Trening koncentracji uwagi - scenariusz zajęć dla 6-latków

Scenariusz zajęć z wykorzystaniem techniki MINDFULNESS
(trening uważności) dla grupy 6-latków

Cele ogólne:
- doskonalenie koncentracji uwagi
- kształtowanie wrażliwości na sygnały własnego ciała

Cele szczegółowe: (uczeń)
- nazywa swoje stany emocjonalne,
- rozpoznaje i nazywa dźwięki z najbliższego otoczenia
- słucha rytmu swojego serca, określa kiedy bije szybciej, a kiedy wolniej
- napina i rozluźnia mięśnie
- koncentruje się na własnym oddechu
- wykonuje ćwiczenia manualne na plecach kolegi lub koleżanki

Metody (wg Kupisiewicza):
- oparte na słowie: pogadanka, dyskusja,
- oparte na obserwacji: metoda obserwacji, metoda pomiaru rzeczy i zjawisk,
- oparte na praktycznej działalności ucznia: metoda laboratoryjna, metoda zajęć praktycznych,

Formy: indywidualna, zespołowa, zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: szklana, woda, soda oczyszczona, łyżeczka, woreczki lub maskotki dla każdego dziecka, piłka z minkami.

Przebieg zajęć:

1. Na dobry początek

• Nastroje
Dzieci siedzą w kole, po kolei podają sobie piłkę, na której narysowane są minki: wesoła i smutna. Każde dziecko, które otrzyma piłkę, określa swój nastrój (wybiera minkę na piłce), oraz jeśli chce mówi, dlaczego tak się czuje.

2. Część właściwa

• Eksperyment
Nauczyciel prosi wybrane dziecko, aby spojrzało przez szklankę z wodą i określiło czy coś przez nią widzi. Następnie do szklanki zostaje wsypane kilka łyżek sody oczyszczonej. Dziecko ponownie sprawdza czy coś widać.
Nauczyciel tłumaczy, że tak jak soda „zmąciła wodę”, tak nasze emocje powodują, że nie widzimy wyraźnie, że w naszych głowach wirują myśli.
Szklanka z woda zostaje odstawiona, wracamy do niej na koniec zajęć.

• Co u nas słychać
Na początku nauczyciel wydobywa dźwięk uderzając w gong lub trójkąt. Dzieci starają się wsłuchać w dźwięk i spróbować określić jego długość, np. zamykają oczy gdy nauczyciel uderza w gong i otwieraj dopiero, gdy przestaną go słyszeć lub podnoszą wtedy rękę.
Następnie nauczyciel prosi dzieci, żeby na 30 sekund zamknęły oczy i spróbowały usłyszeć najwięcej dźwięków dochodzących z otoczenia. Chętne dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami.

• W rytmie serca
Dzieci siedzą na dywanie, przykładają rękę do serca i próbują wczuć się w jego rytm.
Następnie nauczyciel prosi, aby dzieci wstały i wykonały 10 pajacyków, 5 przysiadów i 10 podskoków. Ponownie siadają i „słuchają” swojego serca – czy serce bije szybciej czy wolniej, czy łatwiej im się oddycha? Co zrobić, aby uspokoić oddech i serce – burza mózgów.

• Ruchome brzuszki
Nauczyciel demonstruje dzieciom, jak prawidłowo oddychać – wdech nosem, wydech ustami, następnie demonstruje jak oddycha się przeponą. Prosi dzieci, aby położyły sobie rączkę na brzuchu i sprawdziły czy ręka się porusza podczas oddychania. Następnie dzieci kładą się na plecach, a na brzuchu umieszczają maskotkę, albo woreczek. Starają się oddychać w taki sposób, aby maskotka (woreczek) podnosiła się i opadała. Ćwiczenie powtarzają kilka razy.

• Masaż – Pieczemy ciasto
Dzieci siedzą w kole w parach, jedna osoba za druga. Nauczyciel opowiada historyjkę, a dzieci wykonują do niej polecenia.
- do miski wbijamy 4 jajka – dzieci 4 razy lekko uderzają zaciśniętą piąstką w plecy kolegi,
- dosypujemy szklankę cukru - przesuwamy placami otwartej dłoni po plecach z góry na dół,
- przesiewamy mąkę – palcami otwartych dłoni gładzimy plecy z prawej do lewej i z powrotem,
- siekamy margarynę – uderzamy bokiem dłoni,
- dodajemy 3 szczypty proszku do pieczenia – lekko szczypiemy 3 razy,
- zagniatamy ciasto,
- wałkujemy - 2 zaciśnięte piąstki - przesuwamy w górę i w dół,
- wykrawamy 6 ciasteczek – placami dłoni rysujemy okręgi,
- układamy ciastka na blasze – dotykamy opuszkami palców całej dłoni,
- programujemy piekarnik – placem wskazującym dotykamy pleców.
Na koniec dziękujemy plecki kolegi kilka razy z góry na dół. Następnie dzieci zamieniają się rolami.

• Napinamy/rozluźniamy
Dzieci kładą się na placach, nauczyciel podaje nazwy poszczególnych części ciała, a dzieci próbują je piana na kilka sekund, a następnie rozluźnić (zaciskamy pięści, chowamy głowę w ramiona, wciskamy plecy w podłogę).

3. Podsumowanie
Sprawdzamy co się wydarzyło w szklance z wodą i sodą - soda opadła –WNIOSEK - teraz znowu wszystko widać. Jak nasze emocje opadną, też może uda nam się dostrzec rzeczy, osoby, rozwiązania, których wcześniej nie widzieliśmy.

Na koniec dzieci po kolei dzielą się swoimi wrażeniami, które ćwiczenia podobały im się najbardziej. Mogą też jeszcze raz określić swój nastrój po udziale w zajęciach.

Opracowała: Joanna Niemiec