Funkcjonowanie dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim w przedszkolu

Niepełnosprawność intelektualna dziecka jest jednym z czynników, które mają ogromny wpływ na funkcjonowanie rodziny. O trudnościach z jakimi boryka się rodzina, w której narodziło się dziecko z niepełnosprawnością intelektualną można znaleźć dużo mądrych publikacji i książek. Choć każda sytuacja jest wyjątkowa to pewne jest to, że życie takiej rodziny jest bardzo trudne i często na swojej drodze spotyka wiele utrudnień
i komplikacji wynikającej ze wspomnianej niepełnosprawności. Rodzina, która spotyka się
z niepełnosprawnością jest narażona na wątpliwości i wiele trudności. Każdy inaczej spostrzega wpływ niepełnosprawności intelektualnej swojego dziecka na funkcjonowanie swojej rodziny, na swoje małżeństwo, kontakty z najbliższymi czy też życie zawodowe.
Choć niepełnosprawność intelektualna od kilkudziesięciu lat jest społecznie akceptowana (pozornie), a rodziny z dziećmi niepełnosprawnymi zaczęły wychodzić do społeczeństwa
i ujawniać swoje dzieci jeszcze wielu rodziców odczuwa wstyd przed ludźmi, że niepełnosprawność intelektualna dotknęła właśnie ich rodzinę.
Wsparcie wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich rodziców podejmowane jest głównie, by mobilizować takie osoby do radzenia sobie ze swoimi problemami. Pamiętajmy, że wsparcie powinno usprawniać a nie wyręczać. Dlatego istotą pomocy jest udzielanie wsparcia osobie z niepełnosprawnością w formie umożliwienia jej samodzielnej egzystencji, dania szansy na aktywność zawodową, możliwość realizowania się w rolach społecznych i pobudzenia do własnego rozwoju. Programy wsparcia przygotowane indywidualnie dla osób z niepełnosprawnością intelektualną powinny uwzględniać kilka obszarów. Są to: pomoc w usprawnianiu umiejętności intelektualnych, wsparcie w zakresie nabywania umiejętności praktycznych i uczenia się różnych form zachowań adaptacyjnych, uczenie się wchodzenia w role społeczne, pomoc w nawiązywaniu i trwaniu relacjach interpersonalnych, wsparcie medyczne i uczenie się troski o własne zdrowie oraz wprowadzenie w szersze środowisko społeczne i kulturowe.
Ważne jest żeby podkreślić, że ostateczny poziom funkcjonowania osoby
z niepełnosprawnością intelektualną zależy nie tylko od otrzymanego wsparcia. Osoba, która otrzymuje pomoc, może swoim zachowaniem aktywnie zmieniać zakres otrzymywanego wsparcia. Należy też zauważyć, że w sytuacji braków postępów nie obniża się wsparcia, lecz zmiany są w formie pomocy, która może okazać się skuteczniejsza.
Wysłanie dziecka z niepełnosprawnością intelektualna do przedszkola, czyli pierwszej placówki edukacyjnej w życiu małego człowieka to krok milowy. Dziecko pośród innych dzieci dużo lepiej się rozwija, uczy się i przystosowuje do życia. Dziecko z orzeczeniem
o niepełnosprawności może liczyć na dostosowanie zajęć edukacyjnych do swojego poziomu. Forma pracy z takim dzieckiem jest określona w orzeczeniu o specjalnych potrzebach edukacyjnych a nauczyciele przedszkola i rodzice powinni starać się jak najbardziej pomóc dziecku by mogło osiągnąć przynajmniej podstawową wiedzę i umiejętności, które pomogą mu w samodzielnym życiu. Rola przedszkola jako pierwszego etapu nauczania jest nieoceniona i często niedoceniana.