Węgiel kamienny. Scenariusz zajęć obserwowanych w grupie dzieci 6-letnich

Tematyka obserwacji:
Ocena efektów pracy nauczyciela z dziećmi w zakresie wybranych elementów procesu dydaktycznego, wychowawczego lub opiekuńczego w obszarach ujętych w podstawie programowej.
Obszar podstawy programowej:
Fizyczny obszar rozwoju dziecka:
5) uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne;
Emocjonalny obszar rozwoju dziecka:
1) Rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, próbuje radzić sobie z ich przeżywaniem;
Poznawczy obszar rozwoju dziecka:

Treści programowe:
- uczestniczenie w zabawach organizowanych przez nauczyciela, dających dziecku satysfakcję i radość.
Temat: Węgiel kamienny
Cele główne:
Cele szczegółowe:

Metody:
Oglądowa: pokaz obrazków do wiersza,
Słowna: wiersz nauczyciela, wypowiedzi dzieci, objaśnienie,
Czynna: zadań stawianych do wykonania.
Formy pracy:
Zbiorowa, indywidualna.
Pomoce dydaktyczne:

Przebieg zajęć:
1. Powitanie piosenką ,,Wszyscy są, witam was”
2. Rozmowa na temat powstania węgla.
− Czy wiecie, jak powstał węgiel?
Wyjaśnienie nauczyciela:
Wiele, wiele milionów lat temu, tam gdzie obecnie znajdują się kopalnie węgla kamiennego, był ogromny las, pełen olbrzymich skrzypów, widłaków, paproci. Drzewa te rosły wiele lat, a potem łamały się i przewracały ze starości. Zalewała je woda, osadzał się na nich muł. Przysypywała ziemia. Na nich rosły następne drzewa, które po wielu latach spotykał ten sam los. Drewno leżące pod ziemią bez dostępu powietrza twardniało powoli i zamieniało się w czarne, twarde bryły. Dowodem na to są ślady paproci czy innych roślin odbite na węglu. Działo się to w czasach, gdy ludzi jeszcze nie było – mieli pojawić się za miliony lat w procesie ewolucji. Dzisiaj węgiel wydobywa się spod ziemi w kopalniach, a robią to górnicy.
3. Słuchanie wiersza M. Terlikowskiej ,,Węglowa rodzinka”

Nauczyciel, recytując wiersz, umieszcza na tablicy obrazki produktów otrzymanych podczas chemicznej obróbki węgla kamiennego.

To węglowa jest rodzina: parafina, peleryna, duża piłka w białe groszki i z apteki proszek gorzki, i z plastiku sześć koszyków, gąbka, co się moczy w wodzie, i benzyna w samochodzie,
czarna smoła, biała świeca, to rodzina węgla z pieca. Widzę już zdziwione miny: – Co ma węgiel do benzyny? – Czy jest z węglem spokrewniona gąbka miękka i czerwona? Otóż właśnie wiem na pewno,
że jest jego bliską krewną. Węgla jest po odrobinie w parafinie, w pelerynie, w dużej piłce w białe groszki, i z apteki proszku gorzkim, i w ołówku tym w piórniku, i w koszyku, tym z plastiku. Nawet świeczki, te z choinki, to też węgla są kuzynki.
Lecz wśród wielkiej tej rodziny, wśród kuzynów i rodzeństwa, nie ma ani odrobiny rodzinnego podobieństwa. Węgiel czarny jest jak skała, koszyk żółty, świeca biała. Skąd się wzięły te różnice? O! to już są tajemnice, które kryją się w fabryce.

4. Dzielenie na sylaby nazw produktów otrzymanych z węgla.
Nauczyciel pokazuje obrazki, a dzieci dzielą ich nazwy na sylaby z jednoczesnym wykonywaniem określonych ruchów, np. klaskanie, tupanie, podskakiwanie, klaskanie nad głową...

5. Zabawa ruchowa ,,Puste wagony, pełne wagony”.

Dzieci dobierają się parami. Stają jedno za drugim, podają sobie ręce, tworząc wagony. Na hasło Puste wagony – dzieci poruszają się szybko, a na hasło Pełne wagony – powoli, bo są pełne wydobytego węgla.

6. Ewaluacja