Zabawy matematyczne z wykorzystaniem materiału przyrodniczego - kasztany

Temat zajęć: „Zabawy matematyczne z wykorzystaniem materiału przyrodniczego- kasztany”

Cele ogólne:
Rozwijanie kompetencji matematycznych dzieci.
Rozwijanie samodzielności wychowanków- plan daltoński.

Cele operacyjne:
Dziecko:
- wkłada do obręczy tyle kasztanów, ile wskazują kropki na kostce;
- liczy obiekty niewidoczne (np. dźwięki) i określa ich liczbę;
- kontynuuje ciąg rytmiczny;
- zgodnie współdziała w grupie.

Metody: elementy metody E. Gruszczyk- Kolczyńskiej, stawianie zadań do wykonania, działanie, aktywizacja poprzez materiał przyrodniczy, elementy planu daltońskiego.

Formy pracy:
- indywidualna;
- z całą grupą.

Środki dydaktyczne:
- wiersz „Psotny wietrzyk”;
- kosz wiklinowy z kasztanami;
- obręcze;
- kostka matematyczna;
- plastikowa butelka;
- piosenka „Szumi las”;
- liście, żołędzie;
- emblematy z uśmiechniętą/smutną buzią.

1. „Psotny wietrzyk”- wprowadzenie do tematu zajęć; wspólne recytowanie wiersza; głośniejsze akcentowanie liczebników porządkowych: pierwszy, drugi, trzeci, czwarty.
Rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela: Jak myślicie co mam w koszyku? Czym dzisiaj będziemy się bawić? Co przydarzyło się kasztankom w wierszu?
2. „Liczymy kasztany”- nauczyciel rzuca kostką matematyczną; dzieci wkładają do obręczy tyle kasztanów, ile wskazują kropki na kostce. (dla każdego dziecka kasztany w woreczku i obręcz, rozdają pomocne dłonie)
3. „Bystre ucho”- nauczyciel powoli wrzuca kasztany do plastikowej butelki, dzieci mają zamknięte oczy i liczą, ile kasztanów wpadło do butelki. Każde dziecko układa w swojej obręczy, tyle kasztanów, ile dźwięków usłyszało. (ustawienie poziomu ciche żółwie)
4. „Szumi las”- zabawa muzyczno- ruchowa.
5. „Kasztanowe rytmy”- nauczyciel prezentuje dzieciom ciąg rytmiczny na dywanie; następnie dzieci dokładają po jednym elemencie (kasztan, liść lub żołądź) z zachowaniem ciągu rytmicznego. (plan daltoński – praca zespołowa)
6. Ewaluacja zajęć. Nauczyciel rozdaje dzieciom obrazki (z jednej strony smutna z drugiej wesoła buzia) i prosi, by pokazały obrazek z wesołą buzią, jeśli zajęcia im się podobały, bądź ze smutną, jeżeli coś dzieciom nie odpowiadało.