Ruszamy się często, by nie siedzieć w miejscu. Realizacja działań innowacyjnych uwzględniająca sposoby zarządzania przestrzenią

Zajęcia kierowane
przeprowadzone w grupie dzieci 5,6-letnich
w PM nr.... w
Grupa „....”

Prowadząca zajęcia: .....
Obszar zajęć: Realizacja działań innowacyjnych uwzględniająca sposoby zarządzania przestrzenią.
Temat: „Ruszamy się często by nie siedzieć w miejscu ”.
Data: ......
Podstawa programowa: Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w fizycznym, społecznym ,emocjonalnym i poznawczym obszarze jego rozwoju
Pozostałe obszary z podstawy programowej: obszar I: 4,5,8,9, III: 2,4,5,6,7,8,9, IV: 1,2,5,8,9,15,19
Cele główne:
Wdrażanie do aktywności i kształtowanie prawidłowych nawyków prozdrowotnych
Cele operacyjne:
Dziecko:
- wystukuje rytmicznie rytm
- biega, skacze, tańczy i chodzi w rytm muzyki o różnym natężeniu
- klaszcze w dłonie
- recytuje treść wyliczanek
- naśladuje ruchem jazdę na lodzie itp.
- podrzuca i łapie woreczki
- rzuca do celu
- zgniata gazetę i formuje z niej kule
- układa zdania i przedstawia je w formie rytmicznej

Metody pracy:
Oparte na aktywności dziecka: wykonywanie ćwiczeń, oglądanie kartoników, wspinanie się na palce, przeskakiwanie bieganie, marsz .
Oparte na aktywności nauczyciela: pokaz, instrukcja, objaśnienie, pochwała
Metoda opowieści ruchowej, gimnastyka twórcza R. Labana, K. Orffa, gimnastyka rytmiczna A. i M. Kniessów, elementy metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, gimnastyka rytmiczna Rytmy- R.Przyborowska, elementy Kinezjologii Edukacyjnej, gimnastyka z przyborami
Formy pracy:
Indywidualna
Grupowa
Zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: woreczki, papierowe gazety, krążki, linki, kolorowe koła, wizytówki, cd, płyty z muzyką itp.

Przebieg:

1. Zabawa ruchowa na powitanie „Witam witam.” Dzieci stoją w dwóch kołach mniejszym i większym (zewnętrznym i wewnętrznym z twarzami zwróconymi do siebie. Zaczynają klaskać w dłonie, najpierw swoje a następnie kolegi, powtarzając słowa: „Wszyscy są, witam Was, zaczynajmy już czas, jesteś ty, jestem ja, raz i dwa”. Każda osoba przesuwa się o jedno miejsce, ale tylko z jednego koła, drugie koło stoi bez zmian.
2. Zabawa ruchowo naśladowcza wg P.Dennisona „Nasze powitanie” Dzieci recytują i równocześnie pokazują treść: „Na dziwnej planecie Paula Dennisona, zabawni mieszkańcy tak się witają, jedną ręką za nos, chwytają, drugą po przeciwnej stronie ucha dotykają. Potem ręce zamieniają i nas do ponownego powitania zapraszają.
3. Dzieci w różnych miejscach sali, tańczą w rytm muzyki. Do ruchu włącza się całe ciało. Kolejno zaczynają tańczyć: ręce, głowa, ramiona, tułów, całe ciało. Gdy muzyka cichnie nauczyciel wydaje różne polecenia np.: czoło „wita się” z kolanem, nos „wita się” z piętą itp.
4. Ćwiczenia oddechowe „Balonik” Dzieci stoją w kole i wymawiają słowa: „Balon nowy kolorowy, malusieńki był, teraz większy jest od głowy rośnie ile sił. Jest olbrzymi, jak przyjemnie jeszcze dmuchać chcę, teraz, większy jest ode mnie rośnie, rośnie, pękł.” Na słowo „pękł” dzieci puszczają ręce i przykucają. Wybrane dziecko „skleja” balonik dotykając ręką ramienia tak aby znowu powstał ładny balon, dzieci w zależności od tego gdzie się znajdują raz zbliżają się do środka a raz oddalają.
5. Zabawa „Kto jest silniejszy” wg R.Labana Dzieci dobierają się w pary mniej więcej podobnego wzrostu. Na sygnał jedno dziecko z pary ciągnie za nogi kolegę i na odwrót (podobna wersja może odbywać się poprzez przeciąganie szarf w parach)
6. Zabawa ruchowo logiczna „Gdzie jest moje imię”. Dzieci tańczą po całej sali w rytm muzyki, gdy muzyka cichnie, każde dziecko stara się odnaleźć swoje imię, które napisane jest na wizytówce i ukryte w różnych miejscach sali. Następnie na sygnał dzieci wykrzykują każde swoje imię, odkładają wizytówki i wędrują dalej po sali.
7. Zabawa twórczo - naśladowcza wg W. Sherborne kształtująca wyczucie przestrzeni „Jeżdżę po lodzie”. Dzieci naśladują ruchem jazdę na łyżwach posuwając się krokiem posuwistym w różne strony sali. Następnie tańczą na lodzie – kreśląc ruchem ciała koła, linie proste oraz faliste, a także wykonując skoki i obroty.
8. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Zobaczymy kto mnie słucha” Dzieci chodzą w różnych kierunkach po sali, podrzucają kolorowe woreczki w górę i łapiąc je. Na sygnał nauczyciela zatrzymują się w bezruchu. W tym czasie woreczki powinny spaść na podłogę. Następnie n-l sygnalizuje dalszy ruch. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
9. Ruchy naprzemienne wg Dennisona. Zabawa prawo lewo” Dzieci chodzą w luźnej rozsypce po sali równocześnie recytując wykonują ćwiczenia : „Kiedy prawa lewą spotka, przekroczyłeś linię środka , zaświeciłeś styki w głowie, myśli spływać będzie mrowie”. Zabawę można powtarzać parokrotnie zmieniając szybkość i głośność wypowiadanego tekstu.
10. Ćwiczenia rytmiczno – słuchowe wg C. Orffa „Rytmiczna zabawa” Dzieci siadają w kole i próbują pojedynczo ułożyć jakieś zdanie związane np. piłką (Piłka skacze w górę w dół) lub innym tematem np. zbliżającymi się świętami (Mikołaj, Mikołaj już jedzie na saniach...). Wymawiają zdania w różnym tempie i rytmie i wystukują ten rytm o podłogę.
11. Zabawa z elementami skoku i podskoku „Po równej ścieżce” Dzieci spacerują swobodnie po sali. Nauczyciel mówi wiersz i równocześnie pokazuje ruchy, które dzieci mają naśladować: Idą dzieci równą drogą, - zwykły krok po kamyczkach, ale przecież iść nie mogą – omijanie krążków po kamyczkach hop, hop, w górę raz i dwa -2 podskoki i w górę, i od nowa jeszcze raz. Zabawę można powtarzać parokrotnie.
12. Zabawa ruchowo – sprawnościowa pozwalająca na wyczucie przestrzeni wg R.Labana „Z kamyka na kamyk ” . Na sali zostają rozrzucone krążki które mogą symbolizować kamienie, tafle lodu, kałuże itp. Dzieci starają się przeskakiwać z kamyka na kamyk w rytm uderzeń bębenka, tak aby nie zderzyć się z innymi dziećmi oraz aby nie spaść z kamyka.
13. Ćwiczenia rytmiczne wg C.Orffa „Kuleczki piłeczki”. Dzieci otrzymują papierowe kulki. Na sygnał rzucają papierowymi kuleczkami do celu np. do kosza (najlepiej z tej samej odległości). Odległości można zwiększać lub zmniejszać. Zabawę można modyfikować najpierw prosząc dzieci aby zwinęły gazety w kulę (oburącz, prawą, lewą ręką), aby pobawiły się kulkami, przy muzyce chwytały, rzucały, toczyły, przeskakiwały itp.
14. Zabawa z elementem ruchu rozwijającego W. Sherborne „Kto tu jest silniejszy?” Dzieci łączą się w pary i siadają najlepiej na macie lub na dywanie plecami do siebie. Ręce kładą na kolanach. Na sygnał próbują przepchnąć kolegę używając siły swoich pleców, bez wspomagania się nogami i rękoma.
15. Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „ Wiatr i zawieja śnieżna” Dzieci stoją w różnych częściach sali Jedno dziecko jest „wiatrem” Gdy wiatr wieje, „wiaterek” biega po sali, a dziecko koło którego przebiegnie zaczyna kręcić się „ze skrzydłami”- rękami uniesionymi w bok. Gdy „wiatr” przysiada na podłodze, dzieci powoli zwalniają ruchy, aż do całkowitego bez ruchu z rękoma opuszczonymi w dół.
16. Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Rozgrzejmy się na mrozie” Dzieci poruszając się po sali podskakują obunóż, pocierają zmarznięte części ciała, chuchają na ręce, wykonują przysiady, przeskakują z nogi na nogę.
17. Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Gazetowa zabawa” wg C.Orffa. Nauczyciel rozdaje dzieciom gazety. Zadaniem dzieci siedzących w kole jest wydobycie z gazety jakiegoś dźwięku. Powtarzane dźwięki nie powinny się powielać np. darcie gazety, zwijanie, stukanie, pocieranie, potrząsanie, podrzucanie. Następnie dzieci siedząc na podłodze zaczynają rytmicznie drzeć jej brzegi tworząc frędzle w rytm wyliczanki „Idzie rak” – jeden pasek – „nieborak” – drugi pasek, „jak uszczypnie” – trzeci pasek, „będzie znak” – czwarty pasek jest na wznak.
18. Zabawy na pożegnanie relaksująco – wyciszające ćwiczenia rąk wg W. Sherborne – wyczuwanie dłoni i palców Dzieci przy dźwiękach spokojnej monotonnej melodii poruszają się wolno po sali. Podczas przerwy w muzyce kładą dłonie na podłodze i obrysowują ich kontury kolejno palcami prawej ręki. Podczas drugiej przerwy w muzyce robią to samo palcami lewej dłoni
19. Zabawa relaksująca wg P.Dennisona „Energetyczne ziewanie” Dzieci splatają ręce, unosząc je do góry, z jednoczesnym wspięciem na palce otwierają usta i głęboko ziewają. Ćwiczenie powtarzamy parokrotnie.
20. Ćwiczenie oddechowe. Dzieci leżą na plecach z ułożonym na brzuchu woreczkiem, ręce ugięte pod głową. Głęboko oddychając, unoszą leżący na brzuchu woreczek. Wydychając powietrze, opuszczają go. Ćwiczenie powtarzamy parokrotnie.