Ciekawe metody aktywizujące na lekcje języka angielskiego i nie tylko...

CIEKAWE METODY AKTYWIZUJĄCE NA LEKCJI JĘZYKA ANGIELSKIEGO

Co rozumiem pod pojęciem -metoda aktywizująca...

„Metody aktywizujące to taki sposób nauczania, w którym nauczyciel nie przekazuje dzieciom gotowej wiedzy, lecz stwarza warunki do samodzielnego uczenia się”.

Dlaczego warto je stosować?

• uczeń zapamiętuje o wiele więcej,
• systematyzuje i utrwala wiedzę,
• uczy się planowania , organizowania, oceniania własnej nauki,
• rozwija twórcze i logiczne myślenie,
• pobudza wyobraźnię,
• uczy się negocjowania i asertywności,
• rozwija zainteresowania,
• doskonali umiejętność komunikowania się werbalnego i niewerbalnego,
• uczy się prezentowania własnego punktu widzenia,
• uczy się uwzględniać poglądy innych,
• uczy się rozwiązywania problemów w sposób twórczy,
• wykorzystuje własne pomysły i dzieli się nimi z innymi uczniami,
• uczy się pełnienia różnych ról,
• uczy się efektywnie współpracować w grupie,
• uczy się przestrzegania zasad,
• widzi efekty swojej pracy,
• odczuwa zadowolenie z wykonanego zadania,
• podwyższa swoja samoocenę,
• buduje pozytywną motywację do nauki

Najpopularniejsze metody aktywizujące:

1. Burza mózgów

Zwana również giełdą pomysłów. Metoda opracowana przez Osborna. Celem tej metody jest generowanie pomysłów osób uczących się. Nauczyciel przedstawia jakiś problem i prosi uczniów o znalezienie sposobów jego rozwiązania. W pierwszym etapie każdy pomysł jest dobry. Nie oceniamy. Szukamy rozwiązań oryginalnych. Kolekcjonowanie pomysłów odbywać się może na tradycyjnej tablicy. Ja polecam użycie tablicy Jamboard z kolorowymi notkami, które uatrakcyjnią proces tworzenia.
2. Drama

Założenie tej metody na lekcjach języka obcego polega na uczeniu słów, zwrotów i struktur gramatycznych, które są niezbędne w codziennej komunikacji. Uczniowie niekiedy specjalnie do tego przebrani wcielają się w nowe, lecz zazwyczaj dobrze znane im role, starając się jak najdokładniej oddać charakter granych postaci. Nie ma napisanych tekstów. Uczestnicy dramy sami improwizują rozmowę. Scenki pozwalają na swobodę wypowiedzi, rozwijanie wyobraźni i ćwiczenie kilku umiejętności językowych jednocześnie. Są też doskonałą okazją, aby przemycić uczniom ważne informacje dotyczące zwyczajów krajów anglojęzycznych.

3. Kula śniegowa

„Kula śniegowa, inaczej zwana dyskusją piramidową, polega na przechodzeniu od pracy indywidualnej do pracy w całej grupie.” Pierwszym etapem pracy jest tutaj rozwiązywanie danego problemu indywidualnie. Każdy uczeń ma zastanowić się nad istotą konkretnego problemu. Drugim etapem jest praca w parach. Nauczyciel prosi dzieci o dobranie się w dwójki, bądź je w nie łączy według własnych preferencji. Zadaniem dzieci jest podzielenie się swoimi przemyśleniami i ustalenie wspólnego stanowiska. Kolejny etap polega na tym samym, pracując w grupach czteroosobowych. Ostatnim etapem jest dyskusja, w której bierze udział jednocześnie cała klasa. Uczeń uczy się nie tylko odpowiedniego doboru słów, ale również ich logicznego powiązania i argumentowania, aby przekonać innych.

4. Bezludna wyspa

Nauczyciel opowiada uczniom następującą historię: Rozbił się okręt. Jesteście rozbitkami, którzy uratowali się. Morze wyrzuciło was na bezludną wyspę.
Macie zorganizować sobie życie na tej wyspie.
Nauczyciel podaje podczas zabawy problemy do rozwiązania związane np. z tematem zajęć. Możemy poćwiczyć czasowniki modalne, struktury przyszłe, lub czas Present Perfect.
Ćwiczenie kończy się odpłynięciem rozbitków z bezludnej wyspy.

5. Debata ‘za’ i ‘przeciw’

Dobra metoda przy omawianiu ciekawych tematów.
Uczniowie dowiadują się, jak należy dyskutować, wyrażać swoje zdanie bez prowokacji i osobistych ataków.
Każda grupa musi mieć taki sam czas na wypowiedź.
Przebieg:
• Określenie tematu debaty.
• Podział uczniów na dwie grupy.
• Wyznaczenie czasu na przygotowanie argumentów.
• Prezentacja argumentów.
• Podsumowanie wyników debaty oraz ocena jakości i siły argumentów.

6. Metoda projektu.

Metoda projektu daje największe szanse praktykowania kilku umiejętności jednocześnie. Na czym ona polega? Pierwszym etapem jest wybór właściwego tematu, do wyboru, którego możemy użyć burzy mózgów. Drugim etapem będzie dokonanie opisu projektu (cel, formy realizacji, sposoby jego prezentacji oraz plan pracy grupy). Etapem najbardziej wytężonej pracy będzie faza trzecia. Fazami kończącymi projekt jest jego prezentacja i późniejsza ocena. Czas trwania projektu nie jest ramowo określony. Dużym plusem metody projektu jest możliwość wykorzystania innych technik aktywizujących.

7. Storytelling

Metodą rozwijającą wyobraźnię, wzbogacającą zasób słownictwa i praktykującą struktury gramatyczne jest układanie historyjek. Podaję 3 różniące się zasady:
- nauczyciel podaje uczniom kilka słów kluczowych, które w konkretnej bądź dowolnej kolejności maja znaleźć się w ich historyjce. Uczniowie mogą pracować indywidualnie, parami lub w grupach.
- uczniowie wymyślają historię (możliwie zabawną) z użyciem słów do zapamiętania. Każdy uczeń tworzy jedno zdanie z wykorzystaniem jednego słowa. Kolejny uczeń dobudowuje kolejne zdania – elementy historyjki. Całość musi mieć spójną całość.
- nauczyciel rozpoczyna historyjkę. Każdy uczeń dodaje jeden wyraz i tak tworzy się cała historia.
Ćwiczenia świetnie sprawdzają się podczas lekcji powtórzeniowych. Dają uczniom szansę utrwalenia słownictwa i zapamiętania kłopotliwych wyrazów. Dobrym pomysłem jest zorganizowanie zawodów polegających na wymyśleniu najoryginalniejszej, najzabawniejszej i najpoprawniejszej pod względem językowej historii. Element współzawodnictwa zawsze powoduje zwiększenie zaangażowania uczniów.

8. Piosenki

Uzupełnianie tekstów piosenek jest chętnie wykorzystywaną metodą w czasie zajęć języka obcego. Wyszukujemy piosenkę odpowiednią pod względem gramatycznym i leksykalnym, dostosowaną do danego poziomu uczniów. Z łatwością można odnaleźć piosenkę spełniającą wszystkie wyznaczone powyżej kryteria i dopasować do niej odpowiednie typy ćwiczeń. Dla młodszych dzieci najodpowiedniejsze będą ćwiczenia ruchowe towarzyszące tekstowi. Dla starszych dzieci ciekawym wyzwaniem będzie uzupełnianie luk czy chronologiczne układanie rozsypanych części tekstu piosenki. Różnorodność tekstów daje duże możliwości urozmaicenia niemal każdego bloku leksykalnego realizowanego na zajęciach.

9. Żaglowiec

Nauczyciel dzieli klasę na grupy. Każda grupa otrzymuje plakat z narysowanym okrętem i rozpoczętym opowiadaniem. Uczniowie dopisują ciąg dalszy wydarzeń. Po upływie wyznaczonego czasu okręt płynie do następnej grupy. Zadanie kończy się w momencie, kiedy okręt opłynie cały świat (wszystkie grupy) Uczniowie wieszają plakaty i odczytują ich treść.

10. Lista pytań

Przykładem takiej metody może być zabawa w wywiad. W sławną postać wciela się jeden z uczniów, a pytania zadawane są w oparciu o wcześniejszy przykład wywiadu. Dzięki tej metodzie pogłębia się motywacja i zaciekawienie nauką.

11. Gorące krzesło

To nieco zmodyfikowana forma zabawy w kalambury. Jeden z uczniów siada na krześle i
dostaje swoją sekretną rolę, na przykład „Famous singer”. Uczniowie zadają mu przeróżne pytania, na które on odpowiada jakby był tą postacią. Zadaniem grupy jest odgadnięcie kim jest ta osoba. Nauczyciel ma możliwość moderowania zabawy. Może przyjąć założenie,
że odpowiadamy tylko ‘yes’, or ‘no’, co zmusza grupę do zadawania konkretnych pytań.

12. Ważne imię

Każde z dzieci wypisuje swoje imię i do niego dopisuje znane sobie słówka w języku
angielskim. Nauczyciel może również ograniczyć wykonywanie zadania do jednego tematu w
zależności od przerabianej tematyki.
M - milk
A - apple
R - rice
Y - yolk

13. Walizka, lodówka, kosz

Nauczyciel przygotowuje na tablicy tabelę z trzema kolumnami „walizka”, „lodówka” i
„kosz”. Do „walizki” uczniowie wpisują słownictwo, które ich zdaniem jest przydatne i
trzeba się go nauczyć. Do „lodówki” wkłada się słówka, których nie trzeba od razu się uczyć,
ale warto w razie potrzeby mieć je zanotowane. Do „kosza” trafia zaś słownictwo które
uczniowie uważają za zbędne i nie będą się go uczyć.
Metodę można stosować w czasie powtórzeń przed sprawdzianami, na lekcjach
podsumowujących lub na końcu lekcji.

14. Prawda-fałsz

Klasę dzielimy na np. 3 grupy. Uczniowie wykonują własnoręcznie zestaw kart. Na każdej z nich będą 3 zdania o każdym uczestniku z danej grupy- 2 prawdziwe, 1 fałszywe. Wszystkie zapisane karty przekazujemy innej grupie. Karty leżą pustą stroną do góry. Uczniowie kolejno wyciągają jedną kartę i czytają ją głośno. Grupa musi zdecydować, czy przeczytane zdanie jest prawdziwe, czy fałszywe w odniesieniu do danej osoby. Jeżeli odpowiedzieliśmy prawidłowo, kartę odkładamy, jeżeli nie , zatrzymujemy i w następnej kolejce próbujemy ponownie. Zwycięża grupa z najmniejszą liczbą kart.