Dzieci świata - rozmowa dzieci na podstawie ilustracji, obrazków i wiersza "Dzieci świata" Agnieszki Borowieckiej. Scenariusz zajęcia

Grupa: 3 latki

Cele ogólne:

- kształtowanie szacunku i życzliwości do dzieci z różnych stron świata,
- wzbogacanie wiadomości na temat życia dzieci na różnych kontynentach,
- rozwijanie poczucia akceptacji siebie i swoich kolegów,
- rozwijanie wrażliwości na to, co w życiu piękne; różnorodność nacji,
- zapoznanie z wyglądem dzieci z różnych krajów,
- doskonalenie spostrzegawczości,

Cele operacyjne: (dziecko):
• uważnie słucha wiersza,
• odpowiada na pytania nauczycielki,
• wie jak żyją, jak lubią spędzać czas dzieci z innych krajów,
• wie jak wyglądają dzieci z innych krajów,
• poszerza słownictwo o nowe wyrazy,

Metody:
- słowna: wiersz, rozmowa, objaśnienie, wypowiedzi dzieci,
- oglądowa: pokaz, obserwacja,
- czynna: samodzielne doświadczenie dzieci, przeżywanie, zadania stawiane do wykonania, ćwiczenia utrwalające i pobudzające do powtarzania zdobytych wiadomości, ekspresja ruchowa,

Formy:
- zbiorowa
- indywidualna

Pomoce: fotografie dzieci z innych krajów, ilustracje z sylwetami dzieci z innych krajów, tekst wiersza „Dzieci świata” i „Podaj ręce”, odtwarzacz CD, płyta CD.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

- Powitanie.
,,Piosenka na powitanie ‘’- wspólny śpiew w kole, powitanie całej grupy.

- Wprowadzenie do zajęcia.

• „Kolorowy świat dzieci.” – oglądanie fotografii i rozmowa o różnicach w wyglądzie między dziećmi ze zdjęć, a nami.

Nauczyciel prezentuje fotografie dzieci z innych krajów.

- „Dzieci świata ” – rozmowa dzieci na podstawie ilustracji, obrazków i wiersza „Dzieci świata” Agnieszki Borowieckiej.

Dzieci świata
(Agnieszka Borowiecka)

Kenijskie dzieci, kiedy dzień blednie,
w blasku ogniska grają na bębnie.(...)
A w Australii całymi dniami
dzieci ścigają się z kangurami.
Kiedy w Grenlandii słonko zaświeci,
igloo budują szczęśliwe dzieci.
W Polsce natomiast, już od małego,
wszyscy bawimy się w chowanego.

• Po wysłuchaniu utworu nauczyciel wyjaśnia dziecku niezrozumiałe słowa, np. „kimono”.

• Rozmowa po wysłuchania wiersza (przykładowe pytania):
Czy pamiętasz, co robiły dzieci w Kenii, Australii, Grenlandii, w Polsce?
Jaka jest twoja ulubiona zabawa?

• Jak żyją i dzieci z innych krajów? – praca z obrazkiem.

Nauczyciel rozkłada na dywanie ilustracje. Dziecko opowiada, co robią przedstawione na nich dzieci, a nauczyciel zadaje pytania pogłębiające, tak aby wypowiedzi były jak najbardziej rozbudowane.

• Spotkani w podróży – zabawa wzrokowo-słuchowa.

Nauczyciel rozkłada na środku dywanu obrazki dzieci z różnych stron świata (układa je w formie okręgu). Dziecko porusza się po nim do ulubionej piosenki. Na ciszę zatrzymuje się, a nauczyciel opisuje wygląd wybranego dziecka z obrazka. Dziecko wskazuje właściwy obrazek i odkłada go. Następnie wraca do zabawy przy piosence. Zabawa trwa do wyczerpania obrazków.
Opisując postać z obrazka, nauczyciel zaczyna od cech ogólnych, a kończy na bardziej szczegółowych.

- „Podaj ręce” – zabawa ruchowa do wiersza Joanny Wołoch.
Dzieci łączą się w pary, stają naprzeciwko siebie w odległości kilku kroków. Nauczyciel mówi rymowankę a dzieci wykonują określone ruchy.

„Podaj ręce”
(Joanna Wołoch)

Zrób do przodu mały krok,
dzieci wykonują ruchy zgodnie z treścią rymowanki
teraz podskocz, hop, hop, hop.
podskakują do przodu tak, aby znaleźć się blisko swojego partnera
W berka kucanego gramy,
kucają
ciuciubabkę wszyscy znamy.
kucając, zasłaniają oczy rękoma
W klasy skaczesz ty i ja,
podskakują dwa razy
każdy w domu bączka ma.
kręcą się wokół własnej osi

- Podsumowanie zajęć i nagrodzenie dzieci brawami.