały się myszki.
- Tak. Przeobrażenie gąsienicy w motyla to prawdziwy cud natury- rzekł zajączek.
- Ojej, jak to możliwe? - dziwiły się myszki.
- Gąsienica po pewnym czasie zamienia się w taki kokon i wykluwa się z niego, już jako motyl- wyjaśnił zajączek.
- Ojej, a my przed chwilą śmiałyśmy się z gąsienicy- przyznały skruszone myszki.
- No właśnie. Było jej bardzo przykro, właśnie z nią rozmawiałem.. Powinniście wiedzieć, że każdy z nas jest inny i to nie wygląd jest najważniejszy, bo wygląd się zmienia. Liczy się to, jacy jesteśmy w środku. Nic nie jest nam dane raz na zawsze.
- To prawda, ja też kiedyś byłam cała szara, a teraz przybyło mi sporo siwych włosków-
odpowiedziała jedna z myszek.
Dokładnie kochani wszystko się z czasem zmienia, a każdy z nas jest inny i przez to piękny.
Wy lubicie jeść nasiona, owoce i kopiecie płytkie norki, gdzie zbieracie zapasy.
Biedronki bardzo lubią jeść mszyce i inne szkodniki, które niszczą rośliny, dzięki czemu chronią rośliny.
Ślimak winniczek nosi na plecach swój domek, jest bardzo powolny, nie przepada za słonkiem, jak my, za to uwielbia deszcz.
Kret zaś bardzo słabo widzi, uwielbia kopać długie korytarze, też unika słońca i pozostawia na zewnątrz kopce ziemi.
Pszczoła nie tylko produkuje miód, ale także zapyla kwiatki, dzięki czemu rośliny mogą się rozwijać.
- Rzeczywiście- przyznały myszki. Każdy z nas jest inny i robi coś zupełnie innego.
- Tak właśnie jest i to czyni świat tak różnorodnym- wyjaśnił zajączek.
- To co teraz powinniście zrobić?- zapytał z uśmiechem.
- Przeprosić gąsienicę!- odpowiedziały zgodnym chórem myszki.
- Myszki udały się na poszukiwanie gąsienicy, a zajączek kicał dalej podziwiając różnorodność, jaką go otaczała. Wiedział, że wszystko się zmienia, dlatego musi korzystać z pięknej pogody, bo za kilka miesięcy nadejdzie zima i wszystko przykryję śniegiem, a on i jego przyjaciele będą musieli szukać schronienia.

3. Rozmowa na temat opowiadania:

Nauczycielka prowadzi rozmowę z dziećmi, naprowadzając je pytaniami.
• O czym było opowiadanie?
• Kto jest jego głównym bohaterem?
• Kogo spotkał zając?
• O jakich zwierzętach opowiadał zając myszkom?
• Co chciał im w ten sposób udowodnić?
• Co zajączek nazwał cudem natury? (W co przemienia się gąsienica?)

4. ”Z gąsienicy w motyla”- zabawa ruchowo- naśladowcza.

Nauczycielka wyjaśnia dzieciom, że za chwilę zamienią się w gąsienicę i będą, tak jak ona przemieniać się w motyla. Gąsienica nie ma nóg, więc dzieci będą poruszać się pełzając, za nauczycielem, do określonego miejsca, w którym to zwiną się w kokon i powoli będą się prostować, wyciągając ręce, a następnie jako w pełni rozwinięte motyle będą fruwać po łące.

5. „Szukamy zwierzątek”- karta pracy.

Zadaniem dzieci jest podzielenie nazw mieszkańców łąki na sylaby, narysowanie odpowiedniej liczy kropek przy każdym zwierzątku, połączenie w pary takich samych zwierząt oraz powiedzenie, kto jeszcze znajduje się na ilustracji.

6. Masażyk relaksacyjny.

Cieszą się dorośli i cieszą się dzieci- (rysujemy na plecach uśmiechy, na górze i na dole)
Słonko coraz mocniej świeci- (masujemy plecy obiema rękoma)
Do ogródka dziś pójdziemy- (idziemy po plecach palcami wskazującym i środkowym)
A tam ziemię przekopiemy- (wykonujemy ruchy jak kopiący piesek obiema rękoma)
Potem trochę wypielimy- wszystkie chwasty wyrzucimy- (naśladujemy wyrywanie chwastów i ich wyrzucanie)
Przygładzimy, przyciśniemy- (przyciskamy całymi dłońmi plecy i gładzimy je)
Ciężkim walcem przejedziemy- (przyciskamy plecy otwartą dłonią)
Jeszcze trochę pograbimy- (grabimy plecy tworząc z palców grabki)
W ziemi dziurkę wyżłobimy- (palcem wskazującym wyżłabiamy dziurkę na środku pleców)
W dziurce ziarenko umieścimy- (naśladujemy wkładanie ziarenka)
Dziurkę piaskiem zasypiemy- (naśladujemy zasypywanie)
Przyciśniemy, przygnieciemy- (naciskamy na plecy obiema dłońmi)
Wodą z konewki podlejemy- (uderzając palcami naśladujemy deszczyk
Cieszą się dorośli i cieszą się dzieci- (rysujemy na plecach uśmiechy, na górze i na dole)
Słonko coraz mocniej świeci- (masujemy plecy obiema rękoma)
A roślinki dojrzewają- (rysujemy krętą linię od dołu plecków aż do szyi)
I główki do słoneczka wystawiają- (głaszczemy po głowie mierzwiąc włosy)

III Część końcowa

7. Podsumowanie

Nauczycielka mówi dzieciom, że teraz podsumujemy sobie, to o czym dziś rozmawialiśmy,
a zrobimy to poprzez niedokończone zdania. Nauczycielka zaczyna zdanie, a dzieci wspólnie
je kończą:

Gąsienica przeobraża się w pięknego ...... .
Wszystko wokół cały czas się...... .
Wygląd nie jest ............... .
Po lecie przychodzi jesień, a po jesieni ............. .
Ślimak porusza się bardzo ................ .
Mszyce i inne szkodniki to przysmak ................ .
Słabo widzące zwierzę, które ryje długie korytarze i pozostawia kopce z piasku to ...................... .

Dziękuję kochani. Mam nadzieję, że udało mi się wprowadzić Was w wiosenny nastrój. I od teraz, jak będziecie na wiosennej łące, to spojrzycie na nią inaczej, bo wiecie już, co kryje się w trawie.
Pamiętajcie również o tym, że tak, jak różni są mieszkańcy łąki, tak i my się różnimy i musimy siebie szanować, takimi, jakimi jesteśmy.