Kształcenie słuchu muzycznego w terapii logopedycznej

Kształcenie słuchu muzycznego w terapii logopedycznej

Muzyka ,inspirowany nią ruch oraz mowa rytmizowana i ekspresyjna mieszczą w sobie porządek stanowiący o swoistym pięknie i właściwościach regulatywnych w odniesieniu do motoryki, psychiki i zachowań społecznych dzieci.
W porządku tym tkwi siła terapeutyczna muzyki, inspirowanego nią ruchu i mowy. Dlatego wszystkie elementy muzyki mogą być wykorzystane jako stymulatory ładu wewnętrznego dziecka. Niemal u wszystkich dzieci, dzięki funkcjom podkorza występują reakcje motoryczne na muzykę odzwierciedlające ten porządek – dzieci kołyszą się przy muzyce lub w mowie w trójmiarze, klaszczą miarowo lub maszerują słysząc muzykę lub mowę w metrum parzystym, zmieniają nasilenie intensywności ruchu podczas zmiany tempa muzyki i mowy.
Poprzez odpowiednie układanie ćwiczeń rytmicznych i metrycznych, a także pobudzających i hamujących, można osiągnąć wysoki stopień uporządkowania koordynacji wzrokowo-ruchowej i słuchowej, a w rezultacie sprawności ogólnej.
Mowa jest jedną z form motoryki. Wymaga skomplikowanych ruchów narządów artykulacyjnych dla wydobycia głosu dlatego zajęcia umuzykalniające mają ogromny wpływ na jej rozwój. Z doświadczenia wiem, żę dzieci częściej wydają głos w czasie ruchu i przy muzyce niż w bezruchu i ciszy. Dlatego tez udział w różnych zabawach z muzyką, stanowią świetną motywację u dzieci do przełamywania niechęci do wydobywania głosu i posługiwania się mową.

O wpływie muzyki na pożądany poziom parametrów fizjologicznych, obniżeniu lęków i poprawie stanu psychicznego pisze E. Galińska,1997. Kontakt dzieci z muzyką w kontekście terapeutycznym nazywa „wentylem dla spiętrzonych emocji negatywnych”.
Ładny tekst zachęca do mowy, śpiewania i zabawy. Taneczne kompozycje, rekwizyty zachęcają do ruchu.
Wykorzytsując w terapii grupowej właściwości terapeutyczne muzyki wato pamiętać ,żę Muzyka z rytmiką pomagają w uspołecznianiu dzieci. Łagodzą pierwsze oraz ułatwiają kolejne kontakty z rówieśnikami, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci przebywające tylko w towarzystwie osób dorosłych, dla których zetknięcie z grupą rówieśniczą jest pewnym szokiem. Muzyka narzucając w czasie ćwiczeń wszystkim dzieciom jednakowe tempo, rytm, a także nastrój niweluje indywidualne, wypływające z zaburzeń zachowania reakcje, i pomaga we współdziałaniu.
Ważną funkcją muzyki jest łagodzenie lęku i towarzyszących mu zjawisk jak: podwyższanie hormonów stresowych, nadmierne przyśpieszenie krążenia i oddechu, pocenie się obniżanie progu bólu, zmniejszanie odporności organizmu.
Muzyka jako zjawisko akustyczne budzi ożywienie emocjonalne i chęć towarzyszenia dźwiękom. Reakcje z nią związane mogą być nieświadome i chaotyczne lub świadome, zamierzone i uporządkowane. Przejście od pierwszego do drugiego jest możliwe dzięki pracy.Jednocześnie warto podkreślić, że muzyka, którą wykorzystujemy na zajęciach i prezentujemy podczas zajęć może dzięki swoim właściwościom gwarantować dzieciom z wszelkim zburzeniami komunikacyjnymi poczucie bezpieczeństwa, tak niezbędnego do przystosowania społecznego.
Muzyka przełamuje barierę trudności intelektualnych i stronę słowną poleceń pozwalając na spontaniczne i niczym nieskrępowane reakcje. Przede wszystkim chodzi oto, aby dziecko z przyjemnością chciało działać.
Z przeprowadzonych obserwacji własnych i badań naukowych można śmiało stwierdzić, że muzyka słuchana na „żywo” w czasie zajęć ma większą wartość dla słuchaczy, niż słuchana z płyt. Moje własne obserwacje wykazały, że aktywne uczestnictwo w zajęciach muzycznych np wykorzystujące grę na na tradycyjnym instrumencie powodowało wzrost zaangażowania dzieci w czasie słuchania muzyki.

Podsumowując aktywny udział dzieci w różnych muzycznych zabawach dostosowanych do ich możliwości psychofizycznych wpływa na poprawę ich przystosowania społecznego, rozwoju mowy i wzrostu samokontroli mięśniowo ruchowej.

Opracowała
Ewa Syjud-Onacka