Słowne akrobacje, czyli najdłuższe zdanie na literę...

SCENARIUSZ ZAJĘĆ
Temat: Słowne akrobacje, czyli najdłuższe zdanie na literę...

Przedmiot: zajęcia świetlicowe
Czas trwania: ok. 45 min.
Cel główny: pobudzanie twórczego myślenia, wspomaganie uzdolnień i zainteresowań twórczych
Cele operacyjne :
– dziecko potrafi określić swój nastrój dopasowując odpowiednią minkę
– dziecko potrafi wykonać wydzierankę pierwszej litery swojego imienia
– dziecko potrafi współpracować w grupie
– dziecko umie wykonać zadania zgodnie z instrukcją podaną przez nauczyciela
Metody (według Kupisiewicza):
– oparta na obserwacji: obrazki
– oparte na słowie: praca z książką
– oparte na działalności praktycznej: metoda zajęć praktycznych
– gier dydaktycznych: giełda pomysłów
Formy:
– indywidualna jednolita
– zbiorowa jednolita
– zbiorowa zróżnicowana
Środki: karteczki z minkami, kolorowe i białe kartki, długopisy, flamastry, arkusz białego papieru, taśma papierowa, stare gazety, kleje, książka Hanny Tomaszewskiej i Zbigniewa Olkiewicza „Sekrety słów”
Przebieg:
1. Powitanie uczestników
-Powitanie uczestników siedzących w kręgu przez przekazanie „iskierki”, czyli uścisku dłoni rozpoczynając od osoby z prawej strony;
-Wybranie przez dzieci karteczki z odpowiednią minką odpowiadającą aktualnemu nastrojowi, osoby chętne mogą uzasadnić swój wybór.
-Tworzenie wizytówki-„litery” poprzez wydzieranie, przez każdą osobę, pierwszej litery swojego imienia z kartki A4, wpisanie flamastrem swojego imienia w wydartą literę i przyklejenie do ubrania taśmą papierową.
2. Uświadomienie celu zajęć
Przekazanie informacji wychowankom, iż podczas spotkania będziemy bawić się słowem.
Zabawa „Łańcuch słów” – tworzenie wyrazów na literę kończącą wyraz podany przez poprzednika, np. oko – okno – obóz – zegar – rak - korek, itp.
3. Zajęcia właściwe
-Zawieszenie, z pomocą innych, wydartej litery-wizytówki na plecach. Każdy każdemu wpisuje flamastrem na wizytówce nazwy przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu rozpoczynające się na pierwszą literę imienia danego dziecka.
Zajęcie swoich miejsc, liczenie ilości wyrazów, osoby chętne mogą odczytać wypisane wyrazy.
-Czytanie przez nauczyciela wybranych wierszy z książki Sekrety słów, uczestnicy podają literę alfabetu a nauczyciel odczytuje odpowiedni wierszyk.
-Tworzenie wspólnie jak najdłuższych zdań składających się tylko z wyrazów, rozpoczynających się tą samą literą, wybraną przez uczestnika, np. „P” i zapisywanie ich.
-Podzielenie grupy na dwa zespoły i przydzielenie zadań:
grupa pierwsza: przepisanie zdań kolorowymi flamastrami na dużym arkuszu,
grupa druga: wykonanie ozdobnej ramki z wydzieranych z gazet słów i liter różnej wielkości.
Sklejenie ramki z arkuszem z zapisanymi zdaniami, wyeksponowanie powstałej pracy w świetlicy.
4. Zajęcia końcowe
Podziękowanie wszystkim za aktywny udział w zajęciach i twórcze pomysły. Wybranie minki odpowiadającej obecnemu nastrojowi, osoby chętne mogą uzasadnić swój wybór (tak jak na początku spotkania)

Załączniki:
Załącznik nr 1:
Teksty z książki H. Tomaszewskiej, Z. Olkiewicza Sekrety słów, Wydawnictwo Pro Libris, Warszawa 1991.
(przykładowe wiersze)
Egzamin- Elegancki elektronik Emanuel Emski egzaminuje Edka-elektryka. Edek eksponuje:
– eksperymentalny ekspres elektroniczny
– elektroniczne ucho estradowe,
– emaliowany element elektromagnesu.
Efekt egzaminu? Etat elektronika.
lub
Natalia nagromadziła niemało nadobnych narcyzów, nasturcji, nagietków, nenufarów. Nagle nadleciała nad nią niezmierzona nieskończoność nieznośnych narciarzy. Natalia nakrzyczała na nędzników...
Niedobrzy! Nie niszczcie narcyzów, nasturcji, nagietków, nenufarów. niech nam nektar niosą.
Narciarze niepyszni naciągnęli nauszniki na nosy. Natychmiast nawiali.

Załącznik nr 2:
minki
  
Oto kilka zdań powstałych podczas zajęć w klinice onkologii:
„Z” - Zdenerwowana Zuzia Zawistowska zdjęła zieloną zgniecioną zasłonkę, zgrzytając zębami ze złości zasunęła zardzewiałą zasuwkę.
„K” - Krnąbrny Krzysztof Koziołkowski kopnął koleżankę Kasię Kłopotowską, która kolorowała kolorową kolorowankę kolorowymi kredkami.
„P” - Przesympatyczny Piotrek Poraziński pisał przerażającą powieść przygodową pakując podróżne pakunki, pigułki, paczki, podgryzając pulchne paszteciki przygotowane przed południem.
„R” - Roztrzepany Romek Rafalski rąbnął rozwalony rabarbarowy rower Romualda Raplewicza.
„P” - Polska policja poszukuje pięciu psów, ponieważ pogryzły Pana Profesora poniżej pasa.
„P” - Pospieszny pociąg przewozi przepyszne precelki, pączki, paluszki pani Pauliny przez przepiękny Przasnysz
„S” - Stary smok Sebastian staranował srebrny samochód Stanisława Sienkiewicza.
„P” - Proszę pana pożyczka przyznana, proszę przyjechać pociągiem po pieniądze.
„D” - Dobra, drobna Dagmara Drwalińska dała dużej długonogiej Dance Dziubińskiej długi dwukolorowy długopis darując dobrodusznie dług.
„P” - Poważna Paulina podlewa piękne purpurowe, pierzaste petunie powtarzając półszeptem piosenkę popularnego piosenkarza.