Piękna nasza Polska cała - Lubelszczyzna

Prowadzący: Agnieszka Wójcicka
Temat: „Piękna Nasza Polska Cała – Lubelszczyzna”. Praca w parach niehomogenicznych według Teorii Inteligencji Wielorakich H. Gardnera.
Data: 29.09.2020 r.
Uczestnicy: Gr. II „Jagódki”
Realizacja Podstawy programowej: I: 5; III: 5,9; IV: 1, 2,7,9, 10,11,12,14.

Cele ogólne:
• kształtowanie postawy patriotycznej;
• poznanie tradycji, kultury, zabytków, kulinariów, legend i podań regionu Lubelszczyzny;
• kształtowanie więzi z krajem ojczystym i świadomości obywatelskiej;
• kształtowanie przynależności do wspólnoty regionalnej.

Cele operacyjne – dziecko:
• potrafi wskazać na mapie Lublin, Lubartów i Lubelszczyznę;
• rozpoznaje wybrane herby;
• rozpoznaje i nazywa charakterystyczne miejsca w swojej miejscowości;
• rozpoznaje i nazywa wybrane elementy stroju regionalnego lubartowskiego i krzczonowskiego;
• zgodnie współpracuje z rówieśnikiem podczas wykonywania zadania;
• prawidłowo klasyfikuje elementy i odwzorowuje ich ułożenie;
• rozwija orientację przestrzenną;
• śpiewa zaproponowane piosenki i bawi się przy nich;
• nazywa region, z którego pochodzi;
• bierze aktywny udział w organizowanych zajęciach ruchowych i tanecznych;
• wykonuje ćwiczenia według instrukcji słownej i pokazu;
• jest sprawne ruchowo;
• wypowiada się na temat wysłuchanego podania oraz zna potrawy regionalne.

Metody pracy: czynne, słowne, oglądowe.

Formy pracy: indywidualna, zbiorowa.

Środki dydaktyczne: mapy Polski; herby: województwa lubelskiego, Lublina i Lubartowa; treści legend z publikacji „Legendy Lublina dla dzieci”. Magdalena Mazur - Ciseł; współczesne i archiwalne fotografie zabytków i miejsc charakterystycznych dla Lubartowa; fotografie stroju ludowego lubartowskiego; fotografie stroju ludowego krzczonowskiego; elementy stroju ludowego lubartowskiego i krzczonowskiego; lalka w stroju ludowym krzczonowskim; kartony do pracy w parach; sylwety postaci męskiej i żeńskiej do ubierania wraz z elementami stroju krzczonowskiego męskiego i damskiego; nagranie utworu „W moim ogródeczku” w wykonaniu regionalnego zespołu ludowego „Rokiczanki”; cebularze, wianuszki dla dziewcząt.

Przebieg zajęć:

1. "Lubelszczyzna na mapie" - wskazywanie na mapie obszaru Lubelszczyzny oraz miast Lublina i Lubartowa. Nauczyciel prezentuje dzieciom mapę Polski, wyjaśniając historyczny i etnograficzny podział Polski na regiony. Następnie wspólnie z dziećmi wyznacza na mapie obszar Lubelszczyzny.

2. "Miasta i herby"- zapoznanie z herbami oraz historią: Lubelszczyzny, Lublina i Lubartowa. Wybrane dzieci wskazują na mapie województwo lubelskie oraz miasta Lublin i Lubartów. Następnie nauczyciel prezentuje wychowankom herby i wyjaśnia ich symbolikę, wykorzystując teść legend zawartych w publikacji „Legendy Lublina dla dzieci” autorstwa Magdaleny Mazur - Ciseł.

3. „Lubartów - moje miejsce na Ziemi”- zabawa dydaktyczna. Rozpoznawanie i nazywanie miejsc charakterystycznych dla swojej miejscowości na archiwalnych i współczesnych fotografiach. Dzieci oglądają archiwalne fotografie zabytków i miejsc charakterystycznych dla Lubartowa. Ich zadaniem jest rozpoznać i nazwać miejsce/ zabytek, następnie odszukują pasującą współczesną fotografię miejsca/zabytku.

4. „Lubelska moda regionalna” - poznawanie i nazywanie elementów stroju ludowego lubartowskiego oraz krzczonowskiego. Nauczyciel prezentuje na fotografii stroje ludowe lubartowski i krzczonowski, następnie na eksponatach omawia elementy stroju oraz ich znaczenie. Dzieci oglądają i mierzą wybrane elementy stroju ludowego. Dzieci oglądają również lalkę w stroju ludowym krzczonowskim nazywając wybrane elementy stroju.

5. „Ludowa ubieranka” - zabawa dydaktyczna oparta na pracy w parach niehomogenicznych według Teorii Inteligencji Wielorakich H. Gardnera. Dzieci na zasadzie doboru losowego łączone są w pary. Dzieci w parch posiadają odmienne typy inteligencji dominującej: językowej, ruchowej, matematyczno – logicznej, wizualno – przestrzennej, muzycznej, przyrodniczej, intrapersonalnej, interpersonalnej. Dzieci siedzą w parach przed kartonami wyznaczającymi obszar ich pracy, otrzymują sylwety postaci męskiej i żeńskiej do ubierania wraz z elementami stroju krzczonowskiego męskiego i damskiego. Dzieci wspólnie według kolejności układają elementy stroju. Na koniec prezentują przed partnerem wybraną postać opisując jej strój.

6. „Konopki” - nauka zabawy/tańca regionalnego. Dwoje dzieci tańczy w środku koła, a pozostałe poruszają się po kole i śpiewają. Po każdej zwrotce przyłącza się do nich dziecko, którego imię wymienione jest w piosence (wymienia je dziecko, które ostatnie przyłączyło się do koła).
Bawimy się w konopki, w konopki,
ale małe snopki, ale małe snopki!
Hop, hop, mało nas, a ty Gosiu (Stasiu...)
chodź do nas!

Gdy już wszystkie dzieci są w kole, zaczynają krążyć, a dzieci śpiewają:

Bawimy się w konopki, konopki,
ale duże snopki, ale duże snopki!
Hop, hop, mało nas, a Ty Gosiu (Stasiu...)
idź od nas!

Wymienione w piosence dzieci odłączają się i tworzą oddzielne koło poruszające się także przy piosence.

7. „W moim ogródeczku” - zabawy taneczne do piosenek ludowych w wykonaniu regionalnego zespołu ludowego „Rokiczanki”.
Wariant I
Dzieci ustawiają krzesła w kole na dywanie kierując je w stronę zewnętrzną. Krzeseł jest o jedno mniej niż dzieci. Dzieci tańczą poruszając się wokół krzeseł, na przerwę w muzyce, zadaniem dzieci jest jak najszybciej zając miejsce na wolnym krześle. Dziecko, któremu nie udało się zająć miejsca odpada z gry. Po odpadnięciu dziecka, zabiera się również jedno krzesło. Wygrywa dziecko, której odpadnie jako ostatnie.

Wariant II
Dzieci dobierają się w pary chłopiec – dziewczynka, stając naprzeciw siebie. Gestem ilustrują treść utworu.

W moim ogródecku rośnie rózycka (chłopcy wskazują na siebie/ dziewczynki trzymają ........................................się pod boki rytmiczne kołysząc)
Napój mi Maniusiu mego kunicka (chłopcy wskazują na dziewczynki)
Nie chcę nie napoję bo się kunia boję (dziewczynki tupią, trzymając się pod boki )
Bo się kunia boję bom jesce młoda
Nie chce nie napoi bo się kunia boi (dzieci tupią, trzymając się pod boki x2 )
Bo się kunia boi bo jesce młoda
Nie chce nie napoi bo się kunia boi
Bo się kunia boi bo jesce młoda
W moim ogródecku rośnie rozmaryn (chłopcy wskazują na siebie)
Powiedz mi Maniusiu kto cie omanił (chłopcy wskazują na dziewczynki)
Jasieńkowe ocka jasieńkowe ocka
Bo się w mojem sercu tak zakochały (dziewczynki z dłoni tworzą serce)
Jasieńkowe ocka jasieńkowe ocka
Bo się w jej serdusku tak zakochały (dzieci z dłoni tworzą serce x2)
Jasieńkowe ocka jasieńkowe ocka
Bo się w jej serdusku tak zakochały
W moim ogródecku rośnie jagoda (chłopcy wskazują na siebie)
Powiedz mi Maniusiu cyś była młoda (chłopcy wskazują na dziewczynki)
Ja zem była młoda jak w polu jagoda (dziewczynki wskazują na siebie)
Jak w polu jagoda kochanecku mój (dziewczynki wskazują na chłopców)
Ona była młoda jak w polu jagoda (chłopcy wskazują na dziewczynki x2 )
Jak w polu jagoda kochanecku jej (dziewczynki wskazują na chłopców x2)
Ona była młoda jak w polu jagoda
Jak w polu jagoda kochanecku jej
W moim ogródecku rośnie lilija (chłopcy wskazują na siebie)
Powiedz mi Maniusiu czy będziesz moja (chłopcy klękają na jedno kolano wskazując na ........................................ dziewczynki)
Skądże ja mam wiedzieć i tobie powiedzieć (dziewczynki rozkładają ręce)
Skądże ja mam wiedzieć cy mnie mama da
Skądże ma to wiedzieć i tobie powiedzieć (dzieci rozkładają ręce x2)
Skądże ma to wiedzieć cy ją mama da
Skądże ma to wiedzieć i tobie powiedzieć
Skądże ma to wiedzieć cy ją mama da

8. „Lubelskie przysmaki – cebularz” poznanie podania połączone z degustacją cebularzy. Nauczyciel prezentuje dzieciom cebularza i opowiada historię jego powstania. Następnie dzieci degustują cebularze.

9. „Kącik regionalny” - utworzenie kącika regionalnego. Nauczyciel wspólnie z dziećmi z przyniesionych eksponatów tworzy kącik regionalny, zachęca dzieci do przyniesienia z domu, kartek, pamiątek itp. związanych z Lubelszczyzną, celem ubogacenia kącika.