Europejski Dzień Numeru Alarmowego 112

SCENARIUSZ ZAJĘĆ WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO dla dzieci 5 letnich

Temat zajęcia: Europejski Dzień Numeru Alarmowego 112

Cel ogólny: kształtowanie wiedzy o bezpieczeństwie

Formy: zbiorowa, indywidualna

Metody:
- zadań stawianych dziecku
- własnych doświadczeń
- słowna

Cel szczegółowy:
dziecko:
- potrafi skupić uwagę na czytanym utworze literackim
- wie, kiedy i do kogo należy zgłosić się po pomoc
- potrafi wezwać pomoc – wie, co należy powiedzieć podczas połączenia z numerem alarmowym
- zna numery alarmowe
- rozumie powagę sytuacji wynikającej z dzwonienia po pomoc

Pomoce dydaktyczne:
- tekst opowiadania Doroty Kossakowskiej „Dzielny Karol”
- komputer
- nagranie piosenki „112 numer alarmowy”
- ilustracje – puzzle – pojazdów: karetka, radiowóz policyjny, wóz strażacki
- ilustracje: ratownik medyczny, strażak, policjant
- szary papier, markery
- szarfy
- kolorowe krążki

PRZEBIEG ZAJĘCIA

I. PRZYGOTOWANIE

Rozpoczęcie zajęć dydaktycznych grupową zabawą – powitanką.

II. PROJEKTOWANIE

„Dzielny Karol” – uważne słuchanie opowiadania Doroty Kossakowskiej; analiza wysłuchanego tekstu kierowana pytaniami nauczyciela.

Karol wyszedł dzisiaj do szkoły trochę wcześniej niż zwykle. Chciał po drodze zajść do kolegi. Dzień był słoneczny, więc z przyjemnością pokonywał drogę prowadzącą przez park. Kiedy wychodził z parku, poczuł dziwny zapach.
- Znam ten zapach – pomyślał Karol. - Chyba ktoś rozpalił ognisku i czuję zapach dymu – zastanawiał się chłopiec. Ale to nie było ognisko.
Kiedy Karol wyszedł z parku zobaczył co się dzieje. Dom z czerwonym dachem palił się. Płomienie wydostawały się przez okno, a nad domem unosił się szary dym. Karol rozejrzał się wokół siebie. Nikogo w pobliżu nie było. Sam musiał podjąć decyzję co należy zrobić.
- Muszę wezwać pomoc – pomyślał chłopiec. Szybko przypomniał sobie numer alarmowy 112.
Wezwana przez Karola straż pożarna przyjechała bardzo szybko. Strażacy wynieśli z płonącego domu przestraszonego chłopca, który nie potrafił sam wydostać się z budynku. Ratownicy medyczni udzielili chłopcu pomocy. Po zakończonej akcji ratunkowej jeden ze strażaków podszedł do Karola i zapytał:
- Czy to ty nas wezwałeś?
- Tak – odpowiedział nieśmiało Karol.
- Jesteś dzielnym chłopakiem – powiedział strażak. Dzięki tobie uratowaliśmy dom
i chłopca.
Karol poczuł wielką radość. Pomyślał, że kiedyś może i on będzie strażakiem...

III. REALIZACJA

„Co to za pojazd?” – układanie przygotowanych przez nauczyciela puzzli w zespołach – doskonalenie umiejętności komunikowania się w małym zespole podczas zadania. Zapoznanie dzieci ze służbami mundurowymi.

„Kto jeździ karetką, radiowozem a kto wozem strażackim?” – zabawa dydaktyczna (stworzenie mapy myśli) z wykorzystaniem sylwet strażaków, policjantów i ratowników medycznych – segregowanie ilustracji do pojazdów wykonanych w poprzednim zadaniu oraz wzbogacenie słownictwa dzieci o nowe zawody (pytanie wyjściowe: kiedy powinniśmy zadzwonić po policję, karetkę, straż pożarną?)

„Karetki, radiowozy, wozy strażackie” - zabawa ruchowa z wykorzystaniem szarf (niebieski, czerwony, żółty) i krążków (kierownice).
Podczas trwania piosenki dzieci siedzą i uważnie słuchają melodii (mogą rytmicznie klaskać w dłonie, kolanka, podłogę itd.) na pauzę i sygnał: pożar/pirat drogowy/wypadek w podróż wyruszają poszczególne pojazdy poruszając się między przeszkodami – pozostałymi dziećmi. Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie

„Potrafię wezwać pomoc” – ćwiczenia praktyczne.
Nauczyciel razem z dziećmi zastanawia się, co należy powiedzieć dzwoniąc pod numer alarmowy i wspólnie z dziećmi spisuje pomysły na kartce.
Należy zwrócić uwagę dzieci, że pierwszym i najważniejszym punktem jest powiedzenie co i gdzie się wydarzyło. Następnie chętne dzieci doskonalą umiejętność wzywania pomocy z wykorzystaniem zabawkowego telefonu komórkowego.

IV. PODSUMOWANIE

„Numery alarmowe” - uważne oglądanie bajki edukacyjnej oraz rozmowa na jej temat. Zwrócenie uwagi na fakt, że należy dzwonić po pomoc tylko wtedy, gdy rzeczywiście jej potrzebujemy!