Pomniki przyrody w Puszczy Niepołomickiej

Pomnik Przyrody
Twórcą pojęcia „pomnik przyrody" jest Aleksander von Humboldt (1769-1859), który tę nazwę odniósł do największego drzewa Wenezueli – Zamang. Pierwszym drzewem które Polacy uznali za pomnik przyrody prawie 180 lat temu, był dąb Baublis rosnący na Żmudzi. Pierwszym, który w języku polskim wyraz „pomnik" odniósł do drzewa – obiektu przyrodniczego – był Adam Mickiewicz, w poemacie „Pan Tadeusz" w księdze czwartej. Do prawa i praktyki ochrony przyrody pojęcie pomnika przyrody wprowadziła dopiero ustawa z 1949r., a powtórzyła je ustawa z 1991r. następującymi słowami: "Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historyczno-pamiątkowej i krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, w szczególności sędziwe i okazałych rozmiarów drzewa i krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe, jaskinie". Na terenie Nadleśnictwa Niepołomice uznano 33 pomniki przyrody, wszystkie to największe, najstarsze i najpiękniejsze drzewa, w tym:
- 14 Dębów szypułkowych (w tym wywrot Dębu Królewskiego)
- 8 Dębów bezszypułkowych
- 6 Lip drobnolistnych
- 5 Sosen pospolitych
W zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Niepołomice znajduje się 21 pomników przyrody:
- 11Dębów bezszypułkowych
- 2 Lipy drobnolistne
- 2 Wiązy szypułkowe
- 2 Tulipanowce
- Klon jawor
- Buk
- Katapla
- Pagór piaszczysty

http://www.niepolomice.krakow.lasy.gov.pl/pomniki-przyrody#.WhiWf9ThCt