Określamy swoje mocne strony. Wypowiedzi uczniów na podstawie "Bajki o pajączku" M. Molickiej

Określamy swoje mocne strony. Wypowiedzi uczniów na podstawie „Bajki o pajączku”
Cele:
- uczy się rozpoznawać i nazywać emocje,
- umie określić swoje mocne strony,
- ma poczucie własnej wartości,
- jest wrażliwy na krzywdę innych,
- lepiej rozumie siebie i innych,
- włącza wiedzę do emocji,
- umie zachować się w sytuacji trudnej.

1. Powitanie uczniów
2. Zabawa „Para do pary”
3. Wypowiedzi uczniów -Jakim zwierzątkiem mógłbyś być?
Dzieci stoją w kręgu, na stoliku wyłożone obrazki z różnymi zwierzętami, np. pies, kot, koń, wiewiórka, tygrys, żyrafa, słoń, kaczka, lis, jeż, niedźwiedź, paw, kura, kogut, motyl itp. Uczniowie mają za zadanie wybrać jeden obrazek i powiedzieć zdanie - Wybieram wiewiórkę, ponieważ lubi orzechy. wybieram kota, ponieważ lubię się z nim bawić. wybieram niedźwiedzia, ponieważ lubię ogromne zwierzęta.
Podczas zabawy poznajemy dzieci, integrujemy grupę, ćwiczymy wypowiedzi ustne.
4. Odczytanie bajki
„Bajka o pajączku”
Mały pajączek ciężko zachorował. Wiele dni przeleżał w szpitalu. Często myślał o swoich kolegach, tęsknił za nimi. Marzył o wspólnych zabawach, rozmowach. Nie mógł się doczekać, kiedy wróci do domu i wreszcie pójdzie do szkoły (przedszkola).
No, jesteś prawie wyleczony- powiedział pewnego dnia doktor. – Musisz się tylko jak najszybciej nauczyć chodzić o kulach, bo twoje nóżki jeszcze są bardzo, ale to bardzo słabe. E- pomyślał sobie pajączek.- To nic wielkiego, nauczę się tego, a potem wrócę do domu, do szkoły (przedszkola) i będę już zawsze z moimi kolegami. Wszystkie ćwiczenia wykonywał z wielką chęcią i energią, nieraz ścierał pot z czoła, przezwyciężał ból, ale się nie poddawał. Marzył o dniu kiedy koledzy przyjmą go z powrotem do grupy. Opanował doskonale sztukę chodzenia o kulach, potrafił nawet chodzić sam, podpierając się jedną kulą. To był wielki sukces, cieszył się i lekarz, i pielęgniarki, i rodzice, a pajączek był wprost szczęśliwy, nie mógł się tylko doczekać, kiedy pójdzie do szkoły. Nareszcie nastąpi ten długi oczekiwany dzień. Rodzice podwieźli go pod budynek, a dalej szedł sam, podpierając się kulą. Serce rozpierała mu radość, że już za chwilę będzie razem z kolegami. Wszedł do klasy(sali) i... Najpierw zaległa cisza, a potem posypały się wyzwiska: kulas, kuternoga, niezgrabek –i śmiech ,wytykanie palcami. Pajączek zagryzł zęby z bólu ,płakał w środku, ale na twarzy nie pojawiła się żadna łza. Doszedł do ławki (krzesła), usiadł. Jeszcze nigdy nie czuł się taki smutny, bez sił, zmęczony. Od tej pory w szkole (przedszkolu)stał zawsze na uboczu, nie bawił się z innymi. Po szkole (zajęciach przedszkolnych) spędzał czas w mieszkaniu, nie wychodził na podwórko. Minęło kilka tygodni. Nauczycielka – pani Pajęczyna – poinformowała uczniów (dzieci), że odbędzie się w szkole wielki konkurs, rywalizacja między klasami (grupami)na najpiękniejszą pracę, jaką tylko potrafią wykonać pajączki. Co to za konkurs, co to za zadanie? – pytały bardzo zaciekawione. A co pajączki potrafią robić najlepiej ? – spytała pani. Oczywiście pajęczynę! – chórem odkrzyknęła klasa (dzieci). Tak, zgadłyście – potwierdziła nauczycielka. –Jest to bardzo ważny konkurs dla pajączków, bardzo – powtórzyła. – Brać się do pracy, bo za tydzień rozstrzygnięcie – dodała. Przez cały tydzień pajączki zbierały się w grupki, dyskutowały, chwytały się za główki, bo każdy chciał zwyciężyć. Ostatniego dnia przyniosły swe prace i trwało niekończące się porównywanie. Tylko pracy naszego pajączka nikt nie oglądał. Miał ją zwiniętą w papier i tak ją oddał pani. Po godzinie pani Pajęczyca wpadła do klasy (grupy)jak bomba i z radością obwieściła : Praca ucznia (dziecka) z naszej klasy (grupy) zwyciężyła! Kto, kto jest tym szczęśliwcem – poruszeni pytają jedni przez drugich. Pani rozwinęła rulon i przed ich oczyma ukazała się cała utkana z promieni słońca sieć, mieniąca się wszystkimi kolorami tęczy. Jaka piękna , cudowna- szepcą. Ale, ale, proszę pani to nie jest praca żadnego z nas – powiedzieli uczniowie (dzieci), zawiedzeni. To jest pajęczynowa sieć naszego pajączka- powiedziała pani i podeszła do niego, całując go serdecznie. On, ten kuter...to niemożliwe – kiwały główkami. Tak pięknie tkać nie potrafi nikt – powiedziała pani. – Dzięki niemu nasza klasa (grupa) wygrała konkurs i w nagrodę pojedziemy do grot zobaczyć najstarsze sieci pajęcze. Hurra, Hurra!- rozległy się gromkie krzyki. Rzucili się wszyscy na pajączka, gratulując mu ściskając go. Od tej pory już nikt go nie przezywał, przeciwnie – wszyscy chcieli się z nim bawić i uczyć, byli dumni z jego umiejętności.
5. Wypowiedzi uczniów na podstawie bajki ukierunkowane pytaniami nauczyciela
Rozmowa na temat bohaterów bajki :
- O czym marzył pajączek będąc w szpitalu?
- Jak zachowali się koledzy wobec pajączka po jego powrocie do szkoły?
- Jak oceniacie ich zachowanie?
- Jakie uczucia towarzyszyły pajączkowi, gdy dokuczali mu koledzy?
- Co wpłynęło na zmianę stosunku kolegów do pajączka?
- Jak myślicie, co czuł pajączek, gdy wygrał konkurs?
- Czy znacie kogoś, komu dokuczają koledzy?
- Jakiej rady możemy udzielić takiej osobie?

6. Odgadywanie zagadek:
Jaka to emocja? Powiedzcie, dzieci -
Rączki wymachują, ciało w górę leci,
Oczy jak iskierki się zapalają,
Wszystkie ząbki usta odkrywają. radość

Usta jak podkówka odwrócona,
Często łezka w oku zakręcona.
Wygląd twarzy tej dziewczyny
Jakby najadła się cytryny. smutek

Mówią o nim, że ma wielkie oczy,
Gdy się do naszego umysłu wtoczy,
Trzęsie nami śmiało
I paraliżuje całe ciało. strach

Gdy się w nasze serce wkrada,
To naszymi myślami włada.
Marszczy nam nosek, oczy i czoło,
Tupie nóżką i rączką grozi wkoło. Złość

Wszystkich was zapytuję
Jaką emocję buźka ta wskazuje -
Usta długie "o" wypowiadają,
A oczka się zazwyczaj zaokrąglają. zdziwienie/zachwyt

Często na naszej twarzy się maluje,
Gdy czegoś ciekawszego oczekuje.
Rączka usta szeroko otwarte przykrywa,
Kto mi powie, jak się to uczucie nazywa? znudzenie

Zgadniecie, jakie to uczucie, bez trudności -
Uśmiech od ucha do ucha na buzi gości,
Marzenie oczy nam skraca,
Spokój na twarzy powraca. Zadowolenie

Nie jest wcale łatwe to zadanie,
To jest właśnie moje zdanie -
Ręką po głowie stukanie,
Oczy jakby zadawały pytanie. Zamyślenie

7. Podsumowanie zajęć – co podobało Ci się podczas zajęcia