Emocje. Jak oswoić złość?

Tematyka zajęć: Emocje. Jak oswoić złość?
Grupa wiekowa: 5/6 latki
Czas trwania zajęć: 30 min.
Cele zajęć:
• cel ogólny:
- identyfikowanie własnych stanów emocjonalnych,
- rozwijanie kompetencji emocjonalnych
• cel operacyjny:
- dziecko rozpoznaje i nazywa emocje: złość,
- rozróżnia dobre i złe emocje,
- aktywnie słucha tekst bajki,
- wypowiada się na temat wysłuchanej bajki,
- zgodnie współpracuje w grupie,
- wyraża uczucia za pomocą ekspresji plastycznej,
- bierze udział w ćwiczeniach relaksacyjnych
Realizacja podstawy programowej:
1.5, 1.7,
2.1, 2.2, 2.4, 2.6, 2.9,
3.2, 3.5, 3.6, 3.8, 3.9,
4.1, 4.2, 4.3, 4.5, 4.6, 4.7, 4.11
Metody pracy:
• słowna,
• czynna,
• zadań do wykonania
Formy pracy:
• grupowa,
• zespołowa,
• indywidualna
Pomoce dydaktyczne:
- książka „Złość i smok Lubomir” W. Kołysko, J. Tomaszewska; kartki A4, farby, pędzle, płyta Nasze Muzyczne Przedszkole

Przebieg zajęć

1.Powitanie
Zabawa ruchowo – muzyczna „Przywitamy się wesoło”.
2. Rozmowa z dziećmi nt. emocji: Co to są emocje? Po czym można poznać, że ktoś jest zły, wesoły, smutny, boi się? Czy zdarzyło wam się kiedyś być złym, wesołym – co było powodem? Które uczucia są miłe a które nie?
3. Pokazywanie ilustracji prezentujących rozmaite stany emocjonalne ludzi: nazywanie ich, opisywanie w jaki sposób wyraża się dane emocje, np.: „Śmiejesz się gdy jest ci wesoło, gdy odczuwasz radość.”
4. Słuchanie bajki „Złość i smok Lubomił”. Po wysłuchaniu bajki, zadajemy pytania dzieciom, co zapamiętały, jak bohaterowie radzili sobie z emocjami?
Wiemy już, jak ważne jest obchodzenie się ze złością. Nie jest to łatwe. Jeśli jednak znamy siebie, swoje potrzeby i reakcje częściej będzie naszym sojusznikiem niż wrogiem.
5. Portret ZŁOŚCI
Przypomnij sobie sytuację, kiedy czułeś(czułaś) złość. Zamknij oczy i spróbuj ją poczuć w sobie. Gdzie w twoim ciele mieszka złość? Jakiego jest koloru? Czyb jest ciepła, zimna, ostra, kanciasta, okrągła, miękka itp. Teraz otwórz oczy i narysuj portret swojej złości tak, jak potrafisz.
6. Ścieżka złości – zabawa w grupie.
Wyznaczcie trasę przez środek sali – będzie to ścieżka złości. Każde dziecko po kolei wymienia jedną sytuację, kiedy czuło złość, po czym przechodzi wytyczoną ścieżką. Idąc, próbuje pokazać, jak porusza się złość. Może np. robić miny, wydawać dźwięki, tupać itp. Na koniec mówi, co ma ochotę zrobić, kiedy czuje złość. Pozostałe dzieci mogą reagować – wchodzić w konfrontację, uciekać. Następnie rozmawiamy o tym, jak wygląda doświadczenie własnej złości, a jak spotkanie ze złością innych osób.
6. Zabawa ruchowo-muzyczna „Ręce sobie podajemy”.
7. Mój oddech mi pomaga.
Oddychanie jest bardzo ważne, dzięki niemu żyjemy, a także odczuwamy i możemy mieć kontrolę nad tym, co czujemy. Jest to szczególnie ważne przy złości. Kiedy się zorientujesz, ze tracisz nad sobą panowanie lub kiedy nie wiesz, co czujesz, zatrzymaj się, przymknij oczy i spróbuj poczuć całe swoje ciało : od koniuszków palców po czubek głowy. Następnie zacznij powoli wciągać powietrze – poczuj, jak stopniowo wypełnia twoje całe ciało. A potem, również bez pośpiechu, wypuść je
z siebie. Powtórz cykl wdech-wydech tyle razy, ile potrzebujesz.
Następnie dzieci siadają lub kładą się na dywanie i przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej, ćwiczą oddychanie.
8. Zakończenie. Iskierka przyjaźni.
Bibliografia:
Wojciech Kołyszko, Jovanka Tomaszewska Złość i smok Lubomił