Potrzeby dzieci w wieku szkolnym

U każdego dziecka w czasie dojrzewania jedną z najważniejszych ról odgrywa prawidłowe zaspokojenie potrzeb, które stanowią źródło podejmowanych czynności. Natomiast niezaspokojenie potrzeb może powodować nieprzystosowanie do społeczeństwa lub zaburzenia w zachowaniu.
Już od narodzin dziecko ma swoje potrzeby, które stopniowo przeistaczają się w nowe. Trudno określić ich liczbę, ponieważ nie jest ona jednakowa dla wszystkich ludzi. Zależą one głównie od oddziaływania wychowawczego, wpływów środowiska, warunków życia oraz układu nerwowego.
Rozwój dziecka we wczesnym wieku szkolnym da się podzielić na dwa zasadnicze stopnie:
- I – od 7 do 8 lat
- II – od 9 do 10 lat.
Prawidłowy ich przebieg określa najważniejsze przyczyny:
- środowisko opiekuńcze, wychowawcze lub rodzinne;
- grupy rówieśnicze;
- czynniki pedagogiczno- dydaktyczne;
Dziecko w wieku wczesnoszkolnym jest bardziej odporne na warunki fizyczne jak i psychiczne, ponieważ tym czasie dojrzewa jego układ nerwowy.
Dziecko w takim wieku chce odnaleźć kontakt z kolegami, osobami dorosłymi, dlatego nauczyciel staje się dla niego osobą zaufaną i szanowaną.
Bardzo ważną rolą w życiu każdego z nas są potrzeby psychiczne. Na potrzeby psychiczne dzieci składają się potrzeby: emocjonalne, społeczne i orientacyjne (poznawcze). Potrzeby dzieci są takie same, jak u ludzi dorosłych i młodzieży (K.Nadolska,2011,s.45). Psychika każdego z nas jest zupełnie inna.
Dlatego w zaspakajaniu potrzeb bardzo ważną, jak i nie najważniejszą, rolę pełnią osoby dorosłe, ponieważ dzięki nim zostaną wytwarzane bądź nie potrzeby zupełnie nowe.
Dojrzałość dziecka we wczesnym wieku szkolnym ujawnia się poprzez gry, zabawy oraz naukę, która silnie związana jest z psychofizycznymi potrzebami. Skutkując w ten sposób bliskością i właściwym rozwojem w nauce.
Według Natalii Han-Ilgiewicz do najważniejszych potrzeb psychicznych małego dziecka należy zaliczyć:
1. Odpowiednie środowisko psychiczne, w którym wzrasta rozwój możliwości danej jednostki;
2. Odpowiednia struktura kontaktów dziecka z różnymi ludźmi, nie zważając na otoczenie;
3. Wykorzystanie posunięć do wyodrębnienia odpowiedniego wychowania;
4. Uzmysłowienie sobie własnego progresu i rozwoju;
5. Akceptowanie celowej wizji, która staje się wyznacznikiem zamierzeń;
6. Zakres odpowiedniej aktywności (N.Han-Ilgiewicz,1963,s.15).

Rozpatrując literaturę psychologiczno- pedagogiczną uważam, że wiek wczesnoszkolny jest okresem, który można nazwać okresem: aktywności, wiedzy, a także rozumu. To właśnie w tym wieku potrzeby pełnią jedną z najważniejszych ról.
Zatem należy robić wszystko, aby potrzeby dzieci zostały w należyty sposób zaspakajane.