Cele lekcji:
uczeń:
poznaje biografię W. Broniewskiego,
ćwiczy umiejętność czytania i rozumienia,
dostrzega w tekście środki stylistyczne,
rozumie istotę szczęścia,
swobodnie wypowiada się na temat szczęścia,
potrafi powiedzieć czym jest szczęście o oczach podmiotu lirycznego,
poznaje pojęcie puenta,
wzbogaca wyobraźnię,
wyraża swoje zdanie na temat szczęścia.
Metody:
heureza,
słów kluczy,
burza mózgów,
referat.
Formy pracy:
indywidualna,
z tekstem.
Pomoce dydaktyczne: tekst utworu Szczęście zamieszczony w podręczniku
Przebieg lekcji:
1.Czynności wstępne.
2.Wprowadzenie do tematu (jaki kolor uczniowie lubią, dlaczego?).
3.Nauczyciel prosi ucznia, który wcześniej przygotował referat dotyczący biografii Broniewskiego o odczytanie najważniejszych informacji.
4.Wybrany uczeń odczytuje wiersz głośno, następnie uczniowie czytają indywidualnie w ciszy.
5.Nauczyciel prosi o zamknięcie książek i podanie słów, które utkwiły uczniom w pamięci. Budujemy skojarzenia. Co składa się na zapamiętane słowa? Jaki obraz powstaje?
6.Przechodzimy do analizy wiersza: kto mówi w utworze?, jaki nastrój ma wiersz? Uczniowie odpowiadając popierają swoje słowa argumentami z tekstu.
7.Uczniowie zostają poproszeni o wypisanie czasowników i przymiotników, które określają zieleń (drapieżna, zachłanna, miłosna, jak twoje oczy).
8.Nauczyciel zadaje pytanie: czym mogą być „morskie straszydła”?
9.Jak podmiot liryczny pojmuje szczęście? (chce aby otoczyło z każdej strony; szczęście to miłość, życie pełnią życia, nawet trudne chwile są w życiu potrzebne).
10.Puenta – pojęcie (zaskakujące zakończenie). Co znaczą słowa: „Szczęście to dostać jeden uśmiech i zwrócić jeden wiersz”? (poezja oraz uśmiech drugiego człowieka jest szczęściem).
11.Praca domowa: Przeczytaj motto wiersza i napisz w kilku zdaniach: czym dla ciebie jest szczęście? Czy zgadzasz się z podmiotem lirycznym oraz Philem Bosmansem?