Emocje - Drzewo uczuć

Scenariusz zajęć uspołeczniających

TEMAT: Drzewo uczuć
MIEJSCE: sala przedszkolna
PROWADZĄCY ZAJĘCIA: Magdalena
UCZESTNICY:
CELE OGÓLNE:
- Uwrażliwienie na odczuwane emocje;
- poznanie/ utrwalenie nazw podstawowych emocji (radość, smutek, złość, wstyd, strach, zaskoczenie);
- rozpoznawanie uczuć po mimice;
- nauka radzenia sobie z przyjemnymi uczuciami.

FORMA:
•indywidualna, grupowa
METODA:
•czynna, słowna, aktywizująca
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
• zał.1: karta pracy- Rozpoznawanie uczuć
• zał.2: karta pracy- Drzewo
• zał.3: karta pracy- Domek emocji
• kółka wycięte z papieru kolorowego (niebieski, czerwony, żółty,)
• kredki
• spokojna muzyka

Przebieg zajęć:

1.Początek - Dzieci siedzą w kole na dywanie. Nauczyciel wita je wierszykiem:

W świat emocji zapraszamy,
różne uczucia dziś poznamy.
Baw się z nami dzisiaj ty,
bądź aktywny tak, jak my.

Dzieci powtarzają wierszyk, wyklaskując rytm(pierwszy wers- uderzenie w kolana, klaśnięcie- co sylabę, drugi wers- co sylabę dotykają głowy i skrzyżowane ramiona uderzają o barki, trzeci wers- kierują otwarte dłonie w stronę dzieci, ostatni wers- kierują otwarte dłonie do siebie).

2.Rozpoznawanie uczuć- karty pracy. Nauczyciel pokazuje dzieciom gotowe karty z różnymi emocjami(zał. 1). Dzieci starają się odpowiadać na zadawane pytania: co czuje dziecko na obrazku? Jak myślisz, dlaczego? Po czym poznałeś/-aś, że jest to radość/ złość? Co mógłby zrobić, żeby poczuć się lepiej? Co ty byś zrobił/-a, żeby poczuć się lepiej w takiej sytuacji? W przypadku radości pytamy o to,co można zrobić, żeby tak się czuć. Nie chodzi tu tylko o rozpoznanie uczuć, ale także o zastosowanie się nad tym, co można w tej sytuacji zrobić.

3.Zabawa odgadywanie uczuć. Dzieci losują nazwy różnych uczuć i mają je pokazać innym. Pozostali zgadują. Zadanie polega na utrwalaniu cech charakterystycznych dla różnych uczuć (np. radość- uśmiech, podskoki, złość- zmarszczone czoło, zaciśnięte pięści, smutek- spuszczone oczy, mina w podkówkę, zaskoczenie- otwarta buzia, duże oczy, strach- otwarta buzia, ściśnięta dłoń, dygotanie, wstyd- spuszczona głowa, zasłonięcie się rękami).

4.Karta pracy ,,Drzewo uczuć”. Każde dziecko dostaje swoje drzewko uczuć(zał. 2), na którym zamieszcza symbol tego, jak się czuje (kółko w kolorze niebieskim). Następnie nauczyciel odczytuje opisy różnych sytuacji i dzieci same decydują o tym, co wtedy czują (jeśli jest to uczucie przyjemne, to rysują buźki na żółtym papierze, jeśli nieprzyjemne- to na czerwonym). Następnie wspólnie rozmawiają o drzewkach, które powstały i wspólnie zastanawiają się nad tym, co można zrobić, żeby poczuć się lepiej przy tych nieprzyjemnych- dorysowują swoje pomysł.

Przykładowe sytuacje: dostajesz niespodziankę, mama spóźnia się po ciebie do przedszkola, kolega wyrwał ci zabawkę, nauczycielka pochwaliła twój rysunek, pływasz w morzu/jeziorze/basenie, spotykasz na ulicy psa, zrobiłaś coś nieładnego.

Dobrze byłoby, żeby podkreślać i wzmacniać u dzieci te zachowania, które rzeczywiście rozwiązują sytuację trudną (np. wyśmiałaś koleżankę- czujesz wstyd, jest ci przykro- przeprosisz ją), a niekoniecznie zachowania poprawiające nastrój tymczasowo (np. przytulę się do mamy lub misia). Dzieci uczą się regulacji emocji tylko poprzez rzeczywiste wpływanie swoim działaniem na zmianę sytuacji nieprzyjemnej, szczególnie wtedy, gdy są sytuacje zależne od nich.

5.Domek dla emocji. Nauczyciel kładzie przed dziećmi domek z emocjami (zał.3). W tych domkach żyją różne emocje. Na dachu każdego domku jest emotikon, który pokazuje która emocja żyje w danym domku. Dzieci patrzą na obrazki i opisują, jaką emocje pokazuje dziecko lub dorosły na obrazku, a następnie układają ten obrazek w odpowiednim domku.

6.Masaż relaksacyjny. Dzieci siedzą w kole odwrócone do siebie plecami. Nauczyciel puszcza spokojną muzykę i przekazuje dzieciom polecenia:

W świecie emocji dziś bawiliśmy (robimy koło otwartą dłonią na plecach kolegi),
Różne emocje poznawaliśmy (delikatnie uderzenie palcami po plecach),
Była radość (rysujemy palcem wskazującym uśmiech),
Smutek (rysujemy palcem wskazującym smutną buźkę),
Złość (dużo wężyków wzdłuż pleców),
Oraz lęk (delikatnie opuszkami palców po rękach),
Wszystkie już znamy (wykrzyknik na plecach),
Poznaj ty je też (wygładzenie pleców po masażu otwartą dłonią).