Nasze rady na odpady. Scenariusz zajęć dydaktycznych

Scenariusz zajęć dydaktycznych
Grupa wiekowa: 4-5-6-latki
Blok tematyczny: Mali strażnicy przyrody
Temat dnia: Nasze rady na odpady
Cele ogólne:
• uświadamianie konieczności segregowania odpadów i ich ponownego przetwarzania;
• rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne (dziecko):
• macha ręką gdy wypowiedziane sformułowanie dotyczy jego osoby,
• kończy rozpoczęte zdanie,
• wypowiada się na temat swoich wyborów, odczuć, preferencji,
• reaguje ruchem do muzyki,
• segreguje odpady,
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych
Rozwijane kompetencje kluczowe:
• w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
• matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
• osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
• obywatelskie,
• w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Metody pracy:
• słowna
• oglądowa
• praktyczna
Formy pracy:
• indywidualna
• grupowa
• zbiorowa
Środki dydaktyczne: pudełko wypełnione różnymi opakowaniami, obrazki przedstawiające: łąkę lub las wiosną, zadymione miasto z hałdami śmieci, pojemniki służące do segregowania odpadów; nagranie nastrojowej melodii, gazety, tamburyn, odtwarzacz CD, KP, cz. 4, nr 5.
Przebieg zajęć:

I) Część wstępna:
1) Zabawa na powitanie „Witam tych, którzy...”. Dzieci siedzą na dywanie. Nauczycielka wypowiada zdania, a dziecko, którego dotyczy wypowiedziane kryterium macha ręką. Witam dziecko, które...
a) ma rodzeństwo
b) mają coś niebieskiego na sobie
c) lubią jeść lody
d) lubią biegać
e) mieszkają w Rzeszowie
f) które wiedzą, jakie kolory znajdują się na fladze Polski
g) które wiedzą, jak wygląda godło Polski
h) których ojczyzną jest Polska
2) Zabawa rozwijająca umiejętność kojarzenia – „Wszystko ma swój znak”. Nauczyciel mówi pierwsza połowę zdania, a dzieci dodają swoje propozycje jego zakończenia, zwracając uwagę, jakie oznaki są znakami podanych sytuacji.
Kiedy niebo się zachmurzy... (to znak, że będzie burza).
Kiedy śnieg topnieje... (to znak, że zbliża się wiosna).
Kiedy świeci słońce i pada deszcz... (to znak, że na niebie pojawi się tęcza).
Kiedy liście spadają z drzew... (to znak, że zbliża się jesień).
Kiedy pajęczyna się porusza... (to znak, że wpadła w nią mucha).
Kiedy pies warczy i szczerzy kły... (to znak, że jest zły).
Kiedy kot mruczy... (to znak, że jest zadowolony).
Kiedy dziecko ziewa i pociera oczy... (to znak, że jest śpiące).
Kiedy rośliny mają zwiędnięte kwiaty i liście... (to znak, że potrzebują wody).
Kiedy w pobliżu ulicy jest duży hałas... (to znak, że jeździ nią dużo samochodów).
Kiedy w powietrzu unosi się dużo dymu... (to znak, że jest ono zanieczyszczone).
Kiedy dziecko ma gorączkę... (to znak, że jest chore).
Kiedy martwe ryby pływają po powierzchni rzeki... (to znak, że jest ona zanieczyszczona).
Kiedy zwierzęta w lesie uciekają w pośpiechu... (to znak, że coś je przestraszyło).
II) Część główna:
1) Segregowanie opakowań. Nauczyciel przynosi do sali pudełko wypełnione różnymi opakowaniami: papierowymi, szklanymi, aluminiowymi i plastikowymi. Dzieci zastanawiają się, po czym są poszczególne opakowania, segregują je według materiału, z jakiego zostały wykonane.
2) Zabawa „Do jakiego pojemnika...?”. Nauczyciel pokazuje dzieciom na obrazku specjalne pojemniki, których używa się do segregowania odpadów, i wyjaśnia, jakie odpady można do nich wkładać. Podkreśla znaczenie segregowania odpadów i ich ponownego przetwarzania w celu odzyskania materiału, który może zostać ponownie wykorzystany. Wyjaśnia dzieciom znaczenie słowa „recykling”.
3) Wypowiedzi na temat: „Gdzie wybrałbym (wybrałabym) się na spacer?”. Nauczyciel odsłania 2 obrazki. Jedne przedstawia łąkę lub las wiosną, drugi – zadymione miasto z ogromnymi hałdami śmieci. Zachęca dzieci do wypowiedzi na temat: W które miejsce wybrałby (wybrałabym) się na spacer? Dlaczego?
4) Ekspresja słowna – Co by było, gdyby wokół nas było pełno śmieci?
5) Burza mózgów – Co mogą zrobić dzieci, by nie rosła góra śmieci?
6) Zabawa muzyczno –ruchowa „Ukryj się!”. Dzieci poruszają się swobodnie po Sali, przy dźwiękach nastrojowej muzyki. Kiedy słyszą dźwięki głośne, nieprzyjemne dla uszu, przykucają i chowają głowy w ramionach, jakby chciały się ukryć. Muzyka nastrojowa jest sygnałem do ponownego poruszania się.
7) Ćwiczenia gimnastyczne z gazetami:
a) Część wstępna:
• Czynności organizacyjno-porządkowe. Dzieci poruszają się po sali w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi gazetami. Na polecenie N. zatrzymują się i każde dziecko podnosi gazetę.
• Zabawa ożywiająca. Dzieci biegają z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w tamburyn i hasło „Burza”, zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję - chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazety.
b) Część główna:
• Stanie w rozkroku, trzymanie oburącz złożonej gazety – w skłonie w przód wymachy gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach wyprost i potrząsanie gazeta w górze.
• Klęk podparty, dłonie ułożone na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz, ręce zgięte w łokciach – opad tułowia w przód, dotknięcie gazety brodą i powrót do pozycji wyjściowej. Powtórzone ostatni raz ćwiczenie pozwoli przejść do leżenia przodem za przesuwaną gazetą.
• W leżeniu przodem – unoszenie gazety trzymanej oburącz za końce (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmuchanie na gazetę i wprowadzanie jej w ruch.
• Położenie gazety na podłodze, zwinięcie jej po przekątnej w rulonik i przeskakiwanie przez nią bokiem – z jednej strony na drugą, od jednego do drugiego końca.
• W staniu, rulonik trzymany z przodu za końce – przełożenie nogi przez rulonik, wytrzymanie w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie powrót tą samą drogą do pozycji wyjściowej (ćwiczenie wykonywane prawą i lewą nogą, na zmianę).
• Ugniecenie gazety tak, aby powstała kulka (piłeczka) – rzuty i chwyty kulki w miejscu, w chodzie, w biegu, rzuty i chwyty z wykonywaniem dodatkowych zadań, np.: przed chwytem klaśnięcie, dotknięcie ręką podłogi, zakręcenie rękami młynka, wykonanie obrotu, itp.
• W leżeniu przodem – przetaczanie kulki z ręki do ręki, podrzucanie kulki oburącz, jednorącz.
• Marsz z kulką położoną na głowie, utworzenie dwóch szeregów oddalonych od siebie o pięć lub sześć kroków.
• Wyścigi szeregów. Dzieci wkładają swoje kulki między kolana. Na sygnał zamieniają się miejscami, skacząc obunóż skokiem kangura. Wygrywa szereg, którego zawodnicy pierwsi ukończyli wyścig i żaden z nich w czasie skoków nie zgubił kulki. Zabawę powtarzamy kilka razy.
c) Część końcowa:
• Ćwiczenia korektywne i uspokajające.
• Marsz we wspięciu na palcach, z kulką położoną na głowie, przejście do siadu skrzyżnego.
• W siadzie skrzyżnym – wykonywanie skrętów głową w prawo – w tył i w lewo – w tył.
• W siadzie podpartym, kolana rozchylone, kulka ułożona między stopami – podrzucanie kulki stopami, chwytanie jej rękami.
• W marszu, kulka położona na dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe: wykonanie wdechu nosem i próba zdmuchnięcia kulki z dłoni.
• Czynności porządkowe: odłożenie kulek na wyznaczone miejsce, omówienie zajęć, ocenianie aktywności i inicjatywy twórczej dzieci.

III) Część końcowa:
1) Karta pracy:
a) Nauka rymowanki. Wymawianie jej i rytmiczne klaskanie.
b) Czytanie, co można wrzucać do pojemników. Rysowanie odpowiednich przedmiotów. Podawanie propozycji, w jaki sposób można wykorzystać odpady.