Moje mocne i słabe strony. Taki jestem.

Temat: Moje mocne i słabe strony. Taki jestem.

Cel główny: uświadomienie sobie swoich mocnych i słabych stron.
Cele szczegółowe:
Uczeń:
- dostrzega różnice między sobą a innymi osobami w grupie
- potrafi określić swoje charakterystyczne cechy
- dostrzega charakterystyczne cechy innych osób

Metody: słowna, czynna
Formy: indywidualna, grupowa
Materiały: kartki rysunkowe formatu A4, kredki, flamastry, chustka.

Przebieg:

I. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1. Powitanie
„Wszyscy, którzy lubią...”
Uczestnicy stoją w kole, trzymając nad głowami chustę animacyjną. Prowadzący wita różne kategorie osób; a osoby, które czują się przywitane po lekkim podrzuceniu chusty przebiegają na drugą stronę, np.:
Witam wszystkich, którzy lubią rysować...
Witam wszystkich, którzy lubią majsterkować z tatą...
Witam wszystkich, którzy lubią uczyć się języka angielskiego...

2. Prowadzący dobierając odpowiednie słowa przedstawia dzieciom zajęcia.
Cel: wychowanek wie jaki jest temat zajęć i czemu służą przeprowadzone zabawy.

N: Wiem, że jesteście bardzo wartościowymi chłopcami i dziewczętami, ale chcę, abyście to lepiej potrafili pokazywać. Każdy z Was ma oprócz zalet również wady. Bardzo ważna jest znajomość nie tylko zalet, ale i wad, ponieważ daje nam ona możliwość pracy nad sobą, tak by wady zostały wyeliminowane lub zmniejszone. Na dzisiejszych zajęciach będziemy wyszukiwali w każdym z was zalety i umiejętności. Ja wam będę w tym pomagać i chcę się z wami umówić, że wy sobie też. Znajomość swoich zalet jest bardzo ważna w życiu, gdyż im bardziej lubimy siebie, tym łatwiej dostrzegamy pozytywne cechy
w innych ludziach, natomiast jeśli nie lubimy siebie, wówczas nie potrafimy dostrzec zalet
u innych ludzi.

2. CZĘŚĆ WŁAŚCIWA

1. Jestem i lubię
Uczestnicy zajęć siedzą w kręgu. Po kolei mają się przedstawić i pokazać za pomocą prostego gestu, co lubią robić. Następny uczestnik ma za zadanie powtórzyć to, co mówiła osoba siedząca przed nim.
2. Pokaż, jaki jesteś
Dzieci po kolei losują z koszyczka karteczki z różnymi cechami (np. odważny, koleżeński, energiczny). Ich zadaniem jest pokazanie tych cech innym tylko za pomocą gestów. Zabawę kończy „kostka uczuć”. Jest to kostka z narysowanymi na ściankach minami obrazującymi różne emocje, np.: radość, szczęście, smutek, złość, zdziwienie. Każde dziecko rzuca kostką i kończy zdanie zgodnie z wylosowaną minką, np.:
Czuję radość, gdy narysuję ładny rysunek.
3. Rzeczy, które robię źle i dobrze
Dzieci siedzą w kręgu, każdy uczestnik po kolei kończy zdania:
• Ludzie mówią, że jestem dobry w ...
• Wiem, że jestem dobry w ...
• Słabo robię ... lub Jestem słaby w ...
• Potrzebuję pomocy, gdy ...
• Jestem mistrzem - uczestnicy chodzą po sali i gdy spotkają się z kimś , przechwalają się, wyolbrzymiając rzeczy, które robią dobrze, np. Jestem mistrzem w ...
Dyskusja o odczuciach uczestników w każdej z rund.
Wskazane jest, aby każdą z rund zaczynała osoba prowadząca, by przełamać opór ukazać nową sytuację.
4. Ręka – moje mocne strony
Dzieci odrysowują własną dłoń na kartce papieru. Na każdym z pięciu narysowanych paluszków mają za zadanie napisać coś, co potrafią dobrze robić lub inną pozytywną cechę. Kartki wrzucamy do wspólnego koszyczka bez podpisu. Prowadzący losowo wyciąga prace
i odczytuje napisy, a uczestnicy starają się odgadnąć czyja to „ręka”. Po odgadnięciu autorów i podpisaniu wszystkich prac przygotowujemy z nich gazetkę, którą umieszczamy
w widocznym miejscu – niech wszyscy znają nasze mocne strony.
5. Reklama
Każde z dzieci układa tekst reklamy o samym sobie, zawierając w nim swoje najlepsze cechy i osiągnięcia. Prowadzący zbiera napisane prace i odczytuje je w przypadkowej kolejności. Uczestnicy zajęć odgadują, kto napisał daną pracę.
6. Gra w ciuciubabkę
Wychowankowie bawią się w ciuciubabkę – starają się złapać kogoś mając zawiązane oczy i rozpoznać go dzięki dotykowi. Zwracamy uwagę na takie cechy, jak: uczesanie wzrost, ubiór.
7. Zgadnij, o kogo chodzi
Jedna z osób staje plecami do pozostałych, a ktoś inny opisuje jednego z uczestników grupy. Ważne jest, żeby opis dawał pozytywny obraz tej osoby. W ciągu określonego czasu osoba stojąca tyłem musi zgadnąć, o kogo chodzi. Kiedy zgadnie, wybiera następną osobę, która ma się odwrócić, itp.

III. CZĘŚĆ KOŃCOWA
1. Portret
Dzieci rysują portret swojego przyjaciela. Prace zostają wymieszane ze sobą i dzieci starają się odnaleźć siebie na poszczególnych obrazkach. Komentują, co zostało przez autora pracy dobrze zaobserwowane.
2. Pożegnanie iskierką przyjaźni
Dzieci stojąc w kręgu przekazują sobie nawzajem iskierkę przyjaźni poprzez mrugnięcie okiem.

Literatura:
Oprac. M. Jachimka, Grupa bawi się i pracuje

Opracowanie: Magdalena Syguła – Iwaniuk