Upodobania zwierząt z wiejskiego podwórka. Scenariusz zajęć dydaktycznych

Scenariusz zajęć dydaktycznych

Grupa wiekowa: 4-, 5-, 6-latki
Blok tematyczny: Nowinki z wiejskiego podwórka
Temat dnia: Upodobania zwierząt
Cele ogólne:
• Poznawanie domów zwierząt żyjących na wiejskim podwórku,
• Rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie dziesięciu.

Cele operacyjne (dziecko):
• wymawia rymowankę zgodnie z podanym poleceniem,
• klasyfikuje obrazki zwierząt ze względu na ich miejsce zamieszkania,
• wypowiada się na temat wiersza,
• dobiera zwierzęta do odpowiednich pokarmów,
• reaguje ruchem na przerwę w muzyce,
• naśladuje sposób poruszania się określonych zwierząt,
• liczy jajka, dobiera odpowiedni kartonik z cyfrą,
• określa i porównuje liczebność zbiorów,
• wykonuje makietę wiejskiego podwórka.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
• w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
• matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
• osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
• w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Metody pracy:
• słowna
• oglądowa
• praktyczna
Formy pracy:
• indywidualna
• grupowa
• zbiorowa
Środki dydaktyczne: sylwety do wiersza, obrazki przedstawiające domy: domy zwierząt i ich mieszkańców, pokarmy jedzone przez zwierzęta, sylwety: jajek różnej wielkości, sześciu popękanych jajek, indorków (różniące się kolorami i ozdobami), dwie kostki do gry, czasopisma o zwierzętach, tektura, klej, kolorowa bibuła, nagranie dowolnej muzyki, odtwarzacz CD, kartonowe pudełka, opaska do zasłonięcia oczu, tamburyn, kartoniki z liczbami (krążkami), plastelina, papier kolorowy, nożyczki, obrazki przedstawiające zwierzęta: kura, kogut, kaczka, gęś, koza, krowa, królik, pies, sylwety postaci: kot, kogut, czarna kura, koniki, króliki, gołąb, krowa, szarfy, tablica demonstracyjna na 78.
Przebieg zajęć:

I) Część wstępna:
1) Zabawy z zastosowaniem rymowanki.
To zwierzęta Krzysia:
kura, kogut, kaczka, gęś,
krowa, koza, królik, pies.
Nauczyciel mówi rymowankę i pokazuje obrazki wymienianych zwierząt.
a) Rytmizowanie rymowanki (połączone z klaskaniem).
b) Wypowiadanie rymowanki: ciche, głośne, z rosnącym i z malejącym natężeniem głosu.

II) Część główna:
1) Ćwiczenia klasyfikacyjne „Gdzie mieszkają zwierzęta?”. N. odsłania obrazki przedstawiające domy, w których mieszkają zwierzęta. Dzieci nazywają je, a następnie umieszczają pod każdym domem obrazek zwierzęcia, które w nim mieszka (stajnia – koń, obora – krowa, kurnik – kura, kogut, buda – pies, ul – pszczoły, nora – mysz, gołębnik – gołębie).
2) Słuchanie fragmentu wiersza Heleny Bechlerowej (z wykorzystaniem sylwet postaci).
To jest Filik – kotek bury.
Ma wąsiki i pazury.
Dobry jest ten kotek Filik:
chce, by wszyscy mleko pili.
Stanął Filik przy kurniku.
- Czy chcesz mleka, koguciku?
Lecz kogucik z kurką czarną
na śniadanie jedli ziarno.
Koło żłobu stoi konik.
Filik ładnie się ukłonił.
- Lubisz mleko? – Nie, ja rano
smaczny owies jem i siano.
Do królika kotek poszedł.
- Pij, pij mleczko, bardzo proszę!
A królik siadł pod drzewkiem:
chrupu – chrupu – gryzł marchewkę.
Przed gołąbkiem Filik staje,
słodkie mleko mu podaje.
- Wypij mleczko sam, Filiku,
ja mam groszek w gołębniku.
Więc do krówki poszedł kotek. (...)
3) Wypowiedzi dzieci na temat zwierząt, z jakimi spotkał się kotek; wyjaśnianie, dlaczego nie chciały się one poczęstować mlekiem; zwracanie uwagi na pokarmy, które jadły.
4) Ćwiczenia klasyfikacyjne „Co jedzą zwierzęta?”. Nazywanie pokarmów przedstawionych na obrazkach (marchewka, kapusta, mleko, myszy, ryby, trawa, kości, mięso, siano, ziarna zbóż, groch, orzechy). Układanie przy obrazkach określonych pokarmów obrazków zwierząt, które się nimi żywią. Zwracanie uwagi na różnorodność pokarmów, jakie spożywają zwierzęta, oraz to, że mogą się one powtarzać.
5) Zabawa orientacyjno – porządkowa „Gdzie kto mieszka”. N. odsłania, umieszczone w różnych miejscach sali, obrazki przedstawiające domy zwierząt, np. budę, ul, stajnię, oborę. Dzieli dzieci na cztery grupy, rozdając im obrazki: koni, krów, pszczół i psów. Dzieci spacerują po sali przy dźwiękach tamburynu, naśladując sposób poruszania się zwierząt, które mają na obrazkach. Podczas przerwy w grze odszukują swój dom i siadają w jego pobliżu; kolejno przypominają, jak ten dom się nazywa. Potem zamieniają się obrazkami i zabawa trwa dalej.
6) Słuchanie wiersza Teresy Fiutowskiej „Indycze jajo”, wprowadzenie w tematykę zajęć; zwracanie uwagi na humor zawarty w utworze.
Czy ktoś gotuje indycze jajo?
Czy jajecznicę z niego usmaży?
O koglu-moglu indyczym marzy?
Skąd znowu! Od tego jaja są kurze.
Indycze jajo jest bardzo duże.
I kto by takie zjadł z ochotą,
brzuch by go bolał. Więc jeść je po co?
Morał więc prosty z tego wynika:
niech z indyczego jajka
indycza mama wysiedzi indyka.
7) Ćwiczenia liczbowe „Ile jajek zniosła indyczka?”. N. przypina do tablicy sylwety jajek (za każdym razem inną liczbę w zakresie dziesięciu). Dzieci liczą jajka i układają przed sobą kartonik z odpowiednią liczbą krążków (lub liczbą).
8) Ćwiczenia liczbowe „Ile indorków wylęgło się z jajek?”. N. przypina do tablicy sześć sylwet popękanych jajek. Wyklują się z nich pisklęta – małe indorki. Pod każdym jajkiem dzieci umieszczają tyle sylwet indorków, ile powie N., np.: z pierwszego jajka wykluł się jeden indorek; z drugiego wykluły się dwa indorki – bliźniaki; z trzeciego – jeden indorek; z czwartego – jeden indorek; z piątego – trzy indorki – trojaczki; z szóstego – dwa indorki. (Indorki różnią się kolorem i elementami wyglądu, np. muszką, krawatem, koralami).
a) Dzieci określają, jak wygląda np. indorek wykluty z trzeciego... szóstego jajka. Określają, z którego jajka wykluł się indorek opisany przez N. lub dziecko (stosują liczebniki porządkowe).
b) Obliczają, ile wszystkich indorków wykluło się z jajek.
c) Określają, czego było więcej: jajek czy indorków.
d) Określają, o ile więcej było indorków.

III) Część końcowa:
1) Wspólne wykonywanie makiety wiejskiego podwórka.
a) Omawianie przez dzieci wyglądu wiejskiego podwórka (jakie zwierzęta i budynki się na nim znajdują).
b) Wycinanie z kolorowych czasopism obrazków, zdjęć (lub rysowanie) zwierząt, które można spotkać na wiejskim podwórku.
c) Przyklejanie ich na tekturkach, umocowywanie plasteliną do tekturowych podstawek (forma stojąca).
d) Oklejanie kartonowych pudełek papierem kolorowym – tworzenie zabudowań gospodarczych, domu gospodarza.
2) Komponowanie makiety na tekturze; ozdabianie elementami wykonanymi z kolorowej bibuły, np. płotem, roślinami, stawem.
3) Zabawa muzyczno-ruchowa „Wiejskie zwierzęta”. Dzieci poruszają się po kole przy dowolnej muzyce. W środku spaceruje dziecko z zasłoniętymi oczami. Podczas przerwy w grze dziecko ze środka koła wskazuje ręką w którąś stronę i podaje nazwę dowolnego zwierzęcia z wiejskiego podwórka, np. krowa. Wskazana osoba naśladuje głosem krowę, a dziecko z zasłoniętymi oczami odgaduje, które dziecko naśladuje krowę. Jeśli zgadnie, dzieci zamieniają się miejscami.